«اکنون نمیتوان در مورد این مساله اظهار نظر کرد که لیست حزب کارگزاران تا چه حد میتواند اقبال مردمی داشته باشد. مرام حزب کارگزاران همین است و قابل تصور هم بوده است. هر کدام از احزاب دارای ویژگیهای خاص خود هستند و ایرادی نیز بر عملکرد آنها نیست و بر اساس مصوبه شورای عالی سیاستگذاری نیز عمل کردند. بر اساس این مصوبه اصلاحطلبان به جهت عدم امکان ارائه لیست فهرستی نمیدهد. اگر احزاب خواستند، میتوانند با نام خود لیست بدهند اما نه با نام ائتلاف اصلاحطلبان.»
او در ادامه و در پاسخ به این سؤال که "اینکه فرمودید قابل تصور است، به اختلافات سابق باز میگردد که هر جا خواستند جداگانه عمل کنند و در مواقع دیگر تحت عنوان اجماع اصلاحطلبان؟" تصریح میکند: کارگزاران از سال 76 همراه اصلاحطلبان بودهاند و به باور من یک حزب اصلاحطلب هستند اما در حوزه اصلاحطلبی دارای مرامی هستند که در شرایط خاص تمایل دارند از برخی مواضع عدول کنند. به عبارت دیگر انعطافپذیری بیشتری دارند. البته این ویژگی حزب است و هیچ ایرادی نیز بر آن نیست. حزب کارگزاران همین است یعنی اگر کارگزاران جز این عمل میکرد باید مورد سوال قرار میگرفت.
گرامیمقدم همچنین میگوید: میخواهم بگویم انتظاری که از حزب کارگزاران نداشتیم این بود که بنا نبود لیستی ارائه دهند که برخی احزاب اصلاحطلب به شدت منتقد برخی افراد آن لیست هستند و اصلا آنها را اصلاحطلب نمیدانند. ما انتظار داشتیم بر اساس مسلک و مرام حزب کارگزاران بین 12 تا 16 نفر را از بین نامزدهای خود انتخاب کنند و لیست دهند. ولی اینکه 30 نفر را پر کردند، مقداری از سوی رقبا سوال برانگیز است که چرا اصلاحطلبان که کاندیداهای مشخصی داشتند از ابتدا لیست ندادند. در حالی که رقبا این دقت نظر و انصاف را ندارند که بیش از دو سوم آنهایی که در لیست کارگزاران قرار گرفتند چهرههای ناشناختهای هستند. اینکه ناشناخته هستند یعنی نمیدانیم که دارای اندیشه اصلاحطلبی هستند یا نه. به همین دلیل است که من فکر میکنم انتظار اصلاحطلبان از کارگزاران برای انتشار لیست اصلاحطلبانه توقع بیجایی نبوده و کارگزاران ضمن اینکه میتوانستند مرام و مسلک خود را به هر تقدیری بروز دهد اما باید ملاحظات اصلاحطلبان را نیز در نظر میگرفتند.
*هدف اصلاحطلبان از "تحریم خاموش انتخابات" و فحاشی به چپهای نجیب به جهت حضور در انتخابات؛ مشروعیتزدایی از نظام اسلامی و کمرمقسازی انتخابات است.
پروژهای که از چند ماه قبل آغاز شد و متأسفانه آنطور که باید مورد رصد و مداقّه نیز قرار نگرفت.
ما در مجموعه وبلاگ مشرق، دهها گزارش درباره روند تحریم خاموش از سوی ستاد اصلاحات به مخاطبان محترم ارائه کردیم و توضیح دادیم که چپها قصد دارند سومین رفتار تحریمی خود پس از انتخاباتهای مجلسین هفتم و نهم را تکرار کنند و در انتخابات نیز هرگز بصورت رسمی حضور نخواهند یافت.
در این بین اما اصلاحطلبان نجیب و کسانی در اردوگاه چپ که قصد "خروج از دموکراسی" ندارند و مثل طیف اخراجی اصلاحطلبان به "فردای براندازی" امیدی ندارند؛ قصد حضور در انتخابات را دارند که البته همانطور که مکرر در مکرر میبینیم با فحّاشی اعضای ستاد اصلاحات مواجه شدهاند.
در عین حال بعید است ستاد اصلاحات گوشهچشمی هم به این فرصتهای برآمده نداشته باشد و شاید طی روزهای آینده علیرغم حفظ ژست تحریمی خود؛ دست به حمایت از فهرست کارگزاران بزند و شاید لیدر اصلاحات را همچون انتخابات مجلس دهم؛ خرج این کار کند.
مخاطبان محترم درباره فهم دقیقتر طراحی اصلاحطلبان برای تحریم خاموش انتخابات و نظر ستاد جریان سیاسی خاص راجع به احزاب چپ شرکتکننده در انتخابات؛ میتوانند این بخش از یادداشت جدید غلامرضا انصاری، از اعضای ستادی جریان اصلاحات که در روزنامه آرمان ملی منتشر شده است را نیز مطالعه کنند: