با سلام خدمت رهبری عزیز
با تشکر از پیام با محبت و صمیمانه جنابعالی و با توجه به ضعف های سیستم فعلی و فارغ از هر گونه مقدمه ای مستقیم به اصل مطلب میپردازم.
جنبش انجمنهای اسلامی دانشجویان ایرانی در اروپا نیازمندی مبرم و هر چه سریعتر به نظارت کامل و بی دریغ و دلسوزانه نمایندگان جنابعالی را دارد که متاسفانه به عنوان یک عضو سابق ۱۴ ساله این انجمن این مهم (حداقل در انگلیس) راه به جایی نبرده و نیازمند تغییر و تجدید نظر در ساختار کنونی و نمایندگان فعلی دارد.
با کمال تاسف تکراری شدن و هزینه بر بودن تمامی این نشستها داغ دیگری بر دل ما دانشجویان خارج از کشور گذارده (هزینه هایی گزاف که با یک تماس ویدیویی ساده امکان برگزاری را فراهم میکند) و کسانی که در راس این مجموعه قرار دارند( جناب آقای جواد اژه ای و نمایندگان ایشان ) هیچگونه نقطه عطوفتی نسبت به دغدغه های دانشجویان نداشته و برعکس بر حذف مستقیم منتقدانشان از چنین انجمنهایی آن هم با خشونت در غربت برآمده اند.
دلم آکنده از درد غربت و بی مهری های نمایندگان رهبری در این انجمن ها می باشد ولی متاسفانه یک دست که صدایی ندارد. تا آنجایی که امکان داشت سعی بر همدلی و یکصدایی داشتم ولی فتنه آنچنان گریبانگیر ایشان شده که اصل موضوع (خضوع ، خشوع و متانت ) را فراموش کرده اند و بر خشونت خویش ترجیح میدهند.
حیف و صد حیف از اموال انجمن و ساختمان هایی را که ۷ روز هفته خالی مانده اند به امید آنکه مگر روزی محرم و صفر و یا ماه مبارک رمضان فرارسد تا بلکه دل فرسوده آنان از خاک غرور مسئولان زدوده شود.
امیدوارم که تدبیری بیندیشید تا دل و قلب دانشجویان ایرانی به تدبیرتان قوت گیرد و مراکز فرهنگی و مذهبیمان نیز با وجود غربت صفا و صمیمیت بی حد و نصابی .
من کوچکتر از آنم که با نشر این دلنوشته خاطر شما رو آزرده کنم و دل شما را به درد آورم ولی امیدوارم که پیام این حقیر به سمع و بصر جنابعالی برسد.
به امید روزی که باز مثال افرادی که در راه این مرز و بوم زمانی کوشیدند همدل و یکصدا شویم.
یا حق
محمد علی حسینی پور

ا سلام خدمت رهبری عزیز
با تشکر از پیام با محبت و صمیمانه جنابعالی و با توجه به ضعف های سیستم فعلی و فارغ از هر گونه مقدمه ای مستقیم به اصل مطلب میپردازم.
جنبش انجمنهای اسلامی دانشجویان ایرانی در اروپا نیازمندی مبرم و هر چه سریعتر به نظارت کامل و بی دریغ و دلسوزانه نمایندگان جنابعالی را دارد که متاسفانه به عنوان یک عضو سابق ۱۴ ساله این انجمن این مهم (حداقل در انگلیس) راه به جایی نبرده و نیازمند تغییر و تجدید نظر در ساختار کنونی و نمایندگان فعلی دارد.
با کمال تاسف تکراری شدن و هزینه بر بودن تمامی این نشستها داغ دیگری بر دل ما دانشجویان خارج از کشور گذارده (هزینه هایی گزاف که با یک تماس ویدیویی ساده امکان برگزاری را فراهم میکند) و کسانی که در راس این مجموعه قرار دارند( جناب آقای جواد اژه ای و نمایندگان ایشان ) هیچگونه نقطه عطوفتی نسبت به دغدغه های دانشجویان نداشته و برعکس بر حذف مستقیم منتقدانشان از چنین انجمنهایی آن هم با خشونت در غربت برآمده اند.
دلم آکنده از درد غربت و بی مهری های نمایندگان رهبری در این انجمن ها می باشد ولی متاسفانه یک دست که صدایی ندارد. تا آنجایی که امکان داشت سعی بر همدلی و یکصدایی داشتم ولی فتنه آنچنان گریبانگیر ایشان شده که اصل موضوع (خضوع ، خشوع و متانت ) را فراموش کرده اند و بر خشونت خویش ترجیح میدهند.
حیف و صد حیف از اموال انجمن و ساختمان هایی را که ۷ روز هفته خالی مانده اند به امید آنکه مگر روزی محرم و صفر و یا ماه مبارک رمضان فرارسد تا بلکه دل فرسوده آنان از خاک غرور مسئولان زدوده شود.
امیدوارم که تدبیری بیندیشید تا دل و قلب دانشجویان ایرانی به تدبیرتان قوت گیرد و مراکز فرهنگی و مذهبیمان نیز با وجود غربت صفا و صمیمیت بی حد و نصابی .
من کوچکتر از آنم که با نشر این دلنوشته خاطر شما رو آزرده کنم و دل شما را به درد آورم ولی امیدوارم که پیام این حقیر به سمع و بصر جنابعالی برسد.
به امید روزی که باز مثال افرادی که در راه این مرز و بوم زمانی کوشیدند همدل و یکصدا شویم.
یا حق
محمد علی حسینی پور