شهدای ایران: حجت‌الاسلام سیدحسین حسینی‌قمی استاد حوزه علمیه و کارشناس برنامه تلویزیونی سمت خدا با اشاره به حدیثی از امام ششم علیه‌السلام درباره گوش دادن به انتقادات خیرخواهانه، به دادگاه رسیدگی به اتهامات اکبر طبری معاون اجرایی دفتر رئیس سابق قوه قضائیه پرداخت و گفت: هر حکمی برای این فرد صادر شود جبران آبرویی که از نظام برده نخواهد شد!
به گزارش رسا، وی افزود: کسی که در بالاترین رده یکی از مقامات و قوه‌ای حساس مثل قوه قضائیه با این پرونده چند صد جلدی قرار دارد، هر مجازاتی هم که برای این فرد درنظر بگیرند، آیا آبرویی که از نظام رفته برمی‌گردد؟ آیا آبرویی که از انقلاب رفته بر می‌گردد؟ آیا بی‌اعتمادی که مردم به خصوص جوانان داشتند بر می‌گردد؟ اما چرا انسان اینگونه می‌شود؟ چون فقط دنبال این هستیم که از ما تعریف کنند، اگر این فضا باز بود و کسی جرأت کند بگوید جناب آقای رئیس، این معاون شما بد است و ...
*اگرچه وقوع فساد تلخ است اما آقای حسینی باید بدانند که آبروی یک نظام با وقوع فساد که امری شخصی و نفسانی است نمی‌رود! بلکه این مماشات با فساد و عدم پیگیری جرائم افشا شده است که سبب آبروریزی یک نظام سیاسی و حکومتی است.
چه اینکه فساد یک امر نفسانی است و هیچ حکومتی ولو حکومت امام معصوم هم یارای صفر کردن فساد را ندارد.
این کارشناس محترم مذهبی همچنین باید به نیکویی بدانند که منصوب نخست امام مجتبی(ع) در سپاه آن حضرت و ایضاً یکی از منصوبین اصلی امام کاظم(ع) در مباحث مالی بیت آن امام همام نیز درگیر فساد مالی شدند و البته آبرویی هم از آن ائمه هدی نرفت...
زیرا اساساً ربط دادن یک فساد شخصی به آبروی حکومت و نصب کنندگان فرد مفسد (به شرط رعایت پیش‌شرط‌ها) به لحاظ فلسفی درست نیست و امر متناقض است.
انتظار بود این کارشناس محترم مذهبی اتفاقا از عزم نظام اسلامی و امرای کشور برای مقابله با فساد و به زیر کشاندن هر مفسدی ولو در رده‌های ستادی یک قوه تمجید کنند نه اینکه در یک امر بدون ربط؛ مدعی ریخته شدن آبروی حکومتی شوند که اثباتا با فساد سیستمی و غیر سیستمی هم هیچ میانه‌ای ندارد.
می‌بایست امثال آقای حسینی که بر منابر کشور حضور دارند به مردم بگویند که نظام جمهوری اسلامی ایران در بحث فساد، تالی تلو حکومت معصوم(ع) است و ضمن تلاش برای جمع کردن بسترهای فساد؛ شدیدترین برخوردها را برای هر فساد کشف‌شده‌ای در چنته دارد.
به گزارش رسا، وی افزود: کسی که در بالاترین رده یکی از مقامات و قوه‌ای حساس مثل قوه قضائیه با این پرونده چند صد جلدی قرار دارد، هر مجازاتی هم که برای این فرد درنظر بگیرند، آیا آبرویی که از نظام رفته برمی‌گردد؟ آیا آبرویی که از انقلاب رفته بر می‌گردد؟ آیا بی‌اعتمادی که مردم به خصوص جوانان داشتند بر می‌گردد؟ اما چرا انسان اینگونه می‌شود؟ چون فقط دنبال این هستیم که از ما تعریف کنند، اگر این فضا باز بود و کسی جرأت کند بگوید جناب آقای رئیس، این معاون شما بد است و ...
*اگرچه وقوع فساد تلخ است اما آقای حسینی باید بدانند که آبروی یک نظام با وقوع فساد که امری شخصی و نفسانی است نمی‌رود! بلکه این مماشات با فساد و عدم پیگیری جرائم افشا شده است که سبب آبروریزی یک نظام سیاسی و حکومتی است.
چه اینکه فساد یک امر نفسانی است و هیچ حکومتی ولو حکومت امام معصوم هم یارای صفر کردن فساد را ندارد.
این کارشناس محترم مذهبی همچنین باید به نیکویی بدانند که منصوب نخست امام مجتبی(ع) در سپاه آن حضرت و ایضاً یکی از منصوبین اصلی امام کاظم(ع) در مباحث مالی بیت آن امام همام نیز درگیر فساد مالی شدند و البته آبرویی هم از آن ائمه هدی نرفت...
زیرا اساساً ربط دادن یک فساد شخصی به آبروی حکومت و نصب کنندگان فرد مفسد (به شرط رعایت پیش‌شرط‌ها) به لحاظ فلسفی درست نیست و امر متناقض است.
انتظار بود این کارشناس محترم مذهبی اتفاقا از عزم نظام اسلامی و امرای کشور برای مقابله با فساد و به زیر کشاندن هر مفسدی ولو در رده‌های ستادی یک قوه تمجید کنند نه اینکه در یک امر بدون ربط؛ مدعی ریخته شدن آبروی حکومتی شوند که اثباتا با فساد سیستمی و غیر سیستمی هم هیچ میانه‌ای ندارد.
می‌بایست امثال آقای حسینی که بر منابر کشور حضور دارند به مردم بگویند که نظام جمهوری اسلامی ایران در بحث فساد، تالی تلو حکومت معصوم(ع) است و ضمن تلاش برای جمع کردن بسترهای فساد؛ شدیدترین برخوردها را برای هر فساد کشف‌شده‌ای در چنته دارد.
