سخنان رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه دولت در بخش مسکن عقب افتاد، مورد نقد و ارزیابی مطبوعات طیف‌های مختلف قرار گرفت.
شهدای ایران: روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
روزنامه جام‌جم ذیل تیتر «رئیس‌جمهور به عقب‌ماندگی دولت در موضوع مسکن اذعان کرد، ولی حالا چرا؟»، نوشت: این اعتراف تلخ در حالی صورت گرفت که کمتر از یک سال به پایان عمر دولت باقی مانده است و حتی اگر اجرای طرحی در حوزه مسکن در دولت به تصویب برسد قطعا تا پایان عمر دولت به فرجام نخواهد رسید.
عباس آخوندی تا سال اول دولت دوازدهم در راس وزارت راه و شهرسازی بود و در پنج سال فعالیت خود با ثبت رکوردی عجیب سالی یک‌بار برای استیضاح راهی مجلس شد و البته هر پنج بار از نمایندگان مجلس رای اعتماد گرفت.
حالا هفت سال از عمر دولت گذشته است و حسن روحانی در سال پایانی اعتراف می‌کند در دولت یازدهم یعنی سال‌های حضور عباس آخوندی در راس وزارت راه و شهرسازی در بخش مسکن یک عقب‌ماندگی اتفاق افتاده است. اظهارنظری که از نظر کارشناسان کمی دیر است و دیگر زمان زیادی برای جبران این عقب‌ماندگی وجود ندارد.
روزنامه وطن امروز نیز در گزارشی با عنوان «اعتراف به عقب‌ماندگی» به بررسی عوامل ناکامی دولت پرداخت و نوشت: اولین خطای دولت تدبیر در نقد طرح دولت قبل رخ داد. عباس آخوندی به عنوان سیاستگذار دولت تدبیر در حوزه مسکن، مسکن مهر را عامل ۲ برابر شدن نقدینگی عنوان کرد. خطای سیاستی دیگر دولت تدبیر به‌ویژه در زمان صدارت آخوندی در وزارت راه و شهرسازی، امتناع از ورود به موضوع ساخت مسکن است. امتناع دولت از ورود به حوزه ساخت مسکن در حالی بود که طبق آمارها و شواهد متعدد، بازار مسکن به وضعیت شکست رسیده بود و طی ماه‌های اخیر با رشد شدید قیمت مسکن و اجاره‌بها، این وضعیت بحرانی‌تر هم شده است.
روزنامه همشهری نیز تیتر زده «توجه دیرهنگام به مجلس» و نوشته است: کم‌لطفی به حوزه مسکن در دولت نخست روحانی حقیقتی است که اکنون رئیس‌جمهور هم به آن معترف شده و بر لزوم رفع این عقب‌ماندگی تاکید می‌کند؛ اما همچنان مباحثی که برای رفع کمبود مسکن مطرح می‌شود همان برنامه‌هایی است که از یک سال پیش از سوی وزارت راه و شهرسازی در قالب طرح اقدام ملی تولید مسکن ارائه شده و در مقایسه با مقیاس عقب‌ماندگی‌های حوزه مسکن و وضعیت متقاضیان مصرفی آن چندان کارگشا نیست.
روزنامه آفتاب یزد هم در گزارشی با عنوان «اعتراف دیرهنگام روحانی به عقب‌ماندگی در بخش مسکن» به نقد عملکرد دولت در این حوزه پرداخت و نوشت: این پرسش بدون پاسخ مانده است که تاوان این عقب‌ماندگی مسکن، چه تعداد جوان ایرانی را سرخورده و مایوس کرده است و اگر قرار بود با تحویل احتمالی قریب به یک میلیون هکتار زمین از سوی جهاد کشاورزی به وزارت راه و شهرسازی و چند دستور شفاهی بلندبالا مسئله مسکن حل و فصل شود؛ چرا چنین دستور «تعادل‌بخشی» در همان آغاز به کار دولت یازدهم صادر نشد تا امروز دولت تدبیر و امید به این ببالد که دولتش را با صاحبخانه کردن قشر کثیری جوانان بی‌خانمان سرخورده از عشق و ازدواج و شادابی وداع خواهد کرد؟! آیا این اقرار برای افکار عمومی متضرر از گرانی اجاره‌بها و مشتاق داشتن سرپناهی امن و آسوده، یک اعتراف دیرهنگام و سوخته برای دولتی که فقط یک سال از ادامه کارش باقی مانده است تلقی نخواهد شد!؟
روزنامه جام‌جم ذیل تیتر «رئیس‌جمهور به عقب‌ماندگی دولت در موضوع مسکن اذعان کرد، ولی حالا چرا؟»، نوشت: این اعتراف تلخ در حالی صورت گرفت که کمتر از یک سال به پایان عمر دولت باقی مانده است و حتی اگر اجرای طرحی در حوزه مسکن در دولت به تصویب برسد قطعا تا پایان عمر دولت به فرجام نخواهد رسید.
عباس آخوندی تا سال اول دولت دوازدهم در راس وزارت راه و شهرسازی بود و در پنج سال فعالیت خود با ثبت رکوردی عجیب سالی یک‌بار برای استیضاح راهی مجلس شد و البته هر پنج بار از نمایندگان مجلس رای اعتماد گرفت.
حالا هفت سال از عمر دولت گذشته است و حسن روحانی در سال پایانی اعتراف می‌کند در دولت یازدهم یعنی سال‌های حضور عباس آخوندی در راس وزارت راه و شهرسازی در بخش مسکن یک عقب‌ماندگی اتفاق افتاده است. اظهارنظری که از نظر کارشناسان کمی دیر است و دیگر زمان زیادی برای جبران این عقب‌ماندگی وجود ندارد.
روزنامه وطن امروز نیز در گزارشی با عنوان «اعتراف به عقب‌ماندگی» به بررسی عوامل ناکامی دولت پرداخت و نوشت: اولین خطای دولت تدبیر در نقد طرح دولت قبل رخ داد. عباس آخوندی به عنوان سیاستگذار دولت تدبیر در حوزه مسکن، مسکن مهر را عامل ۲ برابر شدن نقدینگی عنوان کرد. خطای سیاستی دیگر دولت تدبیر به‌ویژه در زمان صدارت آخوندی در وزارت راه و شهرسازی، امتناع از ورود به موضوع ساخت مسکن است. امتناع دولت از ورود به حوزه ساخت مسکن در حالی بود که طبق آمارها و شواهد متعدد، بازار مسکن به وضعیت شکست رسیده بود و طی ماه‌های اخیر با رشد شدید قیمت مسکن و اجاره‌بها، این وضعیت بحرانی‌تر هم شده است.
روزنامه همشهری نیز تیتر زده «توجه دیرهنگام به مجلس» و نوشته است: کم‌لطفی به حوزه مسکن در دولت نخست روحانی حقیقتی است که اکنون رئیس‌جمهور هم به آن معترف شده و بر لزوم رفع این عقب‌ماندگی تاکید می‌کند؛ اما همچنان مباحثی که برای رفع کمبود مسکن مطرح می‌شود همان برنامه‌هایی است که از یک سال پیش از سوی وزارت راه و شهرسازی در قالب طرح اقدام ملی تولید مسکن ارائه شده و در مقایسه با مقیاس عقب‌ماندگی‌های حوزه مسکن و وضعیت متقاضیان مصرفی آن چندان کارگشا نیست.
روزنامه آفتاب یزد هم در گزارشی با عنوان «اعتراف دیرهنگام روحانی به عقب‌ماندگی در بخش مسکن» به نقد عملکرد دولت در این حوزه پرداخت و نوشت: این پرسش بدون پاسخ مانده است که تاوان این عقب‌ماندگی مسکن، چه تعداد جوان ایرانی را سرخورده و مایوس کرده است و اگر قرار بود با تحویل احتمالی قریب به یک میلیون هکتار زمین از سوی جهاد کشاورزی به وزارت راه و شهرسازی و چند دستور شفاهی بلندبالا مسئله مسکن حل و فصل شود؛ چرا چنین دستور «تعادل‌بخشی» در همان آغاز به کار دولت یازدهم صادر نشد تا امروز دولت تدبیر و امید به این ببالد که دولتش را با صاحبخانه کردن قشر کثیری جوانان بی‌خانمان سرخورده از عشق و ازدواج و شادابی وداع خواهد کرد؟! آیا این اقرار برای افکار عمومی متضرر از گرانی اجاره‌بها و مشتاق داشتن سرپناهی امن و آسوده، یک اعتراف دیرهنگام و سوخته برای دولتی که فقط یک سال از ادامه کارش باقی مانده است تلقی نخواهد شد!؟
