یک روز که داخل چادر نشسته بودیم به بچه ها گفتم: ما که زیاد فوتبال بازی نمی کنیم، کسی پینگ پنگ بلد هست؟
به گزارش شهدای ایران؛ سعید بلوری از تخریبچیان دوران دفاع مقدس در لشگر ۲۷ محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله) در بخشی از خاطرات خو می گوید: با بچه ها گاهی فوتبال یا والیبال بازی می کردیم. برای زمین والیبال اگر تور داشتیم استفاده می کردیم و اگر نداشتیم گونی را باز کرده، به هم می دوختیم و آویزان می کردیم.
یک روز که داخل چادر نشسته بودیم به بچه ها گفتم: ما که زیاد فوتبال بازی نمی کنیم، کسی پینگ پنگ بلد هست؟
دو سه نفر گفتند: ما بلدیم؛ از جایی که وسایل اضافه ساختمانهای دوکوهه را نگه می داشتند یک در چوبی را آوردیم و میز درست کردیم، زیرش بلوکهای سیمانی چیدیم و با گونی، تورش را هم زدیم. یک تکه چوب از جعبه مهمات برداشتیم اره کردیم و مثل کفگیر، راکت ساختیم. کج و کوله بود اما می شد بازی کرد. بعدها که بازی رونق گرفت رفتیم و از شهر راکت خریدیم. من اولین بار پینگ پنگ را در دوکوهه بازی کردم. بعضی مسئولین که دیدند بچه ها با یک در چوبی، میز پینگ پنگ درست کردند در تهران با بازاری ها صحبت کردند، مقداری پول جمع شد و دو تا میز خریدند، آوردند و گفتند: اینها هدیه مردم است، حالا بازی کنید.
کتاب خاطرات رزمنده جانباز، سعید بلوری از سوی گروه تحقیقاتی فتح الفتوح تدوین شده و به زودی توسط یکی از ناشران موفق دفاع مقدس، چاپ و منتشر خواهد شد.
منبع:مشرق
