به گزارش شهدای ایران، پس از دستگیری زنده عبدالمالک ریگی، روح الله زم، شارمهد و اینک با دستگیری حبیب اسیوند از رهبران گروهک تروریستی الاحوازیه، کلکسیون دستگیری‌های اطلاعاتی ایران به طرز قابل توجهی متنوع شده است.

همزمان با هر دستگیری، در داخل و خارج از ایران با رویکردهای متفاوتی به نحوه این دستگیری‌ها نگاه شده است. سرویس های امنیتی دشمن و رقیب ایران از طریق رسانه‌های به ظاهر ایرانی خود همانند بی‌بی‌سی فارسی، اینترنشنال، رادیو فردا و.... تلاش می‌کنند که از ارزش اطلاعاتی این دستگیری‌ها بکاهند و عموما تلاش می‌کنند که نقش برخی کشورها همانند ترکیه، عراق، قطر، عمان و... را به عنوان همکار امنیتی ایران در این دستگیری‌ها پررنگ کنند.

از سویی ظاهر دستگیری‌ها نیز این را نشان می‌دهد که چهره‌های دستگیر شده ابتدا از امکان مخفی خود در کشورهای اروپایی و یا آمریکایی خارج و سپس در حین سفر به یکی از کشورهای همسایه ایران به یکباره دستگیر می‌شوند.

در چند ماه اخیر نیز لیدرهای ضدانقلاب نیز با انتشار مطالبی به دوستان و همکاران خود اعلام کردند که به برای جلوگیری از به دام افتادن نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به کشورهای همسایه ایران سفر نکنند و حتی فهرستی از کشورهای که برای ضدانقلاب و تروریست‌ها ناامن هم است را برای کمک به همکارانشان منتشر کردند.

در این میان بر اساس ادعای رسانه‌های همانند العربیه و ادعای همسر حبیب اسیوند، رهبر گروهک تروریستی الاحوازیه در ترکیه یعنی یکی از همان کشورهای که ادعا می‌شود که ایران در آن دست بازی برای دستگیری مخالفین خود دارد، دستگیر شده است.

با این وجود این سوال پیش می‌آید که آیا نیروهای امنیتی ایران با یک روش تکراری در حال دستگیری این تعداد از چهره های ضد ایرانی است؟! چرا با وجود این روش تکراری برملا شده، چهره های ضدانقلاب بازهم به اشتباه وارد تور اطلاعاتی ایران می شوند؟!

الف: اینکه ایران توانسته کشورهای همسایه خود را وارد یک دوره از همکارهای گسترده اطلاعاتی بکند، خود به تنهایی نشانه یک توانمندی استراتژیک در مدیران اطلاعاتی ایران است و در واقع یک نقطه قوت بسیار بزرگ محسوب می‌شود. اهمیت این همکاری معنایش این است که ایران توانسته در یک جغرافیانی بسیار وسیع در کشورهای اطراف خود یک تور و سپر اطلاعاتی بزرگ در برابر تروریست‌ها و چهره‌های ضد ایرانی ایجاد کند.

ب: یک فرضیه مهم نیز این است که درباره برخی از کسانی که ادعا می‌شود در کشورهای همسایه توسط نیروهای امنیتی ایران دستگیر شدند، هیچ بعید نیست که پای همکاری خاصی نیز در کار نبوده و حتی سرویس های آن کشورها نیز در جریان این مساله نبوده باشند. بنابراین نمی‌توان به صورت قطعی همه دستگیری‌ها را هم به همکاری‌های دوجانبه ربط دارد.

ج: اما مهمترین نکته امنیتی قابل بیان این است که حتی اگر بپذیریم که ایران در کشورهای همسایه تمامی مخالفین خود را دستگیر کرده است بازهم نمی توان گفت با یک روش تکراری امنیتی روبه رو هستیم. در دل این روش به ظاهر تکراری، شگردهای اطلاعاتی منحصر به فرد و اختصاصی قابل مشاهده است. یکی از این شگردها، فریب اطلاعاتی است که در این دستگیری‌ها دیده می شود. همه این افراد با اعتماد به نفس و اعتماد کامل برای یک دیدار یا جلسه و ... به یک کشور دیگر سفر کرده و به یکباره خود را در بند نیروهای امنیتی ایران دیده اند. هر کدام از این چهره‌ها نیز با توجه به تفاوت های سیاسی و امنیتی که با یکدیگر دارند، قاعدتا با سناریوهای اختصاصی اطلاعاتی خود روبه رو بودند. اما بالاتر از فریب اطلاعاتی این افراد مزدور، فریبی است که سرویس‌های محافظ این چهره‌ها از سرویس امنیتی ایران می‌خورند! در واقع دستگیری افرادی مثل روح الله زم، شارمهد و حبیب اسیوند در اصل فریب سرویس های امنیتی آمریکا، انگلیس، فرانسه ، عربستان و... محسوب می‌شود.

د: در پایان می‌توان یک نتیجه گیری مهم داشت؛ باتوجه به شگردهای متعددی اطلاعاتی که ایران در حال اجرایی کردن آن برای دستگیری مخالفین خودهست می توان گفت که این نوع دستگیری‌ها با وجود ظواهری شبیه هم، زین پس نه تنها متوقف نخواهد شد بلکه باید هر لحظه منتظر چهره‌های مشهورتری نیز در میان اپوزسیون بود!