به گزارش سرویس بین الملل پایگاه خبری شهدای ایران؛ به نقل از روزنامه لبنانی «النهار»،کسانی‌که درون گود قرار دارند، هیچ‌گاه نمی‌توانند، مانند کسانی باشند که خارج از گود هستند و بالعکس، این مثل به این جهت گفته شد که تاکید کنیم، اگرچه بسیاری از ملل منطقه با مردم سوریه همراهی می‌کنند، اما واقعیت امر این است که هم مردم سوریه و نظام آن و هم کشورهای همجوار از به تعویق افتادن‌های «ژنو 2» به ستوه آمده‌اند و هم اکنون برای همه مبرهن شده که طرف‌های درگیر در بحران سوریه تنها به دنبال منافع خود هستند و این یکی از دلایل تعویق برگزاری این نشست است.

در این چارچوب دگرگونی‌هایی در این اواخر در منطقه و روند بحران سوریه روی داده که ما را ملزم می‌کند، آنها را در نظر داشته باشیم:

یک: تغییر جدی در نظام بین المللی و پایان دادن به یکه تازی‌های آمریکا در عرصه بین الملل که به لطف بحران سوریه موجب شد تا روسیه بار دیگر خود را در عرصه بین المللی مطرح کند. به همین دلیل روسیه تلاش می‌کند، از بحران سوریه و روابط نسبتا تیره آمریکا و ایران برای نزدیک شدن به دمشق و تهران و از آنجا مطرح کردن مسکو در عرصه خاورمیانه و جهان استفاده کند.

این قضیه تا حدودی درباره چین هم صدق می‌کند که تلاش دارد، خود را به عنوان کشوری قدرتمند در عرصه بین المللی مطرح کند، اما روندی که چینی‌ها برای دستیابی به این هدف دنبال می‌کنند، آرام‌تر و کندتر از روس‌ها است.

اما اروپا همچنان نتوانسته است، ایفاگر نقش خود باشد و دلایل این امر بسیارند که یکی از مهمترین آنها تکیه نظامی اروپایی‌‌ها بر آمریکا و وجود شکاف‌های بزرگ در اتحادیه اروپاست.

دو: دومین تغییر و دگرگونی را باید در کشورهای هم پیمان آمریکا در منطقه ملاحظه کرد که با وجود هم پیمانی با آمریکا، از واشنگتن گله‌مند و عصبانی هستند، کشورهایی مانند عربستان سعودی که روی گردانی آمریکا از بحران سوریه آن را به شدت خشمگین کرده است. همچنین ترکیه که دارای احساسی مشابهی مانند سعودی‌هاست.

درحالی که این دو کشور در سوریه با یک دیگر اتفاق نظر دارند، در یک عرصه با یکدیگر به شدت اختلاف دارند و آن مصر است، در حالی‌که سعودی‌ها از حکومت جدید حمایت می‌کنند، ترک‌ها براندازی اخوانی‌ها را به شدت محکوم کردند.

در این میان اعلام آمریکا مبنی بر کاهش کمک‌های نظامی این کشور به مصر به شدت خشم سعودی‌ها را برانگیخته است، چون از این بیم دارند، این اقدام آمریکا از سیسی، عبد الناصر دیگری بسازد و به این طریق مصر را به دامان شوروی بیاندازد.

اما سوریه علاوه براینکه همچنان هم پیمانان قدرتمند خود مانند ایران و روسیه را حفظ کرده، نصایح آنها را در پیشبرد بحرانی که سه سال است، با آن درگیر است، فراموش نمی‌کنند.

سه: اما این میان تغییر مهمتر دیگری نیز در جریان است که تغییر جدیدی اصلا به شمار نمی‌آید و آن ادامه تلاش ایران برای قدرتمندتر شدن در منطقه است، کشوری که همواره به ایستادگی در برابر آمریکا و طرح‌های استعماریش در منطقه معروف بوده است.

همچنین در طول این سال‌ها تهران همواره روابط سرد و منقطعی با کشورهای اروپایی داشته که از جمله مهمترین هم پیمانان آمریکا به شمار می‌آید و روابطه نزدیک و صمیمانه آن با روسیه برای تامین منافع خویش است و لاغیر و این بدین معناست که ادامه این رابطه مرهون احترام به منافع ایران توسط روس‌هاست. رابطه ایران با چین نیز در همین قالب قابل ملاحظه است و این رابطه درباره دیگر کشورها و طرف‌های بین المللی نیز صدق می‌کند.

به این ترتیب می‌توان گفت که در منطقه «ایران» تنها کشور مستقلی است که روابط آن وابسته به هیچ طرف یا کشور قدرتمند یا بزرگی نیست. طرح منطقه‌ایش تبدیل ایران به کشوری قدرتمند نه تنها در عرصه منطقه‌ای بلکه در عرصه بین المللی است، بی آنکه در این راه تامین منافع طرفی را مد نظر داشته باشد و همین موجب می‌شود تا این کشور هر روز پله‌های بیشتری را از ترقی بالا برود.