اکثریت نزدیک به اتفاق اعضای کابینه از شخصیت‌های شناخته‌شده و قابل احترام هستند و از آنها انتظار می‌رفت و می‌رود که وقتی در اظهارات رئیس‌جمهور محترم خطایی می‌بینند و یا سخنان ایشان را ابهام‌آفرین تلقی می‌کنند، از تذکر خیرخواهانه به جناب ایشان دریغ نورزند.
به گزارش شهدای ایران، حسین شریعتمداری، مدیرمسئول روزنامه کیهان در سرمقاله امروز نوشته است:
سخنان رئیس‌جمهور محترم در جلسه هیئت دولت با واکنش‌های منفی و اعتراض‌های فراوانی رو‌به‌رو شده است که کماکان نیز ادامه دارد. ایشان با تاکید بر ضرورت پیروی از عقل و رعایت پروتکل‌های بهداشتی گفته‌اند «یک کسی نمی‌تواند برود وسط مسیل بایستد، صدای سیل را هم می‌شنود (بعد) بگوید آقا می‌ترسی وسط رودخانه بایستی؟... خُب آب میآد می‌بردت... یا زلزله دارد سقف را تکان می‌دهد و بگوید می‌ترسی زیر این سقف باشی؟ و...». در این باره گفتنی است؛
۱- در نگاه اول و بدون در نظر گرفتن برخی از ضرورت‌های پیرامونی، حق با آقای روحانی است. کسی که جاری شدن سیل را می‌بیند و صدای مهیب آن را می‌شنود ولی همچنان در مسیر سیل ایستاده است و یا کسی که تکان‌های سقف را می‌بیند و احتمال فروریختن آن بر اثر زلزله را نادیده می‌گیرد و محل را ترک نمی‌کند، کار عاقلانه‌ای نکرده و دست به خودکشی زده است! ولی آیا حضور امدادگران برای نجات سیل‌زدگان و یا ورود آنان به ساختمان‌های ویران از زلزله، در حالی که احتمال ریزش بنا و یا پس‌لرزه‌های ویرانگر وجود دارد و... هم خودکشی و بی‌عقلی است؟! و یا، اوج ایثار و فداکاری؟ آیا کادرهای درمانی بیمارستان‌ها که تعداد قابل توجهی از آنها جان خود را برای بهبود و نجات بیماران کرونایی از دست داده و به شهادت رسیده‌اند، دچار کم‌عقلی بوده‌اند؟! و یا فداکارانی که ملت مدیون آنهاست.
آقای روحانی با مسائل جنگ و رخدادهای دفاع مقدس بیگانه نیستند، آیا حضور فرماندهان در خطوط مقدم جبهه برای هدایت نیروها از نزدیک و فرماندهی در میانه میدان را بی‌عقلی می‌دانند؟! اگرچه برخی از فرماندهان عزیزمان در خطوط مقدم جبهه به شهادت رسیدند ولی ایثار مثال‌زدنی آنها بود که پیروزی ایران اسلامی را در مقابل همه قدرت‌های ریز و درشت دنیا رقم زد.
۲- ظاهراً انتقاد آقای روحانی متوجه آقای قالیباف رئیس محترم مجلس شورای اسلامی بوده است که برای بررسی شرایط بیماران کرونایی، تشکر از کادرهای فداکار درمانی و رفع نیازها و کمبودهای احتمالی آنان به دیدار بیماران کرونایی در بیمارستان‌ها و از جمله بخش‌های ICU رفته تا از نزدیک و بدون واسطه در جریان امور قرار گیرد. اگر اشاره ضمنی آقای روحانی به این دیدار باشد -که ان‌شاءالله نباشد- با عرض پوزش باید گفت جناب ایشان جای ایثار و فداکاری را با خودکشی و کم‌عقلی اشتباه گرفته‌اند! و چنانچه رعایت پروتکل‌ها مورد نظر ایشان بوده است که باید پرسید درباره حضور آقای دکتر زالی رئیس محترم کمیته مبارزه با کرونای تهران در کنار آقای قالیباف چه می‌فرمایند؟! به یقین اطلاعات و تخصص آقای دکتر زالی در این زمینه به مراتب بیشتر و قابل تکیه‌تر از جناب روحانی است.
۳- و بالاخره آنچه در این میان نگران‌کننده است و جای گلایه جدی دارد، سکوت و بی‌تفاوتی اعضای محترم کابینه در مقابل اظهارات رئیس‌جمهور محترم است. چرا که اکثریت نزدیک به اتفاق اعضای کابینه از شخصیت‌های شناخته‌شده و قابل احترام هستند و از آنها انتظار می‌رفت و می‌رود که وقتی در اظهارات رئیس‌جمهور محترم خطایی می‌بینند و یا سخنان ایشان را ابهام‌آفرین تلقی می‌کنند، از تذکر خیرخواهانه به جناب ایشان دریغ نورزند و مانند برخی از مشاوران و اطرافیان نباشند که مصلحت رئیس‌جمهور محترم را درک نمی‌کنند و با «بله قربان» گویي‌های خود که از آن تصور دوستی دارند، به جناب ایشان جفا می‌کنند!
سخنان رئیس‌جمهور محترم در جلسه هیئت دولت با واکنش‌های منفی و اعتراض‌های فراوانی رو‌به‌رو شده است که کماکان نیز ادامه دارد. ایشان با تاکید بر ضرورت پیروی از عقل و رعایت پروتکل‌های بهداشتی گفته‌اند «یک کسی نمی‌تواند برود وسط مسیل بایستد، صدای سیل را هم می‌شنود (بعد) بگوید آقا می‌ترسی وسط رودخانه بایستی؟... خُب آب میآد می‌بردت... یا زلزله دارد سقف را تکان می‌دهد و بگوید می‌ترسی زیر این سقف باشی؟ و...». در این باره گفتنی است؛
۱- در نگاه اول و بدون در نظر گرفتن برخی از ضرورت‌های پیرامونی، حق با آقای روحانی است. کسی که جاری شدن سیل را می‌بیند و صدای مهیب آن را می‌شنود ولی همچنان در مسیر سیل ایستاده است و یا کسی که تکان‌های سقف را می‌بیند و احتمال فروریختن آن بر اثر زلزله را نادیده می‌گیرد و محل را ترک نمی‌کند، کار عاقلانه‌ای نکرده و دست به خودکشی زده است! ولی آیا حضور امدادگران برای نجات سیل‌زدگان و یا ورود آنان به ساختمان‌های ویران از زلزله، در حالی که احتمال ریزش بنا و یا پس‌لرزه‌های ویرانگر وجود دارد و... هم خودکشی و بی‌عقلی است؟! و یا، اوج ایثار و فداکاری؟ آیا کادرهای درمانی بیمارستان‌ها که تعداد قابل توجهی از آنها جان خود را برای بهبود و نجات بیماران کرونایی از دست داده و به شهادت رسیده‌اند، دچار کم‌عقلی بوده‌اند؟! و یا فداکارانی که ملت مدیون آنهاست.
آقای روحانی با مسائل جنگ و رخدادهای دفاع مقدس بیگانه نیستند، آیا حضور فرماندهان در خطوط مقدم جبهه برای هدایت نیروها از نزدیک و فرماندهی در میانه میدان را بی‌عقلی می‌دانند؟! اگرچه برخی از فرماندهان عزیزمان در خطوط مقدم جبهه به شهادت رسیدند ولی ایثار مثال‌زدنی آنها بود که پیروزی ایران اسلامی را در مقابل همه قدرت‌های ریز و درشت دنیا رقم زد.
۲- ظاهراً انتقاد آقای روحانی متوجه آقای قالیباف رئیس محترم مجلس شورای اسلامی بوده است که برای بررسی شرایط بیماران کرونایی، تشکر از کادرهای فداکار درمانی و رفع نیازها و کمبودهای احتمالی آنان به دیدار بیماران کرونایی در بیمارستان‌ها و از جمله بخش‌های ICU رفته تا از نزدیک و بدون واسطه در جریان امور قرار گیرد. اگر اشاره ضمنی آقای روحانی به این دیدار باشد -که ان‌شاءالله نباشد- با عرض پوزش باید گفت جناب ایشان جای ایثار و فداکاری را با خودکشی و کم‌عقلی اشتباه گرفته‌اند! و چنانچه رعایت پروتکل‌ها مورد نظر ایشان بوده است که باید پرسید درباره حضور آقای دکتر زالی رئیس محترم کمیته مبارزه با کرونای تهران در کنار آقای قالیباف چه می‌فرمایند؟! به یقین اطلاعات و تخصص آقای دکتر زالی در این زمینه به مراتب بیشتر و قابل تکیه‌تر از جناب روحانی است.
۳- و بالاخره آنچه در این میان نگران‌کننده است و جای گلایه جدی دارد، سکوت و بی‌تفاوتی اعضای محترم کابینه در مقابل اظهارات رئیس‌جمهور محترم است. چرا که اکثریت نزدیک به اتفاق اعضای کابینه از شخصیت‌های شناخته‌شده و قابل احترام هستند و از آنها انتظار می‌رفت و می‌رود که وقتی در اظهارات رئیس‌جمهور محترم خطایی می‌بینند و یا سخنان ایشان را ابهام‌آفرین تلقی می‌کنند، از تذکر خیرخواهانه به جناب ایشان دریغ نورزند و مانند برخی از مشاوران و اطرافیان نباشند که مصلحت رئیس‌جمهور محترم را درک نمی‌کنند و با «بله قربان» گویي‌های خود که از آن تصور دوستی دارند، به جناب ایشان جفا می‌کنند!
