به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ حضور پی در پی خوانندگان لس آنجلسی در سینمای ایران آزاد شد، خواننده هایی که پیش از انقلاب فعالیت هایی هنری خود را آغاز کرده بودند و غالبا در کاباره ها نیز مشغول به فعالیت بودند با پیروزی انقلاب اسلامی از ایران گریختند تا بتوانند در کشور هایی دیگر به همان سبک زندگی و فعالیت خود ادامه دهند.

غالب این خواننده ها پس از گذشت چند سال دوری از وطن هوای وطن به سرشان زده و بسیار آرزو دارند به ایران برگردند، این را می توان از تولید برخی از آثارشان و یا مصاحبه هایی که با شبکه های مختلف ماهواره ای دارند فهمید؛ جمهوری اسلامی ایران هم هرگز با بازگشت این افراد به کشور مخالفت نکرده است اما حرفش این است که این هنرمندان لس آنجلسی نباید انتظار داشته باشند که با آن همه پیشینه فعالیت های نامتعارفی که در عرصه هنر قبل از انقلاب و فعالیت های خارج از کشورشان داشته و دارند، در ایران هم مجوز فعالیت بگیرند.

اما نکته جالب توجه این است که برخی از سینماگران فعال در کشور، در خدمت آن هنرمندان لس آنجلسی هستند و با تولید فیلم های سینمایی به گونه ای یاد و خاطر آن هنرمندان خارج نشین را زنده نگه می دارند که اگر خودشان در ایران فعالیت می کردند ممکن بود به این شکل و با این قدرت نمی توانستند چنین خدمتی به خودشان بکنند.

فیلم سینمایی مطرب آخرین ساخته مصطفی کیایی است داستان مطربی را ( با شمایل ابراهیم حامدی) نشان می‌‌دهد که پس از پیروزی انقلاب، فعالیتش متوقف می‌شود و سال‌ها بعد در ترکیه روی صحنه می‌رود. ابراهیم حامدی مشهور به «ابی» خواننده‌ لس‌آنجلسی طی سال‌‌های اخیر مواضع آشکاری علیه کشورمان داشته است و اخیراً نیز با پیش آمدن موضوع گل‌زنی مهدی ترابی، طی پستی اینستاگرامی به او توهین کرد.

 

امیرحسین جوانشیر منتقد سینما در خصوص فیلم مطرب در گفتگو با دانا گفت: متاسفانه چیزی که امروز مد شده این است که در قالب طنز حرف های جدی را می زنند، یعنی در قالب شوخی سیاست های جدی شان را مطرح می کنند که به هر حال این همه شگردی است که این روزها در وزارت ارشاد و شورای صدور پروانه و سازمان سینمایی به فیلم سازها خط می دهند که اینگونه اجرا کنند تا مجوز بگیرند، خیلی ها هم که اعتراض می کنند به راحتی می گویند این طنز است، اما در در قالب طنز حرف های سیاسی و معانی ژرف سیاسی را در این فیلم به زبان طنز مطرح کرده اند.

وی اذعان داشت : وقتی که این فیلم ها با فرهنگ، باور ها و قوانین ما مطابقت ندارد مشخص است که باید با دید بدبینانه به آن نگاه کرد، یک نکته مثبتی در مملکت ما وجود دارد این است که فضا این قدر باز است که این فیلم ها در این کشور می توانند اجازه پخش پیدا کنند با این که نباید مجوز پخش بگیرند؛ البته کار به جایی رسیده است که چنین فیلم هایی راحت تر مجوز می گیرند و برخی از فیلم های ارزشی که معانی خوب را هم در محتوا دارند در انتظار پروانه نمایش باید بمانند، این ها هر فیلمی را که مخالف سیاست های شان ببینند رد می کنند.

سازندگان «مطرب» در اقلام تبلیغاتی این فیلم به ویژه در پوسترهای آن به وفور از شمایل این خواننده لس‌آنجلسی استفاده کرده‌اند. این در حالی است که اقلام تبلیغی این فیلم از سوی سازمان سینمایی نیز تایید شده است، گویا باید نظارت بیشتر و دقیق تری بر سازمان سینمایی وجود داشته باشد که چنین آثاری را تایید می کند.