منافقین در مردادماه سال 67 در حرکتی دیوانهوار و با نهایت بیرحمی، با حمله به بیمارستان اسلامآباد غرب، تعدادی از بیماران را با دستان بسته داخل حیاط تیرباران و تعدادی را هم روی تخت بیمارستان زنده زنده سوزاندند.
به گزارش شهدای ایران؛ پس از پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل از سوی ایران و اعلام پایان جنگ تحمیلی، در روز سوم مردادماه سال ۶۷ منافقان و ارتش بعثی عراق به تصور اینکه اوضاع داخلی ایران نابسامان است، عملیات مشترک خود را با هجوم زمینی از مسیر سرپلذهاب آغاز و به طرف شهر کرند پیشروی کردند.
به دلیل درگیر بودن نیروهای ایرانی در جبهه جنوب ،منافقین در روز ابتدایی حمله خود تا اسلام آباد غرب نیز پیشروی کردند. صبح روز بعد از حمله منافقین، چند گردان از تیپ نبیاکرم (ص) به طرف جاده ایلام به اسلامآباد غرب حرکت کردند و روی گردنه قلاجه مستقر شدند.
پیش از آن، منافقین در حرکتی دیوانهوار و با نهایت بیرحمی، بیمارستان اسلامآباد غرب را به آتش کشیدند و تمامی بیماران را نیز به رگبار بستند.
روز بعد دستور حمله به شهر اسلامآباد غرب برای آزادسازی از دست منافقین به نیروهای گردان داده شد، درگیری از تپههای اطراف اسلامآباد غرب و جاده ورودی ایلام به اسلامآباد غرب شروع شد؛ نیروهای گردان، منافقین را تا پشت بیمارستان امام خمینی (ره) به عقب راندند؛ بیمارستانی که در حال سوختن بود.
حیاط بیمارستان مملو از صحنههایی غمانگیز و دلخراش بود، منافقین به هیچ کس رحم نکرده بودند. آنها تعدادی از بیمارانی را که قادر به حرکت بودند، با دستان بسته داخل حیاط تیرباران کرده و تعدادی را هم روی تخت بیمارستان زنده زنده سوزانده بودند.
به مناسبت سالروز وقوع این جنایت، بنیاد شهید و امور ایثارگران اسلامآباد غرب به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و برخی نهادهای دیگر اقدام به برگزاری مراسمی برای شنیدن روایتهای بازماندگان از آن جنایت کرده که خبرنگار فارس در گفتوگوهای متعدد این روایات را بیان میکند.
حتی یک باند برای پانسمان مجروحان پیدا نشد
رئیس بنیاد شهید و ایثارگران اسلامآباد غرب که از فرزندان شهداست در ابتدا با بیان خاطراتی، اظهار داشت: نخستین حمله و روز اول جنگ که در اسلامآباد غرب آغاز شد دقیقا یادم هست ساعت چهار یا پنج عصر تعداد زیادی هواپیمای عراقی پائین شهر را با بمبهای خوشهای که قابل مشاهده بود، مورد هدف و بمباران قرار دادند، اولین جایی که مورد اصابت قرار گرفت پل زنگه محله زندگی ما بود و خیابانی که جای هیاهوی کودکیمان بود غرق در خون، دود و آتش شد؛ دهها و صدها زن، مرد و کودک به شهادت رسیدند.
مهین زمانی گفت: تلخترین خاطراتم در دوران جنگ تحمیلی مربوط به ورود منافقین به اسلامآباد غرب بود که اولین جایی که مورد حمله منافقین قرار گرفت، بیمارستان بود که به آتش کشیده شد و جنایتهای زیادی در آنجا مرتکب شدند، آزمایشگاه، تخت بیماران و حتی پیکرهای زیادی از بیماران و مجروحان سوزانده شدند و بر مردم بیدفاع و حتی کودکان تیر خلاص زدند.
وی افزود: با آتش زدن بیمارستان دیگر جایی نبود که بیماران در آنجا مداوا شوند، دسترسی به یک باند نبود که جلوی خونریزی مجروحان گرفته شود، جایی برای طبابت مجروحین نبود؛ از این رو مجروحین را جمعآوری و برای مداوا به طرف روستای تجر و میرعزیزی انتقال داده شدند.
مهین زمانی عنوان کرد: منافقان بدانند هیچ وقت جنایت آنها را فراموش نخواهیم کرد و جنایت آنها در دل تاریخ و اسلامآباد غرب و استان کرمانشاه ثبت شده و خواهد بود.
گلاب پروین مادر شهید باقر پرویزیانی نیز در گفتوگو با خبرنگار فارس گفت: ما فکر میکردیم عراق مجدداً حمله کرده است. مردم سراسیمه و سرگردان، نگران، در حال خالی کردن شهر از سکنه بودند و بدون امکانات، بچهها و زنان از شهر خارج میشدند وقتی بازگشتیم و سراغ فرزندان خود آمدیم متوجه شدیم که همگی در بیمارستان سوخته و چیزی از آنها باقی نمانده است؛ پسرم هم که بیسیمچی تیپ نبی اکرم (ص) بود به شهادت رسیده بود.
به دلیل درگیر بودن نیروهای ایرانی در جبهه جنوب ،منافقین در روز ابتدایی حمله خود تا اسلام آباد غرب نیز پیشروی کردند. صبح روز بعد از حمله منافقین، چند گردان از تیپ نبیاکرم (ص) به طرف جاده ایلام به اسلامآباد غرب حرکت کردند و روی گردنه قلاجه مستقر شدند.
پیش از آن، منافقین در حرکتی دیوانهوار و با نهایت بیرحمی، بیمارستان اسلامآباد غرب را به آتش کشیدند و تمامی بیماران را نیز به رگبار بستند.
روز بعد دستور حمله به شهر اسلامآباد غرب برای آزادسازی از دست منافقین به نیروهای گردان داده شد، درگیری از تپههای اطراف اسلامآباد غرب و جاده ورودی ایلام به اسلامآباد غرب شروع شد؛ نیروهای گردان، منافقین را تا پشت بیمارستان امام خمینی (ره) به عقب راندند؛ بیمارستانی که در حال سوختن بود.
حیاط بیمارستان مملو از صحنههایی غمانگیز و دلخراش بود، منافقین به هیچ کس رحم نکرده بودند. آنها تعدادی از بیمارانی را که قادر به حرکت بودند، با دستان بسته داخل حیاط تیرباران کرده و تعدادی را هم روی تخت بیمارستان زنده زنده سوزانده بودند.
به مناسبت سالروز وقوع این جنایت، بنیاد شهید و امور ایثارگران اسلامآباد غرب به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و برخی نهادهای دیگر اقدام به برگزاری مراسمی برای شنیدن روایتهای بازماندگان از آن جنایت کرده که خبرنگار فارس در گفتوگوهای متعدد این روایات را بیان میکند.
حتی یک باند برای پانسمان مجروحان پیدا نشد
رئیس بنیاد شهید و ایثارگران اسلامآباد غرب که از فرزندان شهداست در ابتدا با بیان خاطراتی، اظهار داشت: نخستین حمله و روز اول جنگ که در اسلامآباد غرب آغاز شد دقیقا یادم هست ساعت چهار یا پنج عصر تعداد زیادی هواپیمای عراقی پائین شهر را با بمبهای خوشهای که قابل مشاهده بود، مورد هدف و بمباران قرار دادند، اولین جایی که مورد اصابت قرار گرفت پل زنگه محله زندگی ما بود و خیابانی که جای هیاهوی کودکیمان بود غرق در خون، دود و آتش شد؛ دهها و صدها زن، مرد و کودک به شهادت رسیدند.
مهین زمانی گفت: تلخترین خاطراتم در دوران جنگ تحمیلی مربوط به ورود منافقین به اسلامآباد غرب بود که اولین جایی که مورد حمله منافقین قرار گرفت، بیمارستان بود که به آتش کشیده شد و جنایتهای زیادی در آنجا مرتکب شدند، آزمایشگاه، تخت بیماران و حتی پیکرهای زیادی از بیماران و مجروحان سوزانده شدند و بر مردم بیدفاع و حتی کودکان تیر خلاص زدند.
وی افزود: با آتش زدن بیمارستان دیگر جایی نبود که بیماران در آنجا مداوا شوند، دسترسی به یک باند نبود که جلوی خونریزی مجروحان گرفته شود، جایی برای طبابت مجروحین نبود؛ از این رو مجروحین را جمعآوری و برای مداوا به طرف روستای تجر و میرعزیزی انتقال داده شدند.
مهین زمانی عنوان کرد: منافقان بدانند هیچ وقت جنایت آنها را فراموش نخواهیم کرد و جنایت آنها در دل تاریخ و اسلامآباد غرب و استان کرمانشاه ثبت شده و خواهد بود.
گلاب پروین مادر شهید باقر پرویزیانی نیز در گفتوگو با خبرنگار فارس گفت: ما فکر میکردیم عراق مجدداً حمله کرده است. مردم سراسیمه و سرگردان، نگران، در حال خالی کردن شهر از سکنه بودند و بدون امکانات، بچهها و زنان از شهر خارج میشدند وقتی بازگشتیم و سراغ فرزندان خود آمدیم متوجه شدیم که همگی در بیمارستان سوخته و چیزی از آنها باقی نمانده است؛ پسرم هم که بیسیمچی تیپ نبی اکرم (ص) بود به شهادت رسیده بود.
فتحالله حقیقی یکی از رزمندگان و جانبازان عملیات مرصاد اینگونه روایت کرد: به همراه تعدادی از رزمندگان که اکثرا اسلامآبادی بودند وارد شهر شدیم. در محله شهریار شهر درگیری خیابانی با منافقین شروع شد، صحرای کربلا در اینجا مشاهده میشد؛ منافقین یزیدی به صغیر و کبیر رحم نمیکردند و همه خانه ها را رگبار بستند، علیرضا صیفوری، آرمند و الماسی در حین درگیری شهید شدند. من و شهید صیفوری آرپیجیزن بودیم، البته ما هم تعداد زیادی از آنها را به درک واصل کردیم.
وی افزود: به همراه تعدادی از نیروها به سمت بیمارستان آمدیم که در اینجا یکی از بزرگترین جنایات بشری را مشاهده کردیم، منافقین ملعون به هیچ کس از اعم نظامی و غیرنظامی، بزرگ و کوچک رحم نکرده بودند و آنها را زنده زنده سوزانده بودند، برخی از آنها در حال جان دادن بودند، دیدن این فجایع خیلی سخت و دردناک بود.
حقیقی تصریح کرد: در ادامه پاکسازی شهر و مبارزه با منافقین، روز بعد مجروح شدم و به بیمارستان کرمانشاه و سپس بهخاطر شدت جراحت به بیمارستان تهران اعزام شدم.
یکی دیگر از رزمندگان و راویان آن ماجرا به خبرنگار فارس، گفت: منافقین از داعش بدتر بودند و جنایتهای فراموش نشدهای را از خود برجای گذاشتند.
وی گفت: روز سوم با حمایتهای هوانیروز، بسیج، ارتش، سپاه طومار نگین آنان پیچیده شد و آثاری از آنان به جا نماند.
وی خطاب به مسؤولان اسلامآباد غرب، گفت: مسؤولان این را بدانند که این شهرستان با وجود هشت سال بدترین دردها، شایسته عنوان بیکارترین شهرستان را ندارد. آیا سهم اسلامآباد غرب جوانان بیکار است؟
برادر شهید علیرضا زمانی شهیدی که نحوه شهادت خود را میدانست و از شهدای اولیه حمله منافقین به اسلام آباد غرب بود در ادامه گفتوگو، عنوان کرد: وقتی به بیمارستان آمدیم کسی، کسی را نمیشناخت و همه مریضها که حتی مربوط به قبل از عملیات بودند و مجروحین بیگناه و بیدفاع جنگ در آتش منافقین سوخته شده بودند.
زمانی ادامه داد: یک حادثه تلخ و خاطره دلخراش که از ذهن هیچ اسلامآبادی محو نخواهد شد، نمونه بارز بدتر از کفار بودن منافقین این بود که در مرصاد و در اسلامآباد غرب با به آتش کشیدن بیمارستان و بیماران، جنایات خود را نشان دادند.
منبع:فارس
نفر دوم «حزب سوسیالیست ونزوئلا» و فرد قدرتمند دولت این کشور، از احتمال ورود تفنگداران ویژه نیروی دریایی آمریکا به خاک ونزوئلا خبر داد و گفت، مشکل آمریکاییها در خروج شان از خاک ونزوئلا خواهد بود.
تاریخ: ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۲:۰۰
«دیوسدادو کابیو» معاون رئیسحزب سوسیالیست ونزوئلا، در جمع فعالان و سیاستمداران چپگرای سراسر آمریکای لاتین گفت: احتمال ورود تفنگداران ویژه نیروی دریایی آمریکا به ونزوئلا وجود دارد، (اما) مشکل آنها، خروج شان از ونزوئلا خواهد بود. تنشهای بین واشنگتن و کاراکاس زمانی شدت گرفت که «خوآن گوآیدو» رهبر اپوزیسیون ونزوئلا، خودش را رئیسجمهور این کشور خواند و رئیسجمهور شدن مجدد «نیکولاس مادورو» را غیر قانونی دانست. آمریکا و بسیاری از کشورهای غربی، گوآیدو را رهبر قانونی ونزوئلا دانستهاند.
به گزارش ایسنا، معاون رئیسحزب سوسیالیست ونزوئلا که ریاست مجمع قانون اساسی این کشور را هم برعهده دارد ، دومین فرد قدرتمند در دولت ونزوئلا پس از مادورو محسوب میشود.
افزایش 4/1 تریلیون دلاری بدهی آمریکا در دوران ترامپ
سازمان مستقل «کمیته بودجه فدرال مسئولانه» آمریکا میگوید بدهیهای ملی آمریکا در دوران ترامپ به ۴.۱ تریلیون دلار خواهد رسید.
تاریخ: ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۱:۵۹
بدهیهای ملی آمریکا روند صعودی به خود گرفته و کسی هم قادر نیست جلوی آن را بگیرد. دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید سال گذشته میلادی اعلام کرده بود بدهی عمومی این کشور تا سال 2028 به 30 تریلیون دلار خواهد رسید. حالا کمیته بودجه فدرال آمریکا میگوید ترامپ نیز 4.1 تریلیون دلار به مجموع بدهیهای آمریکا اضافه کرده است. این خبر از آنجا حائز اهمیت است که برخی میگفتند، اگر ترامپ در سیاست خارجی شکست خورده، سیاستهای اقتصادیاش موفق بوده است.
بنابر اعلام «کمیته بودجه فدرال مسئولانه»که یک سازمان مستقل دوحزبی در آمریکاست، لایحه بودجه تازه آمریکا که هفته گذشته از سوی مجلس نمایندگان تصویب شد و انتظار میرود ظرف چند روز آینده از سوی سنا نیز تایید شود، به محض دریافت امضای دونالد ترامپ، میزان افزوده شده بر بدهیهای ملی آمریکا در دوران ریاست جمهوری او را به ۴.۱ تریلیون دلار میرساند. این در حالی است که مجموع بدهیهای ملی آمریکا ماه فوریه( بهمن 97) از مرز ۲۲ تریلیون دلار عبور کرده بود.
خبرگزاری ایسنا هم در این باره نوشته، بسیاری از سرمایهگذاران نگران افزایش بدهیهای ملی آمریکا هستند و بنا بر نتایج نظرسنجی شرکت خدمات مالی و بانکداری «یوبیاس» ۵۴ درصد از رایدهندگان آمریکایی جو سیاسی و ۴۷ درصد از آنان بدهیهای ملی را مهمترین نگرانی خود نامیدهاند.
طبق گزارش کمیته بودجه فدرال مسئولانه، سیاست هزینه و مالیات اصلیترین دلیل افزایش بدهی ملی از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۹ است. طبق گزارش این کمیته مستقل، در صورت تصویب این بودجه ۴.۱ تریلیون دلار به بدهیهای ملی آمریکا اضافه خواهد شد. پیشتر هم در سال 2017 به خاطر «قانون مشاغل و کاهش مالیات» ۱.۸ تریلیون دلار بر بدهیهای آمریکا افزوده شده بود. در این میان کمترین افزایش در بدهیهای آمریکا و در دوران ترامپ ، مربوط به سال 2018 است که تنها 0.3 تریلیون دلار به «بدهیهای ملی» اضافه شده است.
طبق گزارش کمیته بودجه فدرال مسئولانه، ۱۵۵ میلیارد دلار دیگری که از زمان آغاز ریاست جمهوری ترامپ بر بدهیهای آمریکا افزوده شده نیز مربوط به مصوبههای دیگری از جمله جبران خسارت حوادث و لوایح هزینههای اضطراری هستند.
گزارش خواندنی فارینپالیسی از محبوبیت عجیب بشار اسد در رقه
یک نشریه نزدیک به کاخ سفید با ارائه گزارشی میدانی از شهر «رقه» در شرق سوریه، که اکنون تحت کنترل آمریکا و شبه نظامیان کرد است، از محبوبیت بالای «بشار اسد» در میان ساکنان این شهر خبر داد.
تاریخ: ۰۶ مرداد ۱۳۹۸ - ۲۱:۵۸
«فارین پالیسی» از محبوبیت بالای رئیسجمهور سوریه در میان مردم شهر رقه خبر داد و نوشت، با وجود آنکه این شهر به دست شبه نظامیان کرد موسوم به «نیروهای دموکراتیک سوریه» و با حمایت آمریکا تصرف شده است، هم اکنون بسیاری از ساکنان رقه مخالف این نیروها بوده و میخواهند که این شهر تحت کنترل حکومت سوریه قرار بگیرد. بر اساس این گزارش، مردم رقه معتقد هستند تنها بشار اسد میتواند ثبات و سازندگی را به این شهر بازگرداند.
به گزارش ایسنا، فارین پالیسی در گزارش میدانی خود به قلم «الیزابت سرگوف» افزود: «نیروهای دموکراتیک سوریه» که مورد حمایت آمریکا بوده، و چندی پیش شهر جنگ زده رقه را از کنترل داعش خارج کرده است، اکنون نمیتواند نظر ساکنان این شهر را نسبت به خود جلب کند.
طبق این گزارش، بسیاری از آوارگان رقه که در شهرهای دیگر به سر میبرند، میگویند زمانی به این شهر بر میگردند که حکومت سوریه بر آن مسلط شود. اخیرا حتی میان مردم شایعه شده بود که حکومت مرکزی به زودی کنترل شهر رقه را در دست خواهد گرفت. این نوع شایعات دورنمای مبهم حضور نیروهای دموکراتیک سوریه در رقه را بر ملا میکند.
یکی از مردم شهر رقه به الیزابت سرگوف گفت: شما در تمام مدت دارید میشنوید که حکومت ماه آینده به رقه برمی گردد، یا اینکه حکومت قصد دارد بعد از آنکه ادلب را پس گرفته، به رقه برگردد.از نگاه مردم رقه، شبه نظامیان کرد برای آنها رفاه و امنیت را به ارمغان نیاورده و نخواهند آورد.
علت دیگر این بیاعتمادی به نیروهای دموکراتیک سوریه، تخریب گسترده شهر در زمان عملیات علیه داعش است؛ مردم معتقدند که نیروهای دموکراتیک سوریه خرابیهای بیش از حد و غیرموجهی را به این شهر تحمیل کردند. این خرابیها به حدی بوده که سازمان ملل بعد ازعملیات، اعلام کرده بود: ۸۰ درصد شهر رقه غیرقابل سکونت شده است
نکته دیگر که از چشم مردم رقه دور نمانده، توافق محرمانه مهاجمان کرد با داعشیهای مستقر در رقه بوده است؛ شبه نظامیان کرد با هدایت واشنگتن، به صدها تن از شبه نظامیان داعش و خانوادههای آنها اجازه داده بودند به دیگر پایگاههای تحتاشغال داعش در «دیر الزور» عقب نشینی کنند.
اسماعیل یک فروشنده جوان در شهر رقه گفت: اگر آنها هدفشان این بود که بگذارند داعشیها به شهرک «الباغوز» عقب نشینی کنند، پس چرا در ابتدای کار این قدر شهر را تخریب کردهاند؟
نویسنده که برای نگارش این مقاله، به رقه سفر کرده بود، تاکید کرد: اکنون ساکنان رقه به جایی رسیدهاند که حکومت نیروهای دموکراتیک سوریه بر شهر رقه را هم نمیخواهند.
«سمیرا» یک زن پا به سن گذاشته ساکن رقه، که خواستار بازگشت کنترل حکومت بشار اسد بر این شهر است، اظهار داشت: ما در آن زمان( قبل از سال 2011) دسترسی به همه چیز اعم از آب، برق، نان، مدارس و بیمارستان را داشتیم، اما حالا همه چیز بسیار پرهزینه است.
اکنون یکی دیگر از نگرانیهای مردم رقه، احتمال انجام حملات تروریستی از سوی گروهکهای مخفی مرتبط با داعش است.