با شدت یافتن درگیری ها در سوریه تعدادی از زنان سوری برای مقابله با تروریست ها در سوریه به ارتش این کشور ملحق شده اند. به تازگی نیز گروهی از زنان کرد سوری با ایجاد گروه هایی به دفاع از مناطق خود در مقابل حمله تروریست ها پرداخته اند.
سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ حضور زنان در جنگ های مختلف نشان می دهد که بسیاری از زنان در عرصه های نبرد و حفظ کشورشان در مقابل هجوم دشمن نقش اساسی داشته اند. در بسیاری از جنگ ها حضور زنان باعث شد تا معادله های جنگ به گونه ای دیگر رقم بخورد و نقش زنان در دفاع از وطن و سرزمینشان به خوبی نمایان شود از این رو حضور زنان چه در خط مقدم و چه در پشت جبهه ها موضوعی تازه نیست. در جنگ های بزرگ دنیا از جمله جنگ جهانی اول حضور زنان به عنوان نیروهای امدادی نقش ویژه زنان را در صحنه های نبرد نشان می دهد و یا حضور زنان در جنگ های صدر اسلام و نیز در جنگ هشت ساله دفاع مقدس.
با شدت یافتن درگیری ها در سوریه تعدادی از زنان سوری برای مقابله با تروریست ها در سوریه به ارتش این کشور ملحق شده اند. به تازگی نیز گروهی از زنان کرد سوری با ایجاد گروه هایی به دفاع از مناطق خود در مقابل حمله تروریست ها پرداخته اند.
در این بین «پالا اسلیر» خبرنگار راشا تودی طی گزارشی از دمشق به میان این زنان رفته است: مادر 23 ساله سوری هر روز به جای این که سر کارِ معمولی برود، به خط مقدم نبرد میان ارتش و تروریست‌ها می‌رود. مریم در مصاحبه با خبرنگار این شبکه در رابطه با علت پیوستنش به ارتش سوریه گفت: این به من رضایت فراوانی می‌دهد که می‌توانم از کشورم در برابر تروریست‌هایی که می خواهند وطنم را نابود کنند، دفاع کنم.
شرکت مریم به عنوان یک زن در این جنگ، بسیار غیرعادی به نظر می آید، به خصوص که وی یکی از این مادرانِ جنجگوی سوری تلقی می‌شود. وی مادرِ دو پسرِ فقط چهار و شش ساله است.
مریم می گوید: اصولاً من به خاطر فرزندانم وارد ارتش شدم. مریم تأکید کرد؛ من دیگر نمی‌ترسم و نگرانی‌های خود را کنار گذاشته‌ام، زیرا ما در حالت جنگی بسر می‌بریم و باید به کشورمان کمک کنیم.
من تابه‌حال دوبار ربوده شده‌ام. آخرین‌بار، مدت دو ماه در اسارت بودم. تروریست‌ها هنگامی مرا ربودند که در لباس غیرنظامی بودم. البته آنان حدس زده بودند که من با ارتش سوریه همکاری می‌کنم، اما من این مسئله را انکار کردم. خوشبختانه، آنان سرانجام مرا رها کردند.
خبرنگار راشا تودی در انتهای گزارش خود می گوید: زنان، از دهه هفتاد میلادی در ارتش سوریه بوده‌اند و حتی دانشکده افسریِ ویژه‌ای در سوریه برای تربیت این زنان داوطلبِ پیوستن به ارتش وجود دارد. با این حال، اکثر مشاغلِ زنان در ارتش سوریه، اداری و تدارکاتی است. البته در چنین شرایط دشواری که سوریه هم‌اکنون در آن گرفتار شده، بر شمار زنان و مادران سوری که برای اعزام به خط مقدم نبرد با تروریست‌ها داوطلب می‌شوند، افزوده شده است.
با شدت یافتن درگیری ها در سوریه تعدادی از زنان سوری برای مقابله با تروریست ها در سوریه به ارتش این کشور ملحق شده اند. به تازگی نیز گروهی از زنان کرد سوری با ایجاد گروه هایی به دفاع از مناطق خود در مقابل حمله تروریست ها پرداخته اند.
در این بین «پالا اسلیر» خبرنگار راشا تودی طی گزارشی از دمشق به میان این زنان رفته است: مادر 23 ساله سوری هر روز به جای این که سر کارِ معمولی برود، به خط مقدم نبرد میان ارتش و تروریست‌ها می‌رود. مریم در مصاحبه با خبرنگار این شبکه در رابطه با علت پیوستنش به ارتش سوریه گفت: این به من رضایت فراوانی می‌دهد که می‌توانم از کشورم در برابر تروریست‌هایی که می خواهند وطنم را نابود کنند، دفاع کنم.
شرکت مریم به عنوان یک زن در این جنگ، بسیار غیرعادی به نظر می آید، به خصوص که وی یکی از این مادرانِ جنجگوی سوری تلقی می‌شود. وی مادرِ دو پسرِ فقط چهار و شش ساله است.
مریم می گوید: اصولاً من به خاطر فرزندانم وارد ارتش شدم. مریم تأکید کرد؛ من دیگر نمی‌ترسم و نگرانی‌های خود را کنار گذاشته‌ام، زیرا ما در حالت جنگی بسر می‌بریم و باید به کشورمان کمک کنیم.
من تابه‌حال دوبار ربوده شده‌ام. آخرین‌بار، مدت دو ماه در اسارت بودم. تروریست‌ها هنگامی مرا ربودند که در لباس غیرنظامی بودم. البته آنان حدس زده بودند که من با ارتش سوریه همکاری می‌کنم، اما من این مسئله را انکار کردم. خوشبختانه، آنان سرانجام مرا رها کردند.
خبرنگار راشا تودی در انتهای گزارش خود می گوید: زنان، از دهه هفتاد میلادی در ارتش سوریه بوده‌اند و حتی دانشکده افسریِ ویژه‌ای در سوریه برای تربیت این زنان داوطلبِ پیوستن به ارتش وجود دارد. با این حال، اکثر مشاغلِ زنان در ارتش سوریه، اداری و تدارکاتی است. البته در چنین شرایط دشواری که سوریه هم‌اکنون در آن گرفتار شده، بر شمار زنان و مادران سوری که برای اعزام به خط مقدم نبرد با تروریست‌ها داوطلب می‌شوند، افزوده شده است.
