شهدای ایران: طی روزهای اخیر و در لابه‌لای اخبار منتشره مبنی بر استعفای محمدرضا عارف از ریاست شورایعالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، اما تحلیل مهمی از جانب برخی رجال جریان چپ منتشر شد.
احمد زیدآبادی یکی از این افراد است که طی یادداشتی در شماره دوشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی با مضمون نقد عارف نوشته است: عارف اما در سال‌های اخیر عملا به آماج سهل و بی‌هزینه انواع حملات و حتی توهین‌های بخش بزرگی از فعالان اصلاح‌طلب تبدیل شده است به‌طوری که گویی او مسبب تمام یا اغلب گرفتاری‌هایی است که اصلاح‌طلبان به آن دچار شده‌اند! البته می‌توان بلندپروازی‌های عارف را برای ایفای نقش سطح اول در صحنه سیاست ایران، دلیل اصلی نشستن خواسته یا ناخواسته‌اش بر سیبل حملات و تهاجمات بخشی از اصلاح‌طلبان دانست، بلندپروازی‌هایی که با نامزدی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ آغاز شد و با رهبری فراکسیون امید در مجلس دهم استمرار یافت و احتمالا با نامزدی مجدد در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ادامه می‌یابد.
در همین حال، محمدعلی ابطحی، دیگر فعال اصلاح‌طلب هم به تازگی در اظهاراتی گفته است: پیگیری‌های من در خصوص صحت استعفای آقای عارف از شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان به نتیجه نرسیده است. البته شاید ایشان تصمیم دارند برای ریاست جمهوری اقدام کنند.
*پس از مسعود پزشکیان، عارف دومین نفری است که بعنوان یک کاندیدای جدی از سوی اصلاح‌طلبان مطرح می‌شود.
کسانی از رجال چپ البته اظهاراتی درباره لزوم تکرار تحریم انتخابات در سال ۱۴۰۰ و نیز کاندیداتوری فتنه‌گران سال ۸۸ در انتخابات دولت سیزدهم نیز داشته‌اند.
صحبت‌هایی مبنی بر لزوم اجماع برای کاندیدای ائتلافی و یا دوری گزیدن از انتخابات برای چند دوره به دلیل نداشتن نیروی مطلوب هم از اردوگاه اصلاحات به گوش می‌رسد.
مع‌الوصف اما باید توضیح داد که به لحاظ منطق سیاست‌ورزی، مسئله اصلاح‌طلبان در حال حاضر انتخابات ریاست‌جمهوری نیست.
بلکه مسئله آنها کارنامه به شدت ضعیف رئیس‌جمهور روحانی و البته ارتکاب به رفتار شریرانه تحریم انتخابات مجلس یازدهم است.
دو مقوله‌ای که در دریای موّاج سیاست، مثل دو وزنه به دو پای اصلاح‌طلبان بسته شده و در کنار بار سنگین فتنه ۸۸، جناح چپ را به سمت قعر دریا می‌کشد.
البته این نظر اعضای هسته سخت اصلاحات نیست! و آنها معتقدند بین آنها و نظام اسلامی؛ این نظام است که با مشکل "فتنه اقتصادی" و انفجار مردم به دلیل مشکلاتی که اصلاح‌طلبان ساختند و در دامن آنها گذاشتند مواجه است.
پر واضح است که ورود خواص به این معادله سخت و چند مجهولی و روشنگری و ایفای نقش آنها می‌تواند احتمالات سخت را از گزینه‌های موجود حذف کند و سبب امیدواری مردم شود.
احمد زیدآبادی یکی از این افراد است که طی یادداشتی در شماره دوشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی با مضمون نقد عارف نوشته است: عارف اما در سال‌های اخیر عملا به آماج سهل و بی‌هزینه انواع حملات و حتی توهین‌های بخش بزرگی از فعالان اصلاح‌طلب تبدیل شده است به‌طوری که گویی او مسبب تمام یا اغلب گرفتاری‌هایی است که اصلاح‌طلبان به آن دچار شده‌اند! البته می‌توان بلندپروازی‌های عارف را برای ایفای نقش سطح اول در صحنه سیاست ایران، دلیل اصلی نشستن خواسته یا ناخواسته‌اش بر سیبل حملات و تهاجمات بخشی از اصلاح‌طلبان دانست، بلندپروازی‌هایی که با نامزدی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ آغاز شد و با رهبری فراکسیون امید در مجلس دهم استمرار یافت و احتمالا با نامزدی مجدد در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ادامه می‌یابد.
در همین حال، محمدعلی ابطحی، دیگر فعال اصلاح‌طلب هم به تازگی در اظهاراتی گفته است: پیگیری‌های من در خصوص صحت استعفای آقای عارف از شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان به نتیجه نرسیده است. البته شاید ایشان تصمیم دارند برای ریاست جمهوری اقدام کنند.
*پس از مسعود پزشکیان، عارف دومین نفری است که بعنوان یک کاندیدای جدی از سوی اصلاح‌طلبان مطرح می‌شود.
کسانی از رجال چپ البته اظهاراتی درباره لزوم تکرار تحریم انتخابات در سال ۱۴۰۰ و نیز کاندیداتوری فتنه‌گران سال ۸۸ در انتخابات دولت سیزدهم نیز داشته‌اند.
صحبت‌هایی مبنی بر لزوم اجماع برای کاندیدای ائتلافی و یا دوری گزیدن از انتخابات برای چند دوره به دلیل نداشتن نیروی مطلوب هم از اردوگاه اصلاحات به گوش می‌رسد.
مع‌الوصف اما باید توضیح داد که به لحاظ منطق سیاست‌ورزی، مسئله اصلاح‌طلبان در حال حاضر انتخابات ریاست‌جمهوری نیست.
بلکه مسئله آنها کارنامه به شدت ضعیف رئیس‌جمهور روحانی و البته ارتکاب به رفتار شریرانه تحریم انتخابات مجلس یازدهم است.
دو مقوله‌ای که در دریای موّاج سیاست، مثل دو وزنه به دو پای اصلاح‌طلبان بسته شده و در کنار بار سنگین فتنه ۸۸، جناح چپ را به سمت قعر دریا می‌کشد.
البته این نظر اعضای هسته سخت اصلاحات نیست! و آنها معتقدند بین آنها و نظام اسلامی؛ این نظام است که با مشکل "فتنه اقتصادی" و انفجار مردم به دلیل مشکلاتی که اصلاح‌طلبان ساختند و در دامن آنها گذاشتند مواجه است.
پر واضح است که ورود خواص به این معادله سخت و چند مجهولی و روشنگری و ایفای نقش آنها می‌تواند احتمالات سخت را از گزینه‌های موجود حذف کند و سبب امیدواری مردم شود.
