به گزارش شهدای ایران؛ وبلاگ ریگ متین نوشت: آنچه که در طی ساعات گذشته گذشت و گذشته ما را به ما یاد آورد این بود که ایستادگی همیشه جواب می‌دهد به شرطه‌ها و شروطه‌ها.
1- قبل از نشست ژنو 2 در ایران چه رخ داد و کدام جابجایی فضای سیاسی ورق را برای تیم هسته‌ای برگرداند؟ براستی چه عاملی سبب شد بعد از گام‌های لرزان اجلاس نیویورک، سینه‌ای ستبر شود برای ادامه راه مذاکره؟ از این دید نگاه کنیم: چه فتح بابی کار را از عکس‌های تزئینی مطبوعاتی جهت شکستن تابوی مذاکره به ریل‌گذاری جهت رسیدن به برد نزدیک کرد؟ برای جواب به سوالات بیانات 12 آبان امسال رهبری را نگاهی بیندازید؛ له کردن قدرت رسانه‌ای صهیونیستی، تحقیر مانور سیاسی آمریکا و از طرفی اصالت دادن به حرکت تیم هسته‌ای و اعتماد زایی به آنها.
2- نشست ژنو 2 تمام می‌شود، رسانه‌های داخلی به تیم هسته‌ای خسته نباشید می‌گویند، اراده‌ای ملی ایجاد شده تا تیم هسته‌ای با تمام قوا کار کند، نمایش مضحکانه پلیس بد فرانسه رونمایی می‌شود و همگان در صدد کمک به تیم مذاکره برمی‌آیند؛ در بین قدرت‌ها انشقاقی دیگر ایجاد می‌شود، رجز خوانی آمریکا می‌خوابد، خط قرمزها پررنگ‌تر، حتی ادبیات ظریف قابل تحمل‌تر شده و همگونی مورد نیاز جهت بازسازی قوای برای نشستی دیگر فراهم می‌شود.
3- دو نشست سرنوشت ساز بعد از بازتاب جهانی دو سخنرانی رهبری برگزار شد؛ دست برتر ایران در مذاکرات قبل از آنکه از پوشه تیم هسته‌ای بیرون آید از آستین مردی بیرون آمد که همواره قوت قلب دل‌ها و مایه آرامش جان‌ها بوده؛ روزی در میان دانش آموزان استکبار ستیز 13 آبان و روزی در بین جوانان بسیجی شورآفرینش؛ این اصلی‌ترین نکته‌ای است که هیچ کس حق نادیده گرفتن آن را ندارد.
4- کاری به توافقات ندارم، درست یا نادرستش را قاضی نمی‌شوم، به نوبه خود به تیم هسته‌ای هم خسته نباشید می‌گویم ولی برطبق متن اسلامی ما و تاریخ البته 100 سال اخیرمان نباید چشم از چشم دشمن برداریم، هلهله برای توافق ما را خدای نکرده از راه سخت پیش روی باز ندارد.
5- این پیروزی اگر پیروزی تلقی شود مرهون راهی پرآزمون و خطا همراه با ایستادگی در 10 سال اخیر است، از 82 که در سرویس بهداشتی تأسیسات دوربین کار گذاشتیم تا حالا که بر 20 هزار سانتریفیوژ تأکید داریم راه جانکاهی گذشت، ملتی زیر بار تحریم مرارت‌ها تحمل کردند ولی کوتاه نیامدند؛ پس این اصل را یادمان باشد اصل برای ما رسیدن به حقوق حقه مان است نه پایان مذاکرات.
6- دست آخر اینکه راه مبارز گونه‌ای که منتج به غنی سازی 20 درصد شد، و به راه اندازی چندین تأسیسات بزرگ هسته‌ای شد، 3 عدد سانتریفیوژ را به 20 هزار رساند، چرخه غنی سازی را کامل کرد و انبوهی از کیک زرد را تولید کرد اگر نگوئیم همه لااقل بخش اعظمی از آن در دولت قبل بوده، دستاوردهایی که اگر نبود و نداشتیم دست برتری هم برای معاملات دیپلماسی نداشتیم؛ راحت‌تر بگویم فن لازم برای نرمش قهرمانانه و بستر مورد نیاز را دولت قبل هموار کرد و دولت کنونی به خوبی و با زحمت فراوان به ثمر رساند. غرب با ایستادگی 100 روزه و 2 نشست ژنو کوتاه نیامده است، غرب یک دهه پر از قطعنامه و تحریم و تهدید و تطمیع و مذاکره و... را پشت سر این 100 روز دیده است و حالا راهی جز این نداشته است.
در پایان ضمن خسته نباشید مجدد به تیم هسته‌ای و شخص رئیس جمهور، یادآور می‌شوم که 6 ماه باید صبر کرد تا دید حسن نیت این مذاکرات و تبعات داخلی و خارجی آن چه بوده است.
1- قبل از نشست ژنو 2 در ایران چه رخ داد و کدام جابجایی فضای سیاسی ورق را برای تیم هسته‌ای برگرداند؟ براستی چه عاملی سبب شد بعد از گام‌های لرزان اجلاس نیویورک، سینه‌ای ستبر شود برای ادامه راه مذاکره؟ از این دید نگاه کنیم: چه فتح بابی کار را از عکس‌های تزئینی مطبوعاتی جهت شکستن تابوی مذاکره به ریل‌گذاری جهت رسیدن به برد نزدیک کرد؟ برای جواب به سوالات بیانات 12 آبان امسال رهبری را نگاهی بیندازید؛ له کردن قدرت رسانه‌ای صهیونیستی، تحقیر مانور سیاسی آمریکا و از طرفی اصالت دادن به حرکت تیم هسته‌ای و اعتماد زایی به آنها.
2- نشست ژنو 2 تمام می‌شود، رسانه‌های داخلی به تیم هسته‌ای خسته نباشید می‌گویند، اراده‌ای ملی ایجاد شده تا تیم هسته‌ای با تمام قوا کار کند، نمایش مضحکانه پلیس بد فرانسه رونمایی می‌شود و همگان در صدد کمک به تیم مذاکره برمی‌آیند؛ در بین قدرت‌ها انشقاقی دیگر ایجاد می‌شود، رجز خوانی آمریکا می‌خوابد، خط قرمزها پررنگ‌تر، حتی ادبیات ظریف قابل تحمل‌تر شده و همگونی مورد نیاز جهت بازسازی قوای برای نشستی دیگر فراهم می‌شود.
3- دو نشست سرنوشت ساز بعد از بازتاب جهانی دو سخنرانی رهبری برگزار شد؛ دست برتر ایران در مذاکرات قبل از آنکه از پوشه تیم هسته‌ای بیرون آید از آستین مردی بیرون آمد که همواره قوت قلب دل‌ها و مایه آرامش جان‌ها بوده؛ روزی در میان دانش آموزان استکبار ستیز 13 آبان و روزی در بین جوانان بسیجی شورآفرینش؛ این اصلی‌ترین نکته‌ای است که هیچ کس حق نادیده گرفتن آن را ندارد.
4- کاری به توافقات ندارم، درست یا نادرستش را قاضی نمی‌شوم، به نوبه خود به تیم هسته‌ای هم خسته نباشید می‌گویم ولی برطبق متن اسلامی ما و تاریخ البته 100 سال اخیرمان نباید چشم از چشم دشمن برداریم، هلهله برای توافق ما را خدای نکرده از راه سخت پیش روی باز ندارد.
5- این پیروزی اگر پیروزی تلقی شود مرهون راهی پرآزمون و خطا همراه با ایستادگی در 10 سال اخیر است، از 82 که در سرویس بهداشتی تأسیسات دوربین کار گذاشتیم تا حالا که بر 20 هزار سانتریفیوژ تأکید داریم راه جانکاهی گذشت، ملتی زیر بار تحریم مرارت‌ها تحمل کردند ولی کوتاه نیامدند؛ پس این اصل را یادمان باشد اصل برای ما رسیدن به حقوق حقه مان است نه پایان مذاکرات.
6- دست آخر اینکه راه مبارز گونه‌ای که منتج به غنی سازی 20 درصد شد، و به راه اندازی چندین تأسیسات بزرگ هسته‌ای شد، 3 عدد سانتریفیوژ را به 20 هزار رساند، چرخه غنی سازی را کامل کرد و انبوهی از کیک زرد را تولید کرد اگر نگوئیم همه لااقل بخش اعظمی از آن در دولت قبل بوده، دستاوردهایی که اگر نبود و نداشتیم دست برتری هم برای معاملات دیپلماسی نداشتیم؛ راحت‌تر بگویم فن لازم برای نرمش قهرمانانه و بستر مورد نیاز را دولت قبل هموار کرد و دولت کنونی به خوبی و با زحمت فراوان به ثمر رساند. غرب با ایستادگی 100 روزه و 2 نشست ژنو کوتاه نیامده است، غرب یک دهه پر از قطعنامه و تحریم و تهدید و تطمیع و مذاکره و... را پشت سر این 100 روز دیده است و حالا راهی جز این نداشته است.
در پایان ضمن خسته نباشید مجدد به تیم هسته‌ای و شخص رئیس جمهور، یادآور می‌شوم که 6 ماه باید صبر کرد تا دید حسن نیت این مذاکرات و تبعات داخلی و خارجی آن چه بوده است.
