به گزارش شهدای ایران، زمانی که مردی از همسر و خانه‌اش فاصله می‌گیرد و آرامش خود را با حضور کمتر در خانه جست‌وجو می‌کند، یعنی ارتباط مؤثر زناشویی در زندگی وجود ندارد. شاید همه چیز آرام و طبیعی باشد. در چنین حالتی، زندگی تا حدی تهی از کلام‌های عاشقانه و عاطفی شده و گفتگو‌های بین زوجین به مواردی مربوط به رتق و فتق امور روزانه خانه یا درس بچه‌ها محدود می‌شود. اگر جلوی این آسیب به ظاهر کوچک گرفته نشود، بدیهی است تعمیق این مشکل در زندگی زناشویی منتهی به طلاق عاطفی که بعضاً شاهد آن هستیم، خواهد شد.

به بیانی، درخت ازدواج از حیث عواطف زناشویی از درون تهی و پوک می‌شود و زن و شوهر به دو هم خانه مبدل می‌شوند که هر یک وظایفی را بر عهده دارد و باید آن‌ها را انجام دهند. معمولاً خانم‌ها از این رفتار شوهرشان کمی دستپاچه می‌شوند و می‌خواهند بدانند چگونه می‌توانند مسیر زندگی را مجدداً همگرا کنند؟ برای پیشگیری از بروز این حالت چه باید کرد؟

نشانه‌های یک رابطه گرم و خوب

آیا دارای مهارت ارتباط‌گیری مناسبی هستید؟ مسائل‌تان را با هم در میان می‌گذارید؟ برای حل آن‌ها گفتگو می‌کنید؟ یا هر یک توقع دارید طرف مقابل دارای هوش کافی برای فهم مشکل یا موضوع مورد اختلاف باشد و اگر نبود، رفتار و کنش‌های خود را تغییر داده و نسبت به زندگی خود دلسرد می‌شوید؟ مرد یک حامی در کنار همسر و خانواده‌اش است و چتر حمایتی او به آن‌ها آرامش و اعتماد به‌نفس می‌دهد. مستقیم یا غیرمستقیم به همسرش می‌گوید که به نیازهایش توجه دارد و در کنار اوست. مردی که به زندگی خود دلگرم باشد، خود را بین خانواده تنها و غریبه یا صرفاً پشتیبان مالی نمی‌بیند. وقتی زن و شوهری هم را دوست دارند و به یکدیگر خوشبین هستند، با علم به اینکه هیچ کس فرد کاملی نیست، کوتاهی یا قصور هم را به دل نمی‌گیرند و به آینده فکر می‌کنند.

این نکته خیلی مهم است که زوجین به ویژه آن دسته که چندین سال است در کنار یکدیگر زندگی کرده‌اند، با زبان و رفتار به یکدیگر یادآوری می‌کنند که زندگی بدون هم برایشان قابل تصور نیست. وقتی مردی بفهمد که همسرش دوستش دارد و تمام توجهش معطوف به در کنار او بودن است، انگیزه و دلبستگی بیش از پیشی به زندگی زناشویی و خانواده خود پیدا می‌کند.

مراقب باشید این روز‌ها از اوضاع مالی شوهر خود ایراد نگیرید و همسر خود را با بقیه مردان مقایسه نکنید. بی‌نتیجه‌ترین کار است، به بچه‌ها تأکید کنید در همه حال موظفند احترام پدر و مادر خود را حفظ کنند.

از ظاهر و شکل اندام یکدیگر ایراد نگیرید. هر فردی چهره و اندام خاص خود را دارد، به سلامت جسمانی یکدیگر توجه کنید. رویا‌های یکدیگر را نادیده نگیرید حتی اگر جامه عمل پوشاندن به آن‌ها امکانپذیر نباشد. اعتماد، مهم‌ترین بخش رابطه عاطفی است. اعتماد به هم را از بین نبرید. نزد بچه‌ها یا دیگران، یکدیگر را سرزنش نکنید. هیچ رابطه‌ای نیست که در آن اختلاف نظر وجود نداشته باشد، اما اگر در این شرایط در جمعی به سر می‌برید، خودتان را کنترل کنید.

گاهی مرد خانه مجبور می‌شود در دوره‌ای برای کارش وقت بیشتری بگذارد؛ شرایط برای او هم خسته‌کننده است لیکن برای آسایش و تأمین نیاز‌های خانواده تلاش می‌کند؛ پس به او قوت قلب بدهید و تأکید کنید جای خالی‌اش در خانه کاملاً احساس می‌شود. در او این احساس را ایجاد کنید که به احساسات و خواسته هایش اهمیت می‌دهید. شما باید در کنار هم احساس آرامش داشته باشید، پس باید مراقب احساسات هم باشید.

نشانه‌های بروز طلاق عاطفی

اکنون از کجا بفهمیم شوهرمان ناراحت است و رابطه ما رو به سردی گذاشته است؟ برای درمان طلاق عاطفی چه کنیم؟ بهترین توصیه یافتن علل مشکل و تصمیم به رفع عوامل ایجادکننده اختلاف پنهانی و شکاف عاطفی در خانواده می‌باشد.

با توجه به بروز این خصلت‌ها، می‌توانید حدس بزنید آیا همه چیز مثل قبل سر جایش هست یا خیر؟ چنین شوهرانی دیگر همه چیز خود را با همسرشان در میان نمی‌گذارند. دیگر زن و بچه‌هایش را وارد دنیای خود نمی‌کند. مراقب است تا آن‌ها متوجه نقاط آسیب‌پذیر او نشوند.

اگر دقت کنید متوجه می‌شوید که دیگر در مورد آرزو، نگرانی، امید و دغدغه‌هایش با شما گفتگو نمی‌کند. چنانچه شوهری خود واقعی‌اش را به همسرش نشان ندهد و اجازه ندهد او ببیند که در درونش چه می‌گذرد، احتمالاً آینده‌ای عاطفی و خوشبختی برای خود و همسرش نمی‌بیند و در کنار او به‌صورت مجردی زندگی می‌کند. به‌دنبال این حالت است که به بهانه‌های مختلف از محیط خانه ناپدید شود.

اگر به مسافرت برود، حین سفر شاید حتی یک پیامک هم ندهد، چون نزد خود تصور می‌کند همسر و بچه‌هایش بدون او خوشحال‌ترند و اصلاً به او فکر نمی‌کنند. اگر بدون هیچ اطلاعی بیرون برود، نشانه خوبی نیست. کم رنگ شدن حضور مرد در منزل می‌تواند به طور تلویحی اعتراضی به این نکته باشد که رابطه زناشویی مانند قبل جدی نیست و حضور او به قدر تأمین نیاز‌های ضروری زندگی مشترک کفایت می‌کند.

شوهر احساس می‌کند عملاً نقش یک کارگزار اجرایی را پیدا کرده و از سایر چیز‌ها حذف شده است. او به مرحله‌ای رسیده که از دو بعد احساسی و حضور فیزیکی از زن و فرزندانش دوری می‌کند. به سادگی از همسر یا بچه‌ها دلگیر می‌شود، در حالی که قبلاً این گونه نبود، اما حالا عصبانی می‌شود و این برای زن عجیب است. عصبانیت یا حتی کناره‌گیری کوتاه مدت در هر رابطه‌ای طبیعی است، اگر تداوم پیدا کند، نشان‌دهنده آن است که رابطه زوجین خوب پیش نمی‌رود. گاهی متوجه می‌شوید تعمداً شما یا بچه‌ها را نادیده می‌گیرد.

به عنوان مثال خیلی راحت برنامه‌هایی که با هم تنظیم کرده بودید را کنسل می‌کند یا با سردی به تماس‌های شما پاسخ می‌دهد. در این هنگام، احتمالاً او تمایلی به رابطه با شما ندارد. اگر شریک زندگی‌تان بهانه می‌تراشد تا از شما دور شود، یک جای کار می‌لنگد. به عنوان مثال می‌گوید که به خاطر کارش نمی‌تواند با شما به میهمانی منزل پدر و مادرتان بیاید.

شاید در اوایل زندگی مشترک، عباراتی مانند «تو چقدر خوبی»، «من دنبال همسری مثل تو بودم»، «دوستت دارم» و امثالهم را فراوان از زبان شوهرتان شنیده باشید، اما حالا دیگر از آن حرف‌ها خبری نیست. این حالت می‌تواند نشانه آن باشد که دیگر برای او آنچنان اهمیت ندارید، زیرا فکر می‌کند در محفل شما و بچه‌ها جایگاه مدیریت و پشتوانه عاطفی ندارد، بنابراین ترجیح می‌دهد این کلمات را از شما دریغ کند. چه بسا ممکن است این جمله را از او بشنوید: «چه شده؟ مگر مشکلی هست؟ کم و کسری دارید؟.»

حالا وقت یک گفت‌وگوی جدی و طولانی است

اگر مشاهده شرایطی که ذکر شد، مدتی به درازا کشید و خودتان هم از این وضع ناراضی بودید، وقت آن است که با هم یک گفت‌وگوی جدی و طولانی در محیطی آرام که در مرحله اول بچه‌ها حضور نداشته باشند، داشته باشید. سپس اگر لازم شد، بچه‌ها را هم وارد گفتگو کنید.

در یک خانواده، ایجاد، ادامه و تقویت رابطه عاطفی در عین حال یک حرکت گروهی هم هست، به این معنی که زن و شوهر و بچه‌ها با هم به پیشرفت یکدیگر کمک می‌کنند و به یکدیگر اعتماد به نفس و انگیزه می‌دهند. پس اگر هر یک از اعضای خانواده یک پله عقب رفت، بقیه باید نگران حالش باشند.

زمانی پیش می‌آید که یکی از زوجین احتیاج به تنهایی و تفکر دارد. زمان گرفتن مثلاً برای بازیافت روحی خود ایده خوبی است، اما این تصمیم بهتر است دو طرفه باشد.