در آستانه آماده شدن برای انتخابات
روزنامه فرهیختگان در این باره نوشت: «به نمک‌نشناسی کاری ندارم، ولی قربان دهنت آقای واعظی. اصلا همه رای مال خود آقای روحانی بوده، همه افتخارات دولت و رئیسش هم مال خودتان، قبول؟» این توئیت رئیس دفتر رئیس دولت اصلاحات خطاب به رئیس دفتر رئیس‌جمهور است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ روزنامه فرهیختگان در این باره نوشت: «به نمک‌نشناسی کاری ندارم، ولی قربان دهنت آقای واعظی. اصلا همه رای مال خود آقای روحانی بوده، همه افتخارات دولت و رئیسش هم مال خودتان، قبول؟» این توئیت رئیس دفتر رئیس دولت اصلاحات خطاب به رئیس دفتر رئیس‌جمهور است.
اصلاح‌طلبان نیک می‌دانند که دولت دوم برای هر رئیس‌جمهوری، دولت حساب محسوب میشود؛ ازاین رو بعد از انتخابات 96 و پیروزی دوباره حسن روحانی در رقابت انتخاباتی، هر یک سعی کردند به عناوین مختلف فاصله خود را با دولت حفظ کنند. از این رو گاهی خود را میراث‌خوار بی‌موهبت عملکرد دولت روحانی خواندند و گاهی دیگر با اظهار پشیمانی و نگاه منتقدانه به دولت، سعی کردند خود را جدا از دولت نشان دهند. چند ماه بعد و با شروع سال 97 پایان ماه عسل دولت و اصلاح‌طلبان اظهر من‌الشمس شد و سرعت عبور حامیان تکراری از دولت نیز بیشتر؛ چراکه هم ایده مرکزی پرطمطراق دولت یعنی برجام، ترامپیزه شده بود، هم دستان تدبیر دولت در مدیریت امور، خالی بودن‌شان عیان. از طرفی دیگر هم روزها به سرعت به انتخابات بعدی یعنی انتخابات مجلس یازدهم نزدیک می‌شد. از این رو ضرورت نگاه به سبد رای، فرافکنی و عبور را بار دیگر به نسخه‌پیچی‌های تئوریسین‌های اصلاحات کشاند؛ سبد رایی که روزی با تکرار و جوسازی‌هایی چون «مردم یادتان هست» و دیوارکشی خیابانی پر شده بود و امروز به آنجا رسیده که هیچ چیز برای مردم موهوم‌تر از درد جیب‌ها و سفره‌هایشان نیست.
منفعت‌طلبی جریانی باعث شده آنها که روزی خود را تضمین دولت روحانی و حتی دندانه‌های کلیدش می‌خواندند، امروز رای به حسن روحانی را تکدی‌گری سیاسی می‌دانند و فرمان تند کردن فضای سیاسی را صادر میکنند.
از آن طرف دولتی‌ها هم بدشان نمی‌آید به روی اصلاح‌طلبان بیاورند که بی‌آنکه نامه فدایت شومی برایشان فرستاده باشند، به واسطه روحانی توانستند از انسداد سیاسی ناشی از تندروی‌های گذشته‌شان خارج شوند.
چندی پیش شکوری‌راد زبان به تحقیر اعتدال و توسعه گشود و گفت که حتی تا پیش از انتخابات نمی‌دانسته حزبی با این عنوان وجود دارد. حالا هم جوادی حصار، عضو شورای مرکزی اعتماد ملی خطاب به واعظی پرسیده اگر شما با سرمایه اجتماعی حزب اعتدال وتوسعه وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی می‌شدید، درصد پیروزی‌تان چقدر بود؟ کارگزاران و اعتدال و توسعه هم که چندی پیش با بیانیه، حسابی از خجالت هم درآمدند؛ کارگزارانی‌ها به نوبخت اعتدال و توسعه‌ای‌ها تاختند و اعتدالی‌ها هم که اختیارات بی‌شمار جهانگیری کارگزاران را به رخ‌شان کشیدند.
از کشمکش‌های با رنگ و بوی قدرت‌خواهی که بگذریم، دولت روحانی آش کشکی است که اصلاح‌طلبان می‌دانند که بخورند یا نخورند، به پایشان نوشته شده و مردم کارنامه دولت را نمره اصلاحات می‌دانند.
دولت روحانی ازسال 1392 تاکنون حقوق کارگران، کارمندان و بازنشستگان درسراسرکشور 10 درصد افزایش داده است.
افزایش قیمت کالاها و اجناس و... درسال 1397 بالای 10 درصد غیرقانونی است و دولت روحانی مقصر اصلی است.
درسال1397 درسراسرکشور قیمت کالاها، اجناس، تولید داخلی از20 درصد الی 300 درصد افزایش یافته است.