گویا برای برخی، رفت و آمد چند باره مردم میان نجف و قم برای مشخص کردن مجتهد اعلم، صرفا قصه و حکایتی است که باید برای طلاب جدید الورود بازخوانی شود.
به گزارش شهدای ایران، مراسم روضه در بیت مرحوم آیت الله بروجردی
بر پا بود و طبق روال، پیش از همه مسأله‌گو بالای منبر رفت تا احکام فقهی
را بازگو کند. نوبت به مسأله ای رسید که میان برخی علما اختلاف بود؛
مسأله‌گو گفت: «در این این مسأله نظر آسید ابوالحسن اصفهانی چنین است اما
آقای بروجردی نظر دیگری را دارند». چهره آیت الله بروجردی برافروخته شد و
فریاد برآورد: «چرا در جایی که نظر آسید ابوالحسن مطرح است، اسم ما را می
آوری؟!».
با اینکه مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی در احتیاطات خود، دیگران را به آیت الله بروجردی ارجاع می دادند اما ایشان حاضر نبودند که با وجود آن عالم جلیل القدر نامی از وی در محافل و مجالس برده شود. مشابه چنین رفتارهایی را بارها و بارها در سیره علما مشاهده کرده و خوانده ایم؛ اینها واکنش هایی از رو تعارف و رو دربایستی نبود، از آنجا که بزرگان ما، به بزرگی و سنگینی این مسؤولیت واقف بودند، با تمام وجود این واجب را کفائی می دانستند.
در طول تاریخ تشیع همواره صدایی واحد از حوزه‌ها شنیده می‌شد و این موهبت الهی را مرهون بصیرت و زمان شناسی علمای بزرگ بوده ایم. شاید پس از فتوای تاریخی میرزای شیرازی بود که استعمار و استکبار پی به قدرت مرجعیت شیعه بردند و همه توان خود را به کار گرفتند تا کاری کنند که در کنار زعمای حوزه صدای گوش خراشی نیز طنین «أنا رجل» را سر دهد.
اکنون در دوره ای زندگی می کنیم که گویا برای برخی افراد، رفت و آمد چند باره مردم میان نجف و قم برای مشخص کردن مجتهد اعلم، صرفا قصه و حکایتی است که باید در کتاب‌ها نوشته شود و برای طلاب جدید الورود بازخوانی شود.
عده ای هرچند معدود، گویا از ابتدا در فکر نوشتن رساله و طرح تابلوی "بیت معظم له" هستند. افراد خود مرجع پنداری که غوره نشده مویز گشتند و حتی از فحول مراجع هم خجالت نمی کشند؛ بی محابا خود را در محافل مختلف مطرح می کنند و برای رسیدن به اهداف خود حاضرند همه تراث شیعه را به باد دهند.
این روزها شاهد اظهار نظرهای شاذ سید کمال حیدری در محافل عمومی و رسانه ای هستیم. فارغ از نقد و بررسی این مطالب سخیفی که بین مردم دست به دست می شود جا دارد از ایشان سؤال شود که اگر برای حرف هایی که می زنید ادله محکمی دارید، چرا آنها را در محافل علمی مطرح نمی کنید تا در معرض اشکال و پرسش اساتید و طلاب فاضل قرار گیرد؟!
چه کسی از دمیدن شما بر آتش تفرقه منتفع می شود؟ در دنیایی که استکبار جهانی میلیاردها دلار که حاصل از فروش نفت عربستان سعودی است را هزینه می کند تا به امثال داعش تنفس مصنوعی دهد و سعی دارد با شعله ور کردن اختلافات میان شیعه و سنی، پروژه اسلام هراسی خود را پیش ببرد، شما چرا هیزم این آتش شده اید؟!
چرا برای رسیدن به اهداف خود آبروی علمای سلف و معاصر را پله ترقی خود کرده اید و به دروغ مطالبی را به آنها نسبت می دهید که پیش از این خود شما در شبکه الکوثر در رد شبهات وهابیت به سخنان آنها استناد می کردید؟!
نیت شما از تکبری که در کلام دارید هویدا و از «دعوت به خود»ی که تقریبا سیره همیشگی شما شده، قابل حدس است اما این را بدانید بهای سنگینی را بابت چیزی می پردازید که در طول تاریخ تشیع برای واگذاری آن به دیگران مسابقه بوده است.
در این مجال جا دارد از جامعه مدرسین حوزه علمیه قم نیز تقدیر و تشکر ویژه ای داشته باشم. نهادی که همواره در پی صیانت از جایگاه مرجعیت و مبیّن سره از ناسره است. عملکرد این نهاد انقلابی در مقاطع گوناگون، حریم و جایگاه مرجعیت را تقویت کرده است.
ضرورت سنگربانی از این جایگاه مقدس در
شرایط حساس کنونی که مدعیانی پا به عرصه وجود گذاشته اند، بیش از گذشته
است. بیانیه جامعه مدرسین درباره اقدامات سید کمال حیدری و واکنش علما و
استادان حوزه حرکتی به هنگام و بجا بود که شاید در آینده اهمیت این واکنش
بیشتر مشخص شود.
