عضو افراطیون دفتر تحکیم در دوره اصلاحات اذعان کرد مشی این طیف در آن دوره به رادیکالیسم و تندروی در حد حمایت از اشغال عراق توسط آمریکا رسیده بود.
شهدای ایران: روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
عبدالله مومنی درباره حمایت طیف علامه دفتر تحکیم از اشغال عراق در بیانیه‌ای موسوم به «بهار بغداد»!، به روزنامه سازندگی گفت: موضوع بیانیه تحلیل حمله آمریکا به عراق در نوروز سال ۱۳۸۲ و سقوط صدام حسین در عرض چند هفته بود. اگرچه تیتر اصلی بیانیه «بگذارید تا این وطن دوباره وطن شود» بود اما در آن زمان به بیانیه «بهار بغداد» موسوم شد و تاکنون نیز تحت همین عنوان نقد می‌شود. تحلیل مفاد ارائه‌شده در این بیانیه همیشه در این سال‌ها دم‌دست‌ترین مورد برای منتقدان کارنامه دفتر تحکیم وحدت در دهه ۸۰ بوده است. مدعای اصلی منتقدان این است که در این بیانیه دفتر تحکیم وحدت ضمن استقبال و تایید حمله آمریکا به عراق، غیرمستقیم وضعیت مشابهی را برای ایران آرزو کرده و آن را توجیه اخلاقی کرده است.
وی افزود: برای اینکه مخاطب شبهه غلتیدن به چاله توجیه‌گری را احساس نکند، به صراحت می‌گویم که کلیت بیانیه بهار بغداد، بخشی از مفاد آن و تحلیل کلی برخاسته از این بیانیه در مجموع اقدامی اشتباه و خارج از مسیر کلی جنبش دانشجویی بوده و اگر امروز به نوروز ۸۲ بازگردم، نه‌تنها با صدور چنین بیانیه‌ای همدل و همراه نخواهم بود، بلکه در برابر آن خواهم ایستاد. اما معتقدم بهار بغداد تاثیر جدی در کنش دفتر تحکیم وحدت در دهه ۸۰ نداشته است و بیش از حد ممکن به آن پرداخته شده؛ آن هم توسط مخالفان. بعضا این بیانیه را چماقی برای کوبیدن بر سر فعالان هزینه‌پرداز جنبش دانشجویی کرده‌اند.
وی ضمن توجیه بخش‌هایی از بیانیه مذکور می‌گوید: بیانیه هشدار درباره بی‌دفاع شدن یک حکومت در برابر دشمن خارجی بود و این که مردم، از حکومت حمایت نکنند.
مومنی در عین حال اذعان کرد: موضوع اصلی که بیانیه بهار بغداد را دچار مشکل می‌کند و انتقادها بدان را وارد می‌سازد، تحلیلی است که دانشجویان درباره مقوله جنگ و مفید بودن آن ارائه می‌کنند. دانشجویان با مقایسه دهه‌ها ظلم و جنایت صدام، حمله آمریکا برای براندازی او را بسیار کم‌هزینه‌تر از آن چند دهه توصیف می‌کنند. در حالی که این سخن از روی خام‌اندیشی و کم‌تجربگی ما بود. همچنین تجویز جنگ در تعارض با مشی صلح‌طلبی فعالیت‌های دانشجویی و مقابله با انواع و اشکال خشونت‌طلبی بود. نمی‌توان برای رهایی از امری مذموم، امری منفی‌تر و غیرقابل دفاع‌تر از آن یعنی خشونت را تجویز و تئوریزه کرد. از سال ۱۳۸۲ تاکنون هزاران نفر از مردم عراق در نتیجه آتشی که به‌دنبال حمله آمریکا به این کشور افروخته شد، از میان رفته‌اند. در بیانیه بهار بغداد عباراتی هست که جنگ و مآلاً خشونت را به‌عنوان یک راه‌حل برای رسیدن به وضعیت بهتر تجویز کرده است که اساسا این نگرش را باید ناشی از عصبانیت و طاق آمدن صبر کم جوانی و عدم نگرش عمیق قلمداد کرد.
تلاش برای توجیه مواضع خائنانه عناصر نفوذی در دفتر تحکیم وحدت در حالی است که اولا دفتر تحکیم وحدت برآمده از انجمن‌های اسلامی دانشجویان بود و اصالت خط امامی داشت اما نفوذی‌ها سعی کردند این تشکل انقلابی را در حد ضدانقلاب و گروهک‌ها قرار دهند. ثانیا برخی از این عناصر نفوذی - وابسته به سلطنت‌طلب‌ها و گروهک‌هایی مانند نهضت آزادی- پس از فرار از کشور، ماهیت وطن‌فروشانه خود را به نمایش گذاشتند، به استخدام ضدایرانی‌ترین محافل آمریکایی و صهیونیستی درآمدند و بارها خواستار تحریم ملت ایران شدند.
