امروز (دیروز) یک ساعت به او گوش فرادادیم تا ببینیم درباره اولین قطعنامه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران از زمان روی کار آمدن روحانی یا مرگ مشکوک قاضی منصوری یا افسارگسیختگی دوباره قیمت ارز چه می‌گوید. روحانی اما از کرونا گفت و از کرونا گفت و از کرونا گفت.

نویسنده می‌افزاید: تکرار هر روزه ملال‌آور شده و سخنان روحانی را کسالت‌بار کرده است.
خاصه اینکه مانند قبل نمی‌ایستد و به صورت نشسته و برای جمع معدودی از مدیران ارشد خود سخن می‌گوید که هرچند به اقتضای کروناست اما کاش پشت تریبون بایستد و به دوربین یا مخاطب نگاه کند و کوتاه و روشن مواردی را بازگوید و وضعیت حال و چشم‌انداز پیش رو را ترسیم کند.

فرد دیگری هم می‌تواند توصیه کند ماسک بزنیم و توی صورت هم عطسه و سرفه نکنیم و دست ندهیم یا دست‌هایمان را بشوییم و در تجمعات شرکت نکنیم و قس‌علی‌هذا یا اصلا برای اینکه وزیر مهار کرونا معرفی کند.

خوب نیست رئیس‌جمهوری یک ساعت حرف بزند و تنها نکته خبری اعلام لغو تعطیلی پنج‌شنبه‌های مدرسه‌ها باشد. لااقل این یکی را به وزیر آموزش و پرورش می‌سپردند تا او هم در کنار انبوهی از حرف‌های تکراری یک حرف تازه بر زبان آورد.

کوتاه و روشن می‌توان گفت: ضمن احترام به ۴ ماه فعالیت مستمر و پرهیز از تعطیلات و استراحت، ضرورت دارد از لاک کرونا بیرون بیاید. کسالت هم مثل کرونا مسری است!