من در مراسم يا مراكز رسمي حتما با لباس فرم خودم يعني لباس روحانيت حاضر ميشوم اما يك جاهايي هست كه دليلي نميبينم لباس رسمي بپوشم.
به گزارش شهدای ایران؛ درروزنامه شرق با انتشار گزارشی در شماه امروز خود(97/9/14) به موضوع «کاهش تمايل طلاب به پوشیدن لباس روحانیت» پرداخته است و به سراغ محمد علی ابطحی، رئیس دفتر رئیس جمهور در دوره اصلاحات رفته است.
محمدعلي ابطحي، مسئول دفتر رئيس دولت اصلاحات كه زياد ديده شده بدون لباس در عموم ظاهر شود، درباره علت يا تجربه شخصي خودش از نپوشيدن لباس ميگويد: «من اول اين نكته را بگويم كه اگر از اول شروع كنم بازهم آخوند ميشوم اما به نظرم پوشيدن لباس يك مناسبتهايي دارد. يعني من در مراسم يا مراكز رسمي حتما با لباس فرم خودم يعني لباس روحانيت حاضر ميشوم اما يك جاهايي هست كه دليلي نميبينم لباس رسمي بپوشم. مثلا وقتي به تئاتر يا سينما ميروم. فكر ميكنم بايد يك تناسبي بين رفتار من و فضايي كه در آن حضور دارم، وجود داشته باشد. اگر كسي رفتاري را برگزيند كه با لباس روحانيت تناسبي ندارد يا در جمعي حاضر شده كه رسمي نيست، پس ايرادي نميبينم كه با لباس غيرروحاني برود. بهاضافه اينكه اين ماجرا خيلي هم قديمي است و جديد نيست مثلا از قديم و قبل از انقلاب هم اگر يك آخوند براي مراجعه به پزشك به تهران ميآمد، ممكن بود لباس روحانيتش را دربياورد. به نظرم اين تناسب و رعايتش خيلي مهم است. مثلا شما در پايان كنسرت كف ميزنيد اما در پايان سخنراني يك سخنران در يك حسينيه يا امامزاده صالح صلوات ميفرستيد. نكته مثبت ديگر اين است كه وقتي روحانيت هميشه لباس روحاني نپوشد يعني قصد دارد خودش را خيلي جداي از بدنه جامعه نكند. مضاف بر اينكه هيچ صاحب لباس فرمي هميشه لباس فرمش را نميپوشد.
ابطحي در واكنش به اينكه مسئول تلبس معاونت تهذيب حوزه علميه گفته است كه تمايل به پوشيدن لباس روحانيت ميان طلبهها كمتر شده است، گفت: «اين ايرادي است كه به حوزههاي علميه وجود دارد. حوزههاي سنتي قديم قبل از انقلاب نيروهاي سنتي پرورش ميدادند و طلبگي براي افراد مزيت نبود. كساني كه ميآمدند افرادي بودند كه براي اعتقاد شخصي خود ميآمدند و به آن هم پايبند بودند ولي بحران اصلي حوزهها الان اين است كه در خيلي از موارد حوزهها به بنگاههاي كاريابي تبديل شده است. يعني طلبهها ممكن است خيلي به محتواي درسي توجه نكرده و خود را تسليم اعتقادات و رابط حوزه نكنند».
محمدعلي ابطحي، مسئول دفتر رئيس دولت اصلاحات كه زياد ديده شده بدون لباس در عموم ظاهر شود، درباره علت يا تجربه شخصي خودش از نپوشيدن لباس ميگويد: «من اول اين نكته را بگويم كه اگر از اول شروع كنم بازهم آخوند ميشوم اما به نظرم پوشيدن لباس يك مناسبتهايي دارد. يعني من در مراسم يا مراكز رسمي حتما با لباس فرم خودم يعني لباس روحانيت حاضر ميشوم اما يك جاهايي هست كه دليلي نميبينم لباس رسمي بپوشم. مثلا وقتي به تئاتر يا سينما ميروم. فكر ميكنم بايد يك تناسبي بين رفتار من و فضايي كه در آن حضور دارم، وجود داشته باشد. اگر كسي رفتاري را برگزيند كه با لباس روحانيت تناسبي ندارد يا در جمعي حاضر شده كه رسمي نيست، پس ايرادي نميبينم كه با لباس غيرروحاني برود. بهاضافه اينكه اين ماجرا خيلي هم قديمي است و جديد نيست مثلا از قديم و قبل از انقلاب هم اگر يك آخوند براي مراجعه به پزشك به تهران ميآمد، ممكن بود لباس روحانيتش را دربياورد. به نظرم اين تناسب و رعايتش خيلي مهم است. مثلا شما در پايان كنسرت كف ميزنيد اما در پايان سخنراني يك سخنران در يك حسينيه يا امامزاده صالح صلوات ميفرستيد. نكته مثبت ديگر اين است كه وقتي روحانيت هميشه لباس روحاني نپوشد يعني قصد دارد خودش را خيلي جداي از بدنه جامعه نكند. مضاف بر اينكه هيچ صاحب لباس فرمي هميشه لباس فرمش را نميپوشد.
ابطحي در واكنش به اينكه مسئول تلبس معاونت تهذيب حوزه علميه گفته است كه تمايل به پوشيدن لباس روحانيت ميان طلبهها كمتر شده است، گفت: «اين ايرادي است كه به حوزههاي علميه وجود دارد. حوزههاي سنتي قديم قبل از انقلاب نيروهاي سنتي پرورش ميدادند و طلبگي براي افراد مزيت نبود. كساني كه ميآمدند افرادي بودند كه براي اعتقاد شخصي خود ميآمدند و به آن هم پايبند بودند ولي بحران اصلي حوزهها الان اين است كه در خيلي از موارد حوزهها به بنگاههاي كاريابي تبديل شده است. يعني طلبهها ممكن است خيلي به محتواي درسي توجه نكرده و خود را تسليم اعتقادات و رابط حوزه نكنند».