شهدای ایران: آیت‌‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود در خصوص اینکه چه حاجاتی را باید از خدا بخواهیم، پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

در روایاتی از پیامبر(ص) داریم: «قَالَ رَسولُ‌اللهِ سَلُوا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَا بَدَا لَکُمْ‌ مِنْ‌ حَوَائِجِکُمْ‌»؛ پیغمبراکرم (صل الله علیه و آله و سلم) فرمودند: هر حاجتی دارید از خدا بخواهید. «بَدَا لَکُمْ»؛ یعنی، هرچه پیش می‌آید؛ هر حاجت و کاری برایتان پیش می‌آید، از خدا بخواهید. «حَتَّى شِسْعَ النَّعْلِ»؛ حتّی اگر بند کفش شما پاره شد، بند کفشتان را هم از خدا بخواهید. «فَإِنَّهُ إِنْ لَمْ ییسِّرْهُ لَمْ یتَیسَّر»؛ [۱] علّتش این است که اگر خدا برایش فراهم نکند، اصلاً فراهم نمی‌شود.

این را بدانید که تمام امور در همه اقلیم وجود، در دست قدرت اوست: لذا دیگر حرف کوچک و بزرگ بودن مطرح نیست. این مسئله، مسئله‌ای بسیار زیبا و ریشه‌ای است که جنبه نگرشی و بینشی دارد.

در مناجات امام‌علی(علیه سلام) آمده بود: «أَنَّ أَزِمَّةَ الْأُمُورِ بِیدِکَ»؛ [۲] همه چیز به دست اوست، همه و همه. کوچک‌ترین چیز را اگر او اراده نکند، نخواهد شد. اینجا حضرت می‌فرمایند: «فَإِنَّهُ إِنْ لَمْ ییسِّرْهُ لَمْ یتَیسَّر»؛ به‌طور کلّی، اگر خدا چیزی را فراهم نکند، آن چیز فراهم نخواهد شد. دیگر کوچک و بزرگ ندارد؛ این‌طور نیست که چیزهای کوچک بدون اراده الهی تحقّق پیدا کنند و چیزهای بزرگ هستند که باید از خدا درخواست کرد.

[۱]. مکارم الاخلاق، ص ۲۷۰- بحارالأنوار، ج ۹۰، ص ۲۹۵ و مستدرک الوسائل، ج ۵، ص ۱۷۲
[۲]. نهج‌البلاغه، ص ۲۲۷