آیتالله سید محمدتقی نقوی خادم آستان علوی، مفسر قرآن و شارح نهجالبلاغه بامداد امروز یکشنبه ۱۸ خردادماه در سن ۹۰ سالگی دعوت حق را لبیک گفت.
به گزارش شهدای ایران؛ به نقل از فارس، آیتالله سید محمدتقی نقوی خادم آستان علوی، مفسر قرآن و شارح نهجالبلاغه بامداد امروز یکشنبه ۱۸ خردادماه در سن ۹۰ سالگی حق را لبیک گفت.
ایشان از افاضل دانشمندان و اساتید حوزه علمیه و سخنوران معاصر تهران بشمار مىآمد. وى در سال ۱۳۴۸ قمرى ( ١٣٠٨ ش) در شهر قائن به دنیا آمد و در بیت سیادت پرورش یافته و مقدمات را در قائن خواند، سپس در سن ۱۶ سالگى در سال ۱۳۶۴ قمرى به مشهد عزیمت و در مدرسه ابدال خان اقامت و ادبیات را نزد مرحوم ادیب نیشابورى به پایان رسانید و سطوح میانى و نهائى را در خدمت مرحوم آیة الله حاج سید احمد مدرس یزدى و کفایه و مکاسب را از مرحوم آیات حاج شیخ هاشم قزوینى و حاج میرزا حسین فقیه سبزوارى آموخته و رسائل را از مرحوم آیة الله حاج شیخ کاظم دامغانى فراگرفت. پس از آن به قم آمده و مدت یکسال إقامت و از محضر آیات استفاده و در سال ۱۳۶۸ قمرى ، به نجف اشرف مهاجرت کرد.
مرحوم آیة الله نقوى، مدت هشت سال در نجف أشرف اقامت اختیار کرده و از محضر آیات عظام مرحوم سیدمحمود شاهرودى و میرزا باقر زنجانى بهره برد که به گفته خودش عمده فقه را از مرحوم آیتاللَّه العظمى حکیم و عمده اصول را از مرحوم آیت اللَّه خوئى آموخت و در سال ۱۳۷۶ قمرى به ایران مراجعت و به زادگان خود قائنات رفت و مدت دوازده سال در آن سامان به خدمات دینى اشتغال داشت.
در سال ۱۳۸۸ قمرى بنا بر تقاضاى برخى از بزرگان و نیاز به جایگاه علمى او در حوزه تهران به این شهر هجرت نموده و به درس و شاگرد پرورى در حوزه علمیه تهران و در مدارس مختلف آن پرداخت و در کنار تربیت ستارگان حوزوى و تبلیغ معارف دینی، به تألیف آثاری با موضوعات مذهبی مبادرت ورزید.
«مفتاح السعادة فی شرح نهجالبلاغه»، «شرح خطبه فدک»، «شرح زیارت جامعه کبیره»، «شرح خطبه غدیر»، «شرح دعای کمیل»، «شرح دعای عرفه» و «ضیاء الفرقان فی تفسیر القرآن» از جمله آثار ایشان است.
این عالم ربانی سرانجام در بامداد امروز، شنبه چهارم شوال ١٤٤٠ هجرى و با سپرى کردن بیش از ٩ دهه عمرى پربرکت، به نداى پروردگارش لبیک گفت.
ایشان از افاضل دانشمندان و اساتید حوزه علمیه و سخنوران معاصر تهران بشمار مىآمد. وى در سال ۱۳۴۸ قمرى ( ١٣٠٨ ش) در شهر قائن به دنیا آمد و در بیت سیادت پرورش یافته و مقدمات را در قائن خواند، سپس در سن ۱۶ سالگى در سال ۱۳۶۴ قمرى به مشهد عزیمت و در مدرسه ابدال خان اقامت و ادبیات را نزد مرحوم ادیب نیشابورى به پایان رسانید و سطوح میانى و نهائى را در خدمت مرحوم آیة الله حاج سید احمد مدرس یزدى و کفایه و مکاسب را از مرحوم آیات حاج شیخ هاشم قزوینى و حاج میرزا حسین فقیه سبزوارى آموخته و رسائل را از مرحوم آیة الله حاج شیخ کاظم دامغانى فراگرفت. پس از آن به قم آمده و مدت یکسال إقامت و از محضر آیات استفاده و در سال ۱۳۶۸ قمرى ، به نجف اشرف مهاجرت کرد.
مرحوم آیة الله نقوى، مدت هشت سال در نجف أشرف اقامت اختیار کرده و از محضر آیات عظام مرحوم سیدمحمود شاهرودى و میرزا باقر زنجانى بهره برد که به گفته خودش عمده فقه را از مرحوم آیتاللَّه العظمى حکیم و عمده اصول را از مرحوم آیت اللَّه خوئى آموخت و در سال ۱۳۷۶ قمرى به ایران مراجعت و به زادگان خود قائنات رفت و مدت دوازده سال در آن سامان به خدمات دینى اشتغال داشت.
در سال ۱۳۸۸ قمرى بنا بر تقاضاى برخى از بزرگان و نیاز به جایگاه علمى او در حوزه تهران به این شهر هجرت نموده و به درس و شاگرد پرورى در حوزه علمیه تهران و در مدارس مختلف آن پرداخت و در کنار تربیت ستارگان حوزوى و تبلیغ معارف دینی، به تألیف آثاری با موضوعات مذهبی مبادرت ورزید.
«مفتاح السعادة فی شرح نهجالبلاغه»، «شرح خطبه فدک»، «شرح زیارت جامعه کبیره»، «شرح خطبه غدیر»، «شرح دعای کمیل»، «شرح دعای عرفه» و «ضیاء الفرقان فی تفسیر القرآن» از جمله آثار ایشان است.
این عالم ربانی سرانجام در بامداد امروز، شنبه چهارم شوال ١٤٤٠ هجرى و با سپرى کردن بیش از ٩ دهه عمرى پربرکت، به نداى پروردگارش لبیک گفت.