به کارگزارش گفت:این جوانی را که به عبدالمطلب منسوب است، می شناسی؟جواب شنید سرش به کارش است . حساب و کتاب بلد است.غش در معامله نمی کند و کی خریدن و کی فروختن نیکو می داند.
شهدای ایران: حامد عسکری شاعر و نویسنده در یادداشتی به مناسبت وفات حضرت خدیجه نوشت:
کاشی اول: خواستگار زیاد داشت.بیچاره ها جلو می آمدند و صحبت پول،هدیه،زمین و طلا می کردند.خنده ای سرد می کرد و راحت می گفت نه.خودش کم مال و منال نداشت . شترهای کاروان های مال التجاره اش سراسر عربستان و شام و یمن ریسه بودند و کارتل اقتصادی اش تقریبا تمام شبه جزیره را قبضه کرده بود.
کاشی دوم: معروف بود به محمد امین.امانتدار بود و مهربان.هیچ نقطه سیاه که هیچ نقطه خاکستری هم در رزومه اش نداشت.آوازه پیمان جوانمردی ای که با چندتا از همشهری هایش در مکه بسته بود هم حسابی سر و صدا کرده بود.عزیز دل همه بود.مدتی بود در کاروان اقتصادی زن،گوشه کار را گرفته بود و اندک تجارتی دست و پاکرده بود.
کاشی سوم: به کارگزارش گفت:این جوانی را که به عبدالمطلب منسوب است، می شناسی؟جواب شنید سرش به کارش است . حساب و کتاب بلد است.غش در معامله نمی کند و کی خریدن و کی فروختن نیکو می داند.گفت صدایش کن جلسه بگذاریم حرف بزنیم .
کاشی چهارم: بعد از جلسه دلش یک جوری بود . حسی که تا به حال تجربه اش نکرده بود . آرامش صدایش . شرم گندمگونش و لبخند ملیحش کار دست دلش داده بود.انگار دقیقا قالب قلبش بود.ریه هایش را هی پر و خالی می کرد و اکسیژن به مغزش نمی رسید.عشق کار خودش را کرده بود . عقب نشسته بود و لبخند می زد . دل یک دله کرد و تصمیم خود را گرفت...
کاشی پنجم: ازدواج کرده بودند.روزهایشان طعم شیرین خرما داشت. مردان پاک برای زنان پاک... روزها با همه دلش برای محمدش خوراکی تیار می کرد و با همه عشق و زنانگی و لطافت یال کوه ثور را بالا می رفت و بقچه آب و غذا را برای افطار محمد می گذاشت و برمی گشت.محمد و خدایش گمشده او بودند...
کاشی ششم: حاصل زندگی شان فاطمه بود... از وقتی که اولین تکان... اولین لگد را حس کرد... دختر در بطنش روزها که تنها بود با او حرف می زد . حرف که می زد اتاق بوی سیب می گرفت. محمدش را بایکوت کرده بودند . شبی که قرار بود فاطمه به دنیا بیاید همه ماماهای شهر تحریمش کردند.هول کرده بود.مقدس ترین زنان پیش از این جهان آمدند از بهشت که امورات تولد دردانه هستی زهرا را به عهده بگیرند...
کاشی هفتم: کار بیخ پیدا کرده بود. شعب ابی طالب اوج تحریم ها بود.یک دانه خرما را ده نفری می خوردند.ناخوش شد . دل تو دل محمدش نبود. زن چشم هایش را روی هم گذاشت و پرکشید.محمد تنها ماند... فاطمه دخترشان هم... خیلی دلش می خواست شب عروسی فاطمه، دخترش بود و مادری می کرد... کفن برای دفن مالک بزرگ ترین کارتل تجاری عربستان پیدا نمی شد... یک بشقاب خرما که در مراسمش خیرات کنند... زن همه دارایی اش را برای خدا و شویش داده بود...
کاشی هشتم: باید حرا را دیده باشی... باید مکه را دیده باشی... باید اتوبوس ها در شعب ابی طالب پیاده ات کرده باشند وسط گرمای مرداد و تیغه آفتاب بر سرت فرود آمده باشد تا اندکی بفهمی دوست داشتن محمد... پا به پا بودن محمد و پاکبازی برای او کار راحتی نبوده... عشق جانکاه است و حضرت خدیجه سلام ا...علیها خوب از پس این امتحان بر آمد...
کاشی اول: خواستگار زیاد داشت.بیچاره ها جلو می آمدند و صحبت پول،هدیه،زمین و طلا می کردند.خنده ای سرد می کرد و راحت می گفت نه.خودش کم مال و منال نداشت . شترهای کاروان های مال التجاره اش سراسر عربستان و شام و یمن ریسه بودند و کارتل اقتصادی اش تقریبا تمام شبه جزیره را قبضه کرده بود.
کاشی دوم: معروف بود به محمد امین.امانتدار بود و مهربان.هیچ نقطه سیاه که هیچ نقطه خاکستری هم در رزومه اش نداشت.آوازه پیمان جوانمردی ای که با چندتا از همشهری هایش در مکه بسته بود هم حسابی سر و صدا کرده بود.عزیز دل همه بود.مدتی بود در کاروان اقتصادی زن،گوشه کار را گرفته بود و اندک تجارتی دست و پاکرده بود.
کاشی سوم: به کارگزارش گفت:این جوانی را که به عبدالمطلب منسوب است، می شناسی؟جواب شنید سرش به کارش است . حساب و کتاب بلد است.غش در معامله نمی کند و کی خریدن و کی فروختن نیکو می داند.گفت صدایش کن جلسه بگذاریم حرف بزنیم .
کاشی چهارم: بعد از جلسه دلش یک جوری بود . حسی که تا به حال تجربه اش نکرده بود . آرامش صدایش . شرم گندمگونش و لبخند ملیحش کار دست دلش داده بود.انگار دقیقا قالب قلبش بود.ریه هایش را هی پر و خالی می کرد و اکسیژن به مغزش نمی رسید.عشق کار خودش را کرده بود . عقب نشسته بود و لبخند می زد . دل یک دله کرد و تصمیم خود را گرفت...
کاشی پنجم: ازدواج کرده بودند.روزهایشان طعم شیرین خرما داشت. مردان پاک برای زنان پاک... روزها با همه دلش برای محمدش خوراکی تیار می کرد و با همه عشق و زنانگی و لطافت یال کوه ثور را بالا می رفت و بقچه آب و غذا را برای افطار محمد می گذاشت و برمی گشت.محمد و خدایش گمشده او بودند...
کاشی ششم: حاصل زندگی شان فاطمه بود... از وقتی که اولین تکان... اولین لگد را حس کرد... دختر در بطنش روزها که تنها بود با او حرف می زد . حرف که می زد اتاق بوی سیب می گرفت. محمدش را بایکوت کرده بودند . شبی که قرار بود فاطمه به دنیا بیاید همه ماماهای شهر تحریمش کردند.هول کرده بود.مقدس ترین زنان پیش از این جهان آمدند از بهشت که امورات تولد دردانه هستی زهرا را به عهده بگیرند...
کاشی هفتم: کار بیخ پیدا کرده بود. شعب ابی طالب اوج تحریم ها بود.یک دانه خرما را ده نفری می خوردند.ناخوش شد . دل تو دل محمدش نبود. زن چشم هایش را روی هم گذاشت و پرکشید.محمد تنها ماند... فاطمه دخترشان هم... خیلی دلش می خواست شب عروسی فاطمه، دخترش بود و مادری می کرد... کفن برای دفن مالک بزرگ ترین کارتل تجاری عربستان پیدا نمی شد... یک بشقاب خرما که در مراسمش خیرات کنند... زن همه دارایی اش را برای خدا و شویش داده بود...
کاشی هشتم: باید حرا را دیده باشی... باید مکه را دیده باشی... باید اتوبوس ها در شعب ابی طالب پیاده ات کرده باشند وسط گرمای مرداد و تیغه آفتاب بر سرت فرود آمده باشد تا اندکی بفهمی دوست داشتن محمد... پا به پا بودن محمد و پاکبازی برای او کار راحتی نبوده... عشق جانکاه است و حضرت خدیجه سلام ا...علیها خوب از پس این امتحان بر آمد...
