تز جدید تئوریسین اصلاحات:
بالنتیجه کنایه حجاریان به عبارت «حاکمیت یگانه» هم رأس همان دولت پنهان را مورد اشاره قرار می‌دهد که در پیش اشاره کردیم منظور، رهبری نظام است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ «سعید حجاریان»، فعال اصلاح‌طلب و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ اخیراً در یادداشتی که در جدیدترین شماره نشریه صدا و با عنوان «کدام اصلاح‌طلبی؟ کدام بقا؟» منتشر کرد به شرح یادداشت قبلی خود با عنوان «اصلاح‌طلبی و مسئله بقا» پرداخته است.
او در بخشی از این یادداشت (که در اعتمادآنلاین بازنشر شد) درباره اشاره سابق خود مبنی بر اینکه اصلاح‌طلبان در صورت بروز طوفان (یا همان فتنه) باید سر خود را پایین بگیرند، نوشته است: «پس از انتخابات سال ۸۸ طوفانی پدید آمد و کسی در اردوگاه اصلاح‌طلبی سر خود را پایین نگه داشت اما هزینه‌های بسیاری بر این جریان وارد آمد و تا امروز، همچنان شرایط پیش از هشتاد و هشت، مهیا نشده است. اساساً در طوفان‌ها می‌توان دو نوع سرخم کردن را در پیش گرفت؛ رویکرد اول، به‌سان سرو است. سرو در مقابل طوفان سر خود را پایین نگه می‌دارد اما جایگاه پیشین‌اش محفوظ است. رویکرد دوم، سر خم کردن از جنس تملق و ابن‌الوقتی و به‌قصد کار و کسب سیاسی-اقتصادی است و طبعاً در اندیشه اصیل اصلاح‌طلبی، سرو محوری بر ابن‌الوقتی رجحان دارد. البته شاید بتوان از نوع سومی از سر خم کردن سخن گفت که در آن، فعالیت ایمن در خارج از کشور به حضور پرمخاطره در وطن ترجیح داده می‌شود.»
حجاریان همچنین توضیحاتی را درباره ماجرای مشارکت مشروط در انتخابات (که گزینه چندان مهمی در رفتارها و سوابق اصلاح‌طلبان نیست) نیز ارائه می‌کند و اصلی‌ترین جملات یادداشت خود را در قالب این کلمات ارائه می‌کند: "البته در این میان، وجود و کارکرد پارلمان به‌دلیل تناقضات و تعارضات یا به‌تعبیری دیگر، «حاکمیت دوگانه» به‌طور جدی محل پرسش قرار گرفته است و شاید، تمهید «حاکمیت یگانه» و پایان دادن به این معضل، از معبر استعفای رئیس جمهور و برگزاری همزمان دو انتخابات در اسفندماه سال جاری بگذرد تا نتیجتاً، مجلس و دولتی همسو با رؤسای همسوتر بر مصدر امور قرار بگیرند "
*منظور حجاریان از حاکمیت دوگانه؛ مفهوم «دولت پنهان» است که چندیست اصلاح‌طلبان تأکید دارند هم‌اوست که عامل ناکارآمدی دولت شده و نمی‌گذارد دولت کار کند و مثلاً گرانی را به ارزانی تبدیل کند!
تأکید چپ‌ها بر عبارت برساخته دولت پنهان همچنین اگرچه اشاراتی به سمت سپاه پاسداران، شورای نگهبان و سایر نهادهای حاکمیتی دارد اما همانطور که واضح است؛ رأس حاکمیت و سمت رهبری نظام را نشان می‌دهد.
بالنتیجه کنایه حجاریان به عبارت «حاکمیت یگانه» هم رأس همان دولت پنهان را مورد اشاره قرار می‌دهد که در پیش اشاره کردیم منظور، رهبری نظام است.
با دانستن معنای این نیش و کنایه‌ها، اکنون واضح است که حجاریان برای برون‌رفت نظام از مشکلاتی که دولتِ اصلاح‌طلبان و ماحصل «تَکرار می‌کنم» پدید آورده؛ «استعفای روحانی»، اِعمال نفوذ بر انتخابات و روی کار آوردن دولت و مجلسی همسو با خواسته‌های دولت پنهان را پیشنهاد می‌دهد. که البته منظور از کلمه «پیشنهاد» کنایه موزیانه او به حاکمیت نظام است مبنی بر اینکه حال که این مشکلات و گرانی‌ها را پدید آورده‌اید؛ پس دستگاه‌های همسو با خودتان را هم روی کار بیاورید!
شاید برای مخاطبان محترم جالب باشد که سعید حجاریان اولین کسی بود که در ایام دولت اول روحانی؛ گزینه استعفای رئیس‌جمهور را مطرح کرد.
او ۳ سال قبل طی اظهاراتی گفته بود: «آقای روحانی اگر شکست بخورد بحران در بحران ایجاد خواهد شد. فرض کنید که توافق برجام در یک جایی به لحاظ اجرا شکست بخورد و همه‌چیز هوا شود. روحانی هم استعفا می‌دهد و می‌رود، و یک نفر مثل معجزه‌ی هزاره‌ی سوم سر کار می‌آید. روحانی شکست می‌خورد.»
پس از او، کسانی از اصلاح‌طلبان در مقاطعی دیگر و خاصّه از ابتدای روی کار آمدن مجدد روحانی در دولت دوازدهم؛ کراراً بر مفهوم استعفای روحانی تأکید کرده‌اند و جالب آنکه رسانه‌های این جریان خاص سیاسی اصرار دارند که طرح مسئله استعفای روحانی کار اصولگرایان است.
او در بخشی از این یادداشت (که در اعتمادآنلاین بازنشر شد) درباره اشاره سابق خود مبنی بر اینکه اصلاح‌طلبان در صورت بروز طوفان (یا همان فتنه) باید سر خود را پایین بگیرند، نوشته است: «پس از انتخابات سال ۸۸ طوفانی پدید آمد و کسی در اردوگاه اصلاح‌طلبی سر خود را پایین نگه داشت اما هزینه‌های بسیاری بر این جریان وارد آمد و تا امروز، همچنان شرایط پیش از هشتاد و هشت، مهیا نشده است. اساساً در طوفان‌ها می‌توان دو نوع سرخم کردن را در پیش گرفت؛ رویکرد اول، به‌سان سرو است. سرو در مقابل طوفان سر خود را پایین نگه می‌دارد اما جایگاه پیشین‌اش محفوظ است. رویکرد دوم، سر خم کردن از جنس تملق و ابن‌الوقتی و به‌قصد کار و کسب سیاسی-اقتصادی است و طبعاً در اندیشه اصیل اصلاح‌طلبی، سرو محوری بر ابن‌الوقتی رجحان دارد. البته شاید بتوان از نوع سومی از سر خم کردن سخن گفت که در آن، فعالیت ایمن در خارج از کشور به حضور پرمخاطره در وطن ترجیح داده می‌شود.»
حجاریان همچنین توضیحاتی را درباره ماجرای مشارکت مشروط در انتخابات (که گزینه چندان مهمی در رفتارها و سوابق اصلاح‌طلبان نیست) نیز ارائه می‌کند و اصلی‌ترین جملات یادداشت خود را در قالب این کلمات ارائه می‌کند: "البته در این میان، وجود و کارکرد پارلمان به‌دلیل تناقضات و تعارضات یا به‌تعبیری دیگر، «حاکمیت دوگانه» به‌طور جدی محل پرسش قرار گرفته است و شاید، تمهید «حاکمیت یگانه» و پایان دادن به این معضل، از معبر استعفای رئیس جمهور و برگزاری همزمان دو انتخابات در اسفندماه سال جاری بگذرد تا نتیجتاً، مجلس و دولتی همسو با رؤسای همسوتر بر مصدر امور قرار بگیرند "
*منظور حجاریان از حاکمیت دوگانه؛ مفهوم «دولت پنهان» است که چندیست اصلاح‌طلبان تأکید دارند هم‌اوست که عامل ناکارآمدی دولت شده و نمی‌گذارد دولت کار کند و مثلاً گرانی را به ارزانی تبدیل کند!
تأکید چپ‌ها بر عبارت برساخته دولت پنهان همچنین اگرچه اشاراتی به سمت سپاه پاسداران، شورای نگهبان و سایر نهادهای حاکمیتی دارد اما همانطور که واضح است؛ رأس حاکمیت و سمت رهبری نظام را نشان می‌دهد.
بالنتیجه کنایه حجاریان به عبارت «حاکمیت یگانه» هم رأس همان دولت پنهان را مورد اشاره قرار می‌دهد که در پیش اشاره کردیم منظور، رهبری نظام است.
با دانستن معنای این نیش و کنایه‌ها، اکنون واضح است که حجاریان برای برون‌رفت نظام از مشکلاتی که دولتِ اصلاح‌طلبان و ماحصل «تَکرار می‌کنم» پدید آورده؛ «استعفای روحانی»، اِعمال نفوذ بر انتخابات و روی کار آوردن دولت و مجلسی همسو با خواسته‌های دولت پنهان را پیشنهاد می‌دهد. که البته منظور از کلمه «پیشنهاد» کنایه موزیانه او به حاکمیت نظام است مبنی بر اینکه حال که این مشکلات و گرانی‌ها را پدید آورده‌اید؛ پس دستگاه‌های همسو با خودتان را هم روی کار بیاورید!
شاید برای مخاطبان محترم جالب باشد که سعید حجاریان اولین کسی بود که در ایام دولت اول روحانی؛ گزینه استعفای رئیس‌جمهور را مطرح کرد.
او ۳ سال قبل طی اظهاراتی گفته بود: «آقای روحانی اگر شکست بخورد بحران در بحران ایجاد خواهد شد. فرض کنید که توافق برجام در یک جایی به لحاظ اجرا شکست بخورد و همه‌چیز هوا شود. روحانی هم استعفا می‌دهد و می‌رود، و یک نفر مثل معجزه‌ی هزاره‌ی سوم سر کار می‌آید. روحانی شکست می‌خورد.»
پس از او، کسانی از اصلاح‌طلبان در مقاطعی دیگر و خاصّه از ابتدای روی کار آمدن مجدد روحانی در دولت دوازدهم؛ کراراً بر مفهوم استعفای روحانی تأکید کرده‌اند و جالب آنکه رسانه‌های این جریان خاص سیاسی اصرار دارند که طرح مسئله استعفای روحانی کار اصولگرایان است.
واقعا ایجوری مدیریت کردن نوبر جهانه .امید به زندگی یا مرگ . 
