انتخابات تازه به پایان رسیده و هنوز چهار ماه تا تشکیل مجلس در خرداد 99 زمان باقی بود که طیف مذکور گفتند چرا مجلس کاری برای معیشت مردم نمی کند!
شهدای ایران؛ محمد ایمانی فعال رسانه‌ای درباره واکنش ها نسبت به مجلس در کانال تلگرامی خود نوشت: رو راست بودن با مخاطب، شرط اول کار رسانه ای است. متاسفانه طیف ورشکسته به تقصیر در انتخابات، همچنان اصرار دارد درباره مجلس نوپا مخاطب فریبی کند.
انتخابات تازه به پایان رسیده و هنوز چهار ماه تا تشکیل مجلس در خرداد 99 زمان باقی بود که طیف مذکور گفتند چرا مجلس کاری برای معیشت مردم نمی کند! هفت سال، به معیشت مردم آسیب زدند که شش هفت برابر شدن قیمت هاو رکود تورمی سنگین، حاصل آن است. با این وجود، می گویند چرا مجلس ظرف سه ماه، اقتصاد را سامان نداده است؟
اگر کسی چند سال در کشور نبوده باشد و طلبکاری رسانه های زنجیره ای را ببیند، تصور می کند دولت و مجلس در اختیار طیف مقابل این جماعت بوده و اینها به خود اجازه می از سالها مدیریت طرف مقابل بر دولت و مجلس حساب بکشند! وانگهی؛ انگار مسئول مستقیم تنظیم معیشت مردم، مجلس است و نه دولت.
همین ها مدتی است یک یا چند نماینده را بدل از مجلس می گیرند و با همین بهانه، لیاخوف وار مجلس نوپا را به توپ اتهام و تخریب می بندند؛ و حال آن که غیر از تصدی دولت، مجلس دهم نیز در اختیار آنها بوده است.
مجلس، 290 دارد که هر کدام در اظهار نظر و تدوین طرح و سوال آزادند. طبق ماده 131 آیین نامه داخلی، هر طرحی صرفا با امضای پانزده نماینده می تواند به مجلس ارائه شود و پس از اعلام وصول، به کمیسیون مربوط ارجاع می شود تا با حضور مقام دولتی ذی صلاح بررسی شود.
پس از این بررسی که ممکن است با ردّ همراه باشد، طرح تازه به مجلس می آید و مورد شور و بررسی مجدد قرار می گیرد. ممکن است رد شود. و اگر رای آورد، به شورای نگهبان ارسال می شود تا از نظر انطباق با شرع و قانون اساسی مجددا رسیدگی شود و در صورت تایید، تبدیل به قانون شود.
با وجود این فرآیند طولانی، رسانه های زنجیره ای، اینجا هم فریبکاری می کنند. اگر نماینده ای نظر خود را بیان می کند یا عده ای از آنها طرحی را تدوین می کنند، بلافاصله همین شبکهء به هم زنجیر شده طبق دستور اتاق عملیات، به تحریف و تخریب متوس شده و مجلس را به توپ می بندند!
این که چند نماینده ایده ای برای اصلاح قانون انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری و یا مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داشته باشند، طبیعی است. و طبیعی هم هست که این طرح ها در فضای عمومی مورد نقد و بررسی و تایید یا تخطئه قرار بگیرد.
اما این که به صرف ارائه یک طرح از سوی مثلا پانزده بیست نفر، صدها روزنامه و سایت و کانال شروع به تحریف و تخریب اصل مجلس کنند، قبل از هر چیز، از بی صداقتی و تصمیم بر معارضه با پارلمان (خانه ملت/ رکن دموکراسی) حکایت می کند.
پارلمان، پشتوانه مهم دموکراسی است و جز دیکتاتور ها با آن معارضه نمی کنند. اینها همان جماعتی هستند که در دولت خاتمی لایحه افزایش اختیارات دولت را با ویژگی امکان وتوی تصمیمات مجلس و قوه قضائیه نوشتند اما ناکام ماندند!
رفتار عقده گشایانه علیه اصل مجلس، در حالی است که طیف مذکور در انتخابات تهران به جای یک لیست، چند لیست ارائه کرده بودند اما نفر اول و مشترک آنها (مجید انصاری معاون حقوقی و پارلمانی دولت و عضو مرکزیت مجمع روحانیون) نتوانست بیش از 67 هزار رای کسب کند.
این در حالی بود که محمد رضا عارف نفر اول همین طیف، چهار سال قبل توانسته بود بالای یک میلیون و ششصد هزار رای کسب کند. اما بد عملی فراکسیون امید و دولت، موجب روگردانی مردم شد.
کار آشفتگی و سرخوردگی در این طیف به جایی رسید که عارف و موسوی لاری به نشانه اعتراض، از ریاست و معاونت "شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان" استعفا دادند و شورای تحت نظر خاتمی عملا فرو پاشید.
واکنش مردم به کنش خسارتبار مجلس و دولت، طبیعی ترین اتفاق بود. اما آیا انتقام این واکنش را باید از مجلس گرفت؟ لابد بله!
مجلس جدید امید هایی را برانگیخته و البته بار بر زمین مانده بسیاری دارد که باید با پرهیز از حواشی و تمرکز بر اولویت بندی درست به مقصد برساند. طبعا چنین ماموریت مهمی، دشمنی های بزرگ را هم به دنبال دارد و نباید از کینه توزی ها ترسید. باید همت و تدبیر و مجاهدت را مبنای ادای مسئولیت نمایندگی کرد و پای آن ایستاد.
انتخابات تازه به پایان رسیده و هنوز چهار ماه تا تشکیل مجلس در خرداد 99 زمان باقی بود که طیف مذکور گفتند چرا مجلس کاری برای معیشت مردم نمی کند! هفت سال، به معیشت مردم آسیب زدند که شش هفت برابر شدن قیمت هاو رکود تورمی سنگین، حاصل آن است. با این وجود، می گویند چرا مجلس ظرف سه ماه، اقتصاد را سامان نداده است؟
اگر کسی چند سال در کشور نبوده باشد و طلبکاری رسانه های زنجیره ای را ببیند، تصور می کند دولت و مجلس در اختیار طیف مقابل این جماعت بوده و اینها به خود اجازه می از سالها مدیریت طرف مقابل بر دولت و مجلس حساب بکشند! وانگهی؛ انگار مسئول مستقیم تنظیم معیشت مردم، مجلس است و نه دولت.
همین ها مدتی است یک یا چند نماینده را بدل از مجلس می گیرند و با همین بهانه، لیاخوف وار مجلس نوپا را به توپ اتهام و تخریب می بندند؛ و حال آن که غیر از تصدی دولت، مجلس دهم نیز در اختیار آنها بوده است.
مجلس، 290 دارد که هر کدام در اظهار نظر و تدوین طرح و سوال آزادند. طبق ماده 131 آیین نامه داخلی، هر طرحی صرفا با امضای پانزده نماینده می تواند به مجلس ارائه شود و پس از اعلام وصول، به کمیسیون مربوط ارجاع می شود تا با حضور مقام دولتی ذی صلاح بررسی شود.
پس از این بررسی که ممکن است با ردّ همراه باشد، طرح تازه به مجلس می آید و مورد شور و بررسی مجدد قرار می گیرد. ممکن است رد شود. و اگر رای آورد، به شورای نگهبان ارسال می شود تا از نظر انطباق با شرع و قانون اساسی مجددا رسیدگی شود و در صورت تایید، تبدیل به قانون شود.
با وجود این فرآیند طولانی، رسانه های زنجیره ای، اینجا هم فریبکاری می کنند. اگر نماینده ای نظر خود را بیان می کند یا عده ای از آنها طرحی را تدوین می کنند، بلافاصله همین شبکهء به هم زنجیر شده طبق دستور اتاق عملیات، به تحریف و تخریب متوس شده و مجلس را به توپ می بندند!
این که چند نماینده ایده ای برای اصلاح قانون انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری و یا مسائل مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی داشته باشند، طبیعی است. و طبیعی هم هست که این طرح ها در فضای عمومی مورد نقد و بررسی و تایید یا تخطئه قرار بگیرد.
اما این که به صرف ارائه یک طرح از سوی مثلا پانزده بیست نفر، صدها روزنامه و سایت و کانال شروع به تحریف و تخریب اصل مجلس کنند، قبل از هر چیز، از بی صداقتی و تصمیم بر معارضه با پارلمان (خانه ملت/ رکن دموکراسی) حکایت می کند.
پارلمان، پشتوانه مهم دموکراسی است و جز دیکتاتور ها با آن معارضه نمی کنند. اینها همان جماعتی هستند که در دولت خاتمی لایحه افزایش اختیارات دولت را با ویژگی امکان وتوی تصمیمات مجلس و قوه قضائیه نوشتند اما ناکام ماندند!
رفتار عقده گشایانه علیه اصل مجلس، در حالی است که طیف مذکور در انتخابات تهران به جای یک لیست، چند لیست ارائه کرده بودند اما نفر اول و مشترک آنها (مجید انصاری معاون حقوقی و پارلمانی دولت و عضو مرکزیت مجمع روحانیون) نتوانست بیش از 67 هزار رای کسب کند.
این در حالی بود که محمد رضا عارف نفر اول همین طیف، چهار سال قبل توانسته بود بالای یک میلیون و ششصد هزار رای کسب کند. اما بد عملی فراکسیون امید و دولت، موجب روگردانی مردم شد.
کار آشفتگی و سرخوردگی در این طیف به جایی رسید که عارف و موسوی لاری به نشانه اعتراض، از ریاست و معاونت "شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان" استعفا دادند و شورای تحت نظر خاتمی عملا فرو پاشید.
واکنش مردم به کنش خسارتبار مجلس و دولت، طبیعی ترین اتفاق بود. اما آیا انتقام این واکنش را باید از مجلس گرفت؟ لابد بله!
مجلس جدید امید هایی را برانگیخته و البته بار بر زمین مانده بسیاری دارد که باید با پرهیز از حواشی و تمرکز بر اولویت بندی درست به مقصد برساند. طبعا چنین ماموریت مهمی، دشمنی های بزرگ را هم به دنبال دارد و نباید از کینه توزی ها ترسید. باید همت و تدبیر و مجاهدت را مبنای ادای مسئولیت نمایندگی کرد و پای آن ایستاد.
