بااینکه حدود ۴۰ روز به آغاز فعالیت مجلس یازدهم باقی مانده است اما مدعیان اصلاحات به‌صورت زنجیره‌ای هجمه و عقده‌گشایی علیه مجلس آینده و منتخبان ملت را در دستور کار خود قرار داده‌اند.
شهدای ایران: قرار است یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، روز هشتم خردادماه سال جاری فعالیت خود را آغاز کند. گفتنی است به‌طورمعمول تا یک روز پیش از آغاز به کار مجلس جدید، مجلس پیشین به کار خود ادامه می‌دهد.
این در حالی است که نمایندگان فعلی مجلس شورای اسلامی در قامت مخالفان منتخبان مجلس جدید بر صفحه اول رسانه‌ها ظاهر شده و در قالب مصاحبه، یادداشت و یا توییت کردن به عقده‌گشایی علیه نمایندگان جدید خانه ملت می‌پردازند.
گفتنی است مدعیان اصلاحات وقتی دیدند که در میدان رقابت‌های انتخاباتی، تیرشان به سنگ خورده و ملت ایران دست رد بر سینه آنان زدند، تنها راه حیات سیاسی خود را فرار از شکست و توجیه ناکامی خود جستجو کردند.
آنان که می‌دانستند افکار عمومی به آنان وقعی نمی‌نهند و از ابتدا بازنده اصلی انتخابات هستند، پیش از انتخابات، «انتخابات مشروط» را علم کردند و بر تنور تحریم انتخابات دمیدند! و درنهایت به بهانه «رد صلاحیت‌ها» ی محدود و معمول، با ادعای اینکه «لیست نمی‌دهیم» به‌صورت چراغ خاموش در انتخابات شرکت کردند. (البته با ۳ لیست اصلی و چند لیست فرعی)
درنهایت، سیاست‌بازی‌های اصلاح‌طلبان نتوانست وضعیت بد آنان را التیام بخشد و هر ۳۰ نفر لیست‌های اصلی آنان از ورود به بهارستان بازماندند. آنان بعد از باخت انتخاباتی خود بنا را بر توجیه شکست و فرار از آن گذاشتند. در ابتدا اعلان کردند که علت شکستشان در انتخابات مجلس، رد صلاحیت گسترده چهره‌های اصلاح‌طلبان بوده است! بعد هم با به سخره گرفتن آرای مردم، عنوان کردند که میزان مشارکت‌ها پایین بوده و انتخاب شدن در این شرایط برگ برنده‌ای برای اصولگرایان محسوب نمی‌شود! و یا آنکه ترکیب مجلس یازدهم، از قبل از سوی شورای نگهبان مشخص شده است!
سایت خبرآنلاین وابسته به معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس‌جمهور در بخشی از گزارش دیروز خود با عنوان «نمایندگانی با آراء حداقلی در پارلمان یازدهم» نوشت: «مجلسی که در کمترین رکورد مشارکت در تاریخ ۴۰ ساله جمهوری اسلامی رقم خورد و ترکیبش هرچند پیش از انتخابات از سوی شورای نگهبان مشخص شده بود ....» و «اولین چیزی هم که مثل یک چراغ‌قرمز جلب توجه می‌کند تعداد آراء پایین برخی نمایندگان این پارلمان است.»
روزنامه آفتاب یزد هم در گزارش تیتر ۱ دیروز خود نوشت: منتخبان مجلس یازدهم «از صندوقی بیرون آمده‌اند که اقبال مردمی به آن مثل همیشه نبوده، بنابراین به نظر می‌رسد مجلس یازدهم با بی‌اعتنایی مردم و افکار عمومی متولد شده است.»
ضعیف‌ترین مجلس تاریخ ایران؟
علی تاجرنیا، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت (مشارکت سابق) در مصاحبه با یک سایت مدعی شد: «مجلس یازدهم ضعیف‌ترین مجلس تاریخ ایران می‌شود.» و «افرادی که در یک ناعدالتی توزیع قدرت به مجلس راه پیدا کرده‌اند، به‌هیچ‌وجه نمی‌توانند «عدالتخواه» باشند و بخواهند عدالت را برقرار کنند و یا نام «مجلس عدالتخواه» را بر روی خود بگذارند.»!
ادعای این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در حالی است که به اعتراف بسیاری از مدعیان اصلاحات، مجلس دهم- که نمایندگان اصلاح‌طلب آن بیشتر وکیل‌الدوله بودند تا وکیل‌المله و در کارنامه‌اش چیزی جز سلفی حقارت با موگرینی و جاده‌صاف‌کنی و دست‌اندرکار بودن دولت نبود- یکی از ضعیف‌ترین مجالس جمهوری اسلامی در طول دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بوده است.
عقده‌گشایی به سبک عباس عبدی
با اینکه حدود ۲ ماه از انتخابات گذشته و تا آغاز به کار مجلس جدید، بیش از ۴۰ روز مانده است اصلاح‌طلبان همچنان بنا را بر عقده‌گشایی و حمله به مجلس یازدهم و منتخبان ملت گذاشته‌اند تا شاید کمی از دردها و آلام بازندگان سیاسی تسکین یابد.
از همین رو عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب که هفته گذشته در مصاحبه‌ای که به‌نوعی سرمشق جدید وی برای اصلاح‌طلبان در حمله به مجلس یازدهم بود، مدعی شد «مجلس یازدهم از ابتدا تا حدی علیل به دنیا آمده است». وی در این مصاحبه گفت: «فکر نمی‌کنم طیف‌بندی‌ها یا فراکسیون‌های جناح اصولگرا در شرایط کنونی اهمیت زیادی داشته باشد، چراکه این مجلس با این رأی اندک و فضای محدود امیدی که به آن وجود دارد از ابتدا ناتوان و ناکارآمد و تا حدی علیل به دنیا آمده است، لذا اینکه مجلس به‌خودی‌خود بتواند کاری صورت دهد یا بخواهیم خیلی به جزئیات آن فکر کنیم تأثیر چندانی در وقایع ندارد.»
روزنامه آفتاب یزد در مطلبی با عنوان «وعده‌های عالی، کارنامه خالی!» نوشت: «اصولگرایانی که قرار است حدود دو ماه دیگر به بهارستان بروند نمی‌توانند این ژست را بگیرند که قرار است کاری کنند کارستان! آنها ۱۲ سال در مجلس بودند و خبری نشد، حالا در این شرایط با کارنامه‌ای که داشته‌اند نیز بعید است بتوانند راه به جایی ببرند، همان‌گونه که اصلاح‌طلبان نتوانستند.»
یکی از نکات حائز اهمیتی که نباید نادیده گرفته شود این است که مجلس آینده هنوز تشکیل نشده و هنوز بخش قابل‌توجهی از ظرفیت‌های نرم‌افزاری آن قابلیت نمود و عملیاتی شدن پیدا نکرده است چه آنکه تعداد قابل‌توجهی از منتخبان مجلس یازدهم، از چهره‌های جوانی هستند که برای اولین بار در قامت وکلای ملت، وارد مجلس می‌شوند.
اصلاح‌طلبان و تکرار گزاره‌های واهی قبل از انتخابات
اصلاح‌طلبان از سوی دیگر نوک پیکان حملات خود را به سمت اصل مجلس نشانه رفته و به تکرار حرف‌های واهی و طرح گزاره‌هایی ماند اینکه «مجلس در رأس امور نیست»، «مجلس، تصمیم‌گیر نیست» و ... پرداختند.
نکته قابل‌تأمل آنکه بازندگان انتخابات، پیش از انتخابات هم همین گزاره‌ها را مطرح می‌کردند تا جایی که ضرورت استعفا از نمایندگی را پیش کشیدند و حتی محمود صادقی، نماینده جنجالی و حاشیه‌ساز و البته کاندیدای رد صلاحیت شده مجلس یازدهم مدعی استعفای از نمایندگی شد؛ استعفایی که زوری، صوری و سیاسی به نظر می‌رسید. جالب‌توجه آنکه وی و بسیاری از مدعیان اصلاحات که می‌گفتند مجلس در رأس امور نیست، درنهایت در انتخابات ثبت‌نام کردند!
حالا هم که دیده‌اند از حضور در میدان رقابت‌های انتخاباتی نانی برای آنان گرم نشده و دیگی برای آنها نخواهد جوشید، دست به تکرار همان گزاره‌ها و حمله به نهاد مجلس زده‌اند!
علی مطهری نماینده مجلس دهم و عضو فراکسیون امید روز گذشته در مصاحبه با یک روزنامه اصلاح‌طلب گفت: «به اعتقاد من فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس مجلس باشد، چراکه در مسائل مهم، مجلس تصمیم‌گیر نیست».
هجمه به مجلس یازدهم با طرح احتمال حمله ترامپ!
یکی دیگر از محورهایی که مدعیان اصلاحات در هجمه به مجلس یازدهم بر آن پافشاری می‌کنند باورسازی تندروی مجلس یازدهم و القای احتمال حمله نظامی آمریکایی‌ها است؛ ترفندی که آنها پیش‌ازاین در برجام و لوایحی مانند اف ای تی اف به کار می‌بستند تا با ارعاب از سایه جنگ، افکار عمومی را تحت‌فشار و مخالفان برجام را منفعل سازند.
احمد نقیب‌زاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در بخشی از یادداشت خود در ویژه‌نامه نوروزی روزنامه سازندگی نوشت: «نباید از یاد برد که همان‌گونه که ما از تندروهای داخلی گلایه داریم یا نگران هستیم که مجلس یازدهم چه رفتارهایی از خود نشان دهد، در آمریکا و کاخ سفید گروهی از همین سنخ نشسته است. گروهی که نه از رفتار خشونت‌بار ابا دارد و نه منطقی برای ممانعت از بروز جنگ. در این شرایط هرگونه اظهارات تند می‌تواند برای منطقه و دنیا هزینه سنگینی داشته باشد. سال ۹۹ باید سال مراقبت از بروز تنش جدید باشد».
فرار از پاسخگویی با حمله به مجلس؛ «مجلس یازدهم نمی‌گذارد کار کنیم!»
اصلاح‌طلبان از سویی به بهانه گمانه‌زنی در خصوص ریاست مجلس یازدهم، درصددند برای توجیه شکست‌های خود و دولت تدبیر وامید و تقویت گزاره «نگذاشتند کار کنیم!» از همین‌الان القا کنند که مجلس یازدهم، مجلسی که جلوی پای دولت سنگ‌اندازی می‌کند!
سازندگی چندی پیش در مطلبی نوشت: «هر سه جریان [اصولگرایان مجلس یازدهم] یک نقطه اشتراک دارند و آن‌هم زمین‌گیر کردن دولت در یک سال آینده است. یعنی آنها در یک سال آینده کوشش خواهند کرد تا جایی که می‌توانند دولت را مسلوب‌الاختیار کنند؛ طرح‌های ضددولت را به جریان بیندازند و لوایح دولت را رد کرده یا مسکوت بگذارند. فشار بر وزیران را بیشتر خواهند کرد تا بی‌عملی دولت را به مردم ثابت کنند و بیش از گذشته نشان دهند که با دولت ناتوانی مواجه هستند. آنها از این طریق راه را برای ریاست‌جمهوری آینده اصولگرایان هموارتر خواهند کرد.»
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده مدعی اصلاحات در مجلس و کاندیدای ردصلاحیت شده انتخابات مجلس یازدهم چندی پیش در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «من از این فرصت استفاده کنم و بگویم که‌ای مجلس یازدهمی‌ها؛ تاکنون هرچه شعار دادید بس است، بیش از این دیگر شعار ندهید. مجلس به حدی خطوط قرمز دارد که نمی‌تواند در بزنگاه‌ها کاری کند. یک قانون اساسی، دو هزار تا سیاست‌های ابلاغی، مجمع تشخیص نظام و... وجود دارند که با این وضع مجلس چندان کار خاصی نمی‌تواند، انجام دهد. کلاً در پاره‌ای امور باید تغییراتی انجام شود زیرا با این وضعیت مجلس کارایی مدنظر را در حد مطلوب نخواهد داشت. نهایت امر سؤال، بازخواست و نظارت است.»
جعفرزاده ایمن‌آبادی در ادامه گفت: «من از عقلای مجلس یازدهم می‌خواهم فارغ از شعارهای تندی که دادند با دولت تعامل کنند. تجربه من می‌گوید که کشور نه پذیرش دعوا و نه شرایط تنش را دارد. اگر مجلس یازدهم روحیه تعامل با دولت را پیش بگیرد، بهتر است».
در پایان باید اشاره کرد که عقده‌گشایی بازندگان انتخابات علیه مجلس یازدهم در حالی است که فراکسیون امید مجلس دهم که با حمایت و جانبداری اصلاح‌طلبان، صندلی‌های بهارستان را قبضه کرده بودند؛ در طول چهار سال گذشته، دستش خالی بود و هیچ کارنامه قابل قبولی از خود به‌جای نگذاشت؛ واقعیتی که بارها و بارها خود مدعیان اصلاحات به آن اعتراف کرده و بر آن صحه گذاشته‌اند.
