به گزارش شهدای ایران، حجت‌الاسلام محسن قرائتی رئیس ستاد اقامه نماز، مهمان این هفته برنامه تلویزیونی "دست‌خط” بود و به پرسشهای مجری آن پاسخ داد.

اسلام‌شناسی را دعوت کنید و بگویید پسر من ۵ تا اشکال دارد و اینها را پاسخ دهید. قدری مراکز دینی خود را تغییر دهیم. جاذبه مساجد باید خوب باشد. در مسجد،موذن ۸۰ ساله، مکبر ۸۰ ساله و همه سن بالا هستند و اجازه نمی‌دهند بچه آنجا فعالیت کند. راهپیمایی اربعین چرا گل کرد؟ چون هر موکبی خودش فعالیت می‌کند و آقا بالاسر ندارد. عاشورا چرا این میزان گل می‌کند چون بچه‌های هیات خودشان هیات را برپا می‌کنند. اما در مسجد راه‌بندان است، یا خادم نمی‌گذارد، یا آقا نمی‌گذارد، یا هیات امنا نمی‌گذارد. طوری است که وقتی جوان به مسجد می‌آید، می‌بیند کسی او را تحویل نمی‌گیرد در نتیجه می‌رود بیرون مسجد هیات می‌زند.

بچه را باید آزاد گذاشت. اگر منکر انجام داد باید تذکر داد والا باید تغییر و تحول انجام شود. تمام مساجد ما باید هر کدام از پیش‌نمازها که سنشان به جایی رسیده که توان ارتباط با نسل جوان را ندارند، این آقای پیرمرد امام جماعت باشد اما یک طلبه خوش سلیقه جوان را بیاورد و او نفر دوم باشد. ارتباط بگیرد که چه کسی در محله بیمار است به عیادت آن برویم، چه کسی شاگرد اول شد، از او تشکر کنیم. چه کسی چه مشکلی دارد، چه کسی قرض‌الحسنه می‌خواهد… یعنی هر پیری با یک جوان شریک شود. قرآن می‌گوید پیر و جوان شریک شوید. به ابراهیم (ع) می‌گوید شما ۱۰۰ سال دارید، اسماعیل هم ۱۳ ساله است. صد ساله و ۱۳ ساله با هم کمک کنید و مسجدالحرام را تطهیر دهید.

مطلبی از شما هست با موضوع۱۵ توصیه انتخاباتی.خود شما همیشه عمل می‌کنید.

از ما توقع نداشته باشید هر چه می‌گوییم عمل کنیم. کفاشی پیش آخوندی آمد و گفت حضرت آقا شما منبر می‌روید هر چه می‌گویید عمل می‌کنید؟ آخوند به کفاش گفت شغل شما چیست؟ گفت من کفاش هستم. گفت شما هر چه کفش می‌دوزید خودتان پا می‌کنید؟ (می‌خندد) به آیت‌الله مدنی شهید محراب، گفتم من هر چه در تلویزیون می‌گویم باید عمل کنم؟ گفت مقداری را لااقل عمل کنید. ما یک فی‌الجمله و یک بالجمله داریم. بالجمله ۱۰۰ درصد است؛ ایشان گفت اگر بالجمله عمل نمی‌کنید، فی‌الجمله عمل کنید.

خیلی‌ها سوال می‌کنند چرا حاج اقا قرائتی از ۵۸ در تلویزیون است و این میزان محبوبیت دارد و شما را دوست دارند، چرا سمت مجلس و انتخابات مجلس و سمت‌های دولتی نرفتید؟ به غیر از همان نهضت سوادآموزی که امام به شما گفته بودند.

هم از من بر نمی‌آید، هم حال آن را ندارم و هم پدرم گفت راضی نیستم از شما اگر وارد این کارها شوید. علت را پرسیدم، گفت وقتی نماینده مجلس شدید، مردم می‌خواهند نخود را ارزان کنید، شما هم نمی‌توانید نخود را ارزان کنید، آن وقت «قال‌الصادق …» را که می‌گویی تلویزیون را خاموش می‌کنند.

نکته‌ای بیان کرده بودید که هیچگاه روزنامه نمی‌خوانید و فیلم هم نمی‌ بینید؟

من تیتر روزنامه در هواپیما و اداره اگر مورد نیاز باشد می‌خوانم اما اگر دیدم نوشته رئیس‌جمهور زیمبابوه به دیدار فلان رئیس‌جمهور رفته، من باید چه کنم؟

امور مهم کشور هم پیگیری نمی‌کنید؟

اینها را پیگیری می‌کنم. ۲۰:۳۰ تلویزیون را می‌بینم.

۲۰:۳۰ خوب است؟

خوب است که… یعنی خبر است، ولی برخی از خبرهایش هم تلخ است، می‌خواهند افشاگری کنند ظرفیت مردم را هم باید دید، حدیث داریم که اگر فرزند خودتان هم بد بود زیاد ملامت نکنید. نمره نیاورده، نباید خیلی بداخلاقی کرد. حدیث داریم که اگر کسی را بیش از یک بار یا دو بار بگویید لجبازی می‌کند.

و این قابل تعمیم برای جامعه است.

بله. حالا کسی نتوانسته است انجام دهد و یا بد عمل کرده است، نه باید تشویق زیاد باشد که طرف مغرور شود و نه باید زیادی توبیخ شود که طرف ببرد. سعی کنیم اگر از شخص و نظامی هم انتقاد می‌کنیم، طوری نباشد که طرف ببرد.

گفته‌اید همه کسانی که در کنترل جمعیت دخیل بودند باید توبه کنند.

بله؛ درست است. قرآن می‌گوید به یاد داشته باشید تعداد شما کم بود، آمار شما را بالا بردم. به یاد داشته باشید آمار مسلمین کم بود، آمار مسلمین زیاد شد. این را خدا منت بر سر ما می‌گذارد که فراموش نکنید امار شما را بالا بردم. در مناجات هم وقتی امام ناله می‌کند، می‌گوید پیغمبر از دنیا رفت، امام زمان هم غائب است، دشمنان هم زیاد هستند، تعداد ما هم کم است. یعنی از تعداد کم آه می‌گوید و عدد زیاد را افتخار می‌کند.

اما مسئله خوراک و پوشاک و مصرف را باید قدری صرفه‌جویی کرد. ما خیلی ولخرجی می‌کنیم، یک لیوان داریم که برای قهوه‌خوری است، یک فنجان برای چای‌خوری است و یکی برای آبخوری است. یکی برای شربت‌خوری است. خدا در مهندسی‌اش چه کرده است؟

ما سالن را کج می‌سازیم و می‌گوییم آمفی تئاتر ساختیم. صاف بسازید و سن را بالا ببرید. همین سالن وقتی صاف شود، نماز جماعت هم می‌توان در آن خواند. میز پینگ‌پنگ هم می‌توان در آن گذاشت. می‌توان در آن خوابید و عروسی گرفت و عزاداری برپا کرد، می‌توان در آن افطاری داد، اگر سالن صاف باشد چندمنظوره می‌شود. اما وقتی کج می‌شود، فقط برای آمفی تئاتر است که سالی ۴ سخنرانی در آن انجام می‌شود. تدبیر برای این کارها نداریم.

امام سجاد (ع) از خدا می‌خواهد به من بیاموز چگونه پول خرج کنم. نمی‌گوید به من پول بده، نمی‌گوید راه پول درآوردن را بگو! می‌گوید به من یاد بده چطور پول خرج کنم.

در باره ازدواج تان هم صحبت کنید. گویا اصرار می‌کردید ازدواج کنید و پدر موافق نبودند.

ازدواج سومین نیاز بشر است. اولین نیاز بشر اکسیژن است که اگر نباشد بعد از دو دقیقه آدم مرده است. دومین نیاز غذا و آب است و سومین نیاز بشر لباس است. قرآن می فرماید زن و شوهر لباس هم هستند؛ یعنی بعد از اکسیژن، غذا و آب هیچ نیازی مانند نیاز به همسر نیست.

یک نیاز طبیعی است و خداوند آن را خلق کرده است. آدم بی‌همسر همانند آدم لخت است، آسیب‌پذیر است. من پیشنهاد کردم و ابوی هم اصرار که درس بخوانیدایشان به برخی آقایان گفت به محسن بگوئید ازدواج نکند و او را نصیحت کنید. من هم به برخی از آقایان گفتم به پدرم بگوئید در ازدواج من عجله کند، یعنی او تک می‌زد و ما هم پاتک می‌زدیم.

الان نیاز به ازدواج سریع‌تر است منتها خود ما شعر گفتیم و در آن مانده‌ایم؛ یعنی مانند بت‌پرستان شدیم. بت‌پرستان با دست خود سنگ می‌تراشیدند و بت می‌ساختند و کنار آن هم گریه می‌کردند. قرآن می‌گوید با دست خود بت تراشیدید و بعد برای آن اشک می‌ریزید؟ ما هم با دست خودمان قوانین و آداب و رسومی درست کرده ایم و در نهایت پای اینها گریه می‌کنیم. باید این قانون‌ها را شکست.

من هر چه توفیق دارم به خاطر این بود که قانون‌هایی که روی عقل و وحی بود، روی چشم گذاشتم اما قانون‌هایی که نه عقل و نه وحی بود و تنها چهار نفر نشسته‌اند و برای ما تصمیم گرفته‌اند را قبول نمی‌کردم، رمز توفیق من همین است. مثلاً دیدم همه طلبه‌ها به منبر می‌روند، گفتم چطور پزشک اطفال داریم، چهار طلبه باشند که آخوند اطفال باشند. آن زمان آقای راستگو هم نبود، این خط‌شکنی بود.

به یاد دارم ۱۵ سالم بود که طلبه شدم شب جمعه به حوزه علمیه کاشان رفتم و ایستادم دیدم کسی نمی‌آید گفتم امروز درس نیست؟ گفتند خیر چون پنج‌شنبه است. گفتم خب پنج‌شنبه بازار و خیابان که باز است و دکترها و مهندس‌ها و تاکسی ها و نانواها همه کار می‌کنند. گفتند حوزه و دانشگاه ۵ شنبه تعطیل است. گفتم مردم که کار می‌کنند ولی آنها اصرار داشتند حوزه و دانشگاه تعطیل است. گفتیم دلیل چیست؟ دلیل هم ذکر نکردند.

از سال اول طلبگیم زیر این بار که ۵شنبه تعطیل باشد نرفتم. زیر بار این که برای اطفال آخوند نداشته باشیم نرفتم. خاطره‌ای هست و من در جایی بیان کردم. برادر من در خرم‌آباد در پادگان بدرآباد – دو سه کیلومتر بعد از خرم‌آباد- سرباز بود. من طلبه جوانی بودم و به آنجا رفتم.

به برادرم گفتم من اینجا سخنرانی کنم؟ گفت پادگان شاه هست و سخنرانی کنید شما را می‌گیرند، گفتند روی آخوند حساس هستند. گفتم اگر کت و شلواری شوم اجازه می‌دهند سخنرانی کنم؟ گفت خیر. گفتم شما نمی‌توانید همشهری‌های را جلوی در بیاورید و من همینجا صحبت کنم؟ گفت نه. گفتم نمی‌توانید به همشهری‌ها بگویید یک چیزی بخوریم؟ گفت چه چیزی بخوریم؟ گفتم هر چه دوست دارند اجیل، بستنی، کاهو! من نزدیک خرم‌آباد می‌روم و دو سه کیلو میوه می ‌خرم و شما بیایید و همشهری‌ها بیایند و مشغول میوه خوردن باشید و من لابه‌لای این میوه خوردن حدیث برای شما می‌خوانم، قبول کرد.

من از لباس آخوندی بیرون رفتم و ماشین گرفتیم و به شهر آمدیم ۴۰-۳۰ کیلو کاهو خریدیم و آب تمیزی هم پیدا کردیم و شستیم و چند شیشه سکنجبین خریدم و دوباره به پادگان رفتیم. به برادرم گفتم نگویید برادر من آخوند است. بگو کاهو آورده است. وقتی آمدند ۱۷ سرباز بودند و گفتم نگاه به من نکنید، چون اگر ۱۷ نفر به من نگاه کنید این دژبانی می‌گوید این کیست و چه می‌گوید که ۱۷ سرباز به او نگاه می‌کنند. الاغی در آن محوطه بود گفتم چهار نفر به این الاغه نگاه کنید و شما هر کدام به یک سمتی بنشینید و به سویی نگاه کنید که قیافه کلاس و گفت‌وگو نباشد، منتهی شما کاهو بخورید و من با کاهوها ور می‌روم و همینطور که کاهو می‌خورید من یک حدیث برای شما می‌خوانم.

خلاصه با این قیافه و این وضعیت… این نظام ما بود که یک حدیثی که من به عوان طلبه می‌خواستم در پادگان بیان کنم باید این شرایط را می‌داشتم. الان چطور است؟ الان صدها هزار سرباز در بسیج و سپاه و نیروی دفاع و نیروی انتظامی و غیره دارید. در همه جا طلبه هستند که قرآن و نماز یاد می‌گیرند و اخلاق می‌آموزند و دین آموخته‌اند و شبهات را می‌شنوند و جواب می‌دهند.

یک زمانی فشارهای اقتصادی و روز دیگر دلار و سکه و روز دیگر مسئله دیگر است. مشکلات که الان پیش آمده است باید مراقبت کنیم اصل دین را نگه داریم، به مسئولین هم هر جا مقصر هستند انتقاد کنیم، ولی فراموش نکنیم یک زمانی آقای قرائتی می‌خواست حدیثی بخواند، باید قرائتی و الاغ و سرباز قاطی هم بنشینند و هر کدام به یک سمتی نگاه کنند، با کاهو سکنجبین هم مخلوط کنند تا بتوانند.

با حاج خانم چطور آشنا شدید؟ انتخاب کردید و بعد به حاج آقا برای ازدواج گفتید؟

نخیر. ایشان همسایه ما بود و پدر و مادر ایشان را می‌شناختند.

چند سالگی برای خواستگاری رفتید؟

۲۱ یا ۲۲ سالگی بود.

خطبه عقد را چه کسی خواند؟

مرحوم آیت‌الله یثربی، امام جمعه کاشان خواندند.

مهریه چی بود؟

مهریه ۱۰ هزار تومان آن زمان بود.

مصاحبه دختر خانم شما را می‌خواندم و می‌گفتند شما به حاج خانم خیلی علاقه دارید و برخی مواقع در جمع دست ایشان را می‌بوسید.

حالا یک بار دری به تخته خورد و ما دست خانم را بوسیدیم. اگر درستش را بخواهید ما باید همیشه دست ایشان را ببوسیم چون واجب نیست غذا درست کنند، واجب نیست لباس ما را اتو کنند و بشورند. این کارها از درون خود انجام می‌دهند. واجب نیست.

در جمع خانوادگی هم بحث‌های اخلاقی و دینی می‌کنید؟

خیر. آنها فیلم می‌بینند و من حوصله ندارم، مطالعه می‌کنم.

در جمع خانواده هم …

ناهار و شام با هم هستیم. خیلی مواقع با هم هستیم.

شده نکته اخلاقی هم برای آنها بگویید؟

بله. گاهی مواقع می‌گویم گوش کنید می‌خواهم نکته‌ای را بگویم. سر سفره یک حدیث می‌خوانم.

مطلبی را خواندم که پسر آیت‌الله مشکینی سر کلاس شما بودند و از شما به شدت تقدیر می‌کنند.

من کلاسی که برای بچه‌ها داشتم یکی از بچه‌ها پسر آیت‌الله مشکینی بود. درس‌ها را می‌نوشت و به پدر خود نشان می‌داد. یک بار آیت‌الله مشکینی که من شاگرد او بودم، به من گفت پسر من کلاس بچه‌ها می‌آید و درس‌های شما را به من نشان می‌دهد و درس‌ها خوب است و من دوست دارم بیایم جلسه بچه‌ها را ببینم. گفتم تشریف بیاورید. یک بار آیت‌الله مشکینی آمد و در اتاقی در قم بودیم. شاید ۲۰ تا پسر ۱۷-۱۶ ساله بودند. من هم تخته سیاه داشتم و آیت‌الله مشکینی کنار دیوار قاطی بچه‌ها نشست.

در ذهنم هست که بحث نبوت را بیان می‌کردم. بحث که تمام شد و با آیت‌الله مشکینی بیرون آمدیم، ایشان گفتند من یک جلسه‌ درس خارج دارم، من ثواب درس خارج را به شما می‌دهم و شما ثواب جلسه بچه‌ها را به من بدهید. خوشا به حال شما و خیلی من را بسیار تفقد کردند. اینها کلمات قصاری بود که بزرگان به ما گفتند.

یکی هم آیت‌الله العظمی گلپایگانی بود که می‌گفتند به هر مناسبتی به من حرف قرائتی را می‌گویند، شما چه می‌کنید؟ گفتم من هم مثل باقی آخوندها هستم منتها آنها می‌گریانند، من می‌خندانم. بقیه آخوندها منبر می‌روند و من پای تخته سیاه می‌روم. باقی آخوندها برای بزرگان حرف می‌زنند و من برای بچه‌ها حرف می زنم. گفت مثلاً چه می‌کنید؟ گفتم اجازه می‌دهید تخته سیاه به خانه شما بیاوریم و کلاس بچه‌ها را برای شما پیاده کنیم؟ گفت بیاورید. تخته سیاه آوردند و ایشان نشستند و گفت یکی از کلاس‌های بچه‌ها را برای من بگویید. من شروع کردم و باز دیدم علاقه به گوش دادن دارند، ۲۰ دقیقه در ذهن داشتم صحبت کنم، به یک ساعت و ۲۰ دقیقه رسید.

پیرمرد مانند یک بچه ۱۶ ساله نشست و بحث من را گوش دادند. گفت احسنت، رحم الله والدیک. بعد گفتم من می‌توانم مجتهد شوم، اما برای بچه‌ها کلاس گذاشته ام. گفت مجتهد شوید مانند من می‌شوید. من فروع دین را برای نسل بالا می‌گویم اما راهی که شما امشب به من نشان دادید، اصول عقاید را برای جوانان می‌گویید؛ اصول عقاید را برای جوانان بگویید امام زمان (عج) راضی تر است تا مانند من شوید و فروع برای پیرها بگویید.

این کلمه برای من خیلی مهم بود. من کلمه آیت‌الله گلپایگانی را برای شهید مطهری بیان کردم. گفت خودشان گفتند؟ گفتم بله. گفتند با همین عبارت گفتند؟ گفتم بله با همین عبارت گفتند. گفتند چقدر ایشان مرجع حی و حُری است. یعنی چقدر آزاد است. چون مرجعی که ۸۰-۷۰ ساله است خود بگوید این معلم بچه ها کارش نزد امام زمان از کار من به عنوان مرجع تقلید بهتر است. این حرف را کسی نمی‌تواند بزند مگر این که خیلی آزاد باشد، یعنی گیر خودش نباشد.

و این تائید آقای گلپایگانی و تائید آقای مشگینی باعث شد در کار خود سفت شوم و کمر برای شهر به شهر رفتن و کلاس جوانان راه انداختن بستم.

قبل از انقلاب هم به تلویزیون دعوت شدید ولی قبول نکردید. درست است؟

بله. دلال‌هایی آمدند من را به تلویزیون ببرند. خدا دست ما را گرفت و قبول نکردیم. مرحوم آقای فلسفی واعظ شهیر فرمود یک برنامه در زمان شاه از شما پخش شود پاک نمی‌شوید.

چطور با آیت‌الله خامنه‌ای و مسجد امام حسن مجتبی (ع) مشهد آشنا شدید؟

آنجا من کلاس داشتم. یکی از کلاس‌ها را آیت‌الله خامنه‌ای در مشهد در سمینار دبیران تعلیمات دینی دید و به من گفتند به منزل بیایید. گفتند از طرف دولت حق سخنرانی ندارم. زمان شاه بود، فقط نماز باید بخوانم ولی حق ندارم حرف بزنم. از من خواستند که حرف بزنم. چند شبی در خانه ایشان خوابیدیم و شبها صحبت کردیم و آنجا هم مسجد شلوغی بود. از آنجا با بهشتی و مطهری و مرحوم هاشمی رفسنجانی و ربانی املشی و دکتر باهنر آشنا شدیم.

در زمان شاه دستگیر نشدید؟ دختر شما بیان کردند که ساواکی‌ها خلی دنبال شما بودند و حاج خانم فراری می‌دادند.

بله فراری بودم، تحت تعقیب بودم. یک بار نزد آقای ابن‌الرضا از علمای خوانسار با لباس مبدل رفتم و گفتم من در کاشان تحت تعقیب هستم و من را ۲۰-۱۰ روز حفظ کرد و برای سلامتی ما که گیر شاه نیفتیم دوتا گوسفند نذر کرد. وقتی شرایط امن شد به قم رفتم و دیدم در آنجا هم تحت تعقیب هستم، به مشهد رفتیم. پیش حاج مهدی آقا طباطبائی رفتیم، ایشان گفت من هم تحت تعقیب بودم اینجا جایی دارد که من قائم شدم و شما هم در آنجا قائم شوید، هم هوای خوبی دارد و هم بالای شاندیز است. چند ماهی هم در ابرده بودم.

حنای من پیش انقلابی‌ها رنگی ندارد. آنها به اندازه‌ای سیلی و کتک و شکنجه شدند که زشت است من این حرف‌ها را بیان کنم ولی تحت تعقیب بودم.

اصلاً فکر می‌کردید انقلاب پیروز شود؟

نخیر. یعنی ما می‌گفتیم مستاجر خانه را نمی‌توانیم بیرون کنیم، چطور امام خمینی (ره) می‌خواهد شاه را از مملکت بیرون کند؟ باور نمی‌کردیم. یک اخلاصی امام (ره) داشت و ایثاری مردم نشان دادند و در این راه خون دادند. شعار مردم این بود که خمینی عزیزم بگو تا خون بریزم. واقعاً مردم خون خود را برای آقا در دست داشتند. خدا این اخلاص امام و این ایثار مردم را که دید، از غیب روز به روز بر قدرت مردم افزود و دغدغه و نگرانی و اضطراب شاه بیشتر شد.

روز پیروزی انقلاب کجا بودید؟

به استقبال آقا رفتیم.

در دانشگاه تهران بودید؟

بله.

روحانیون متحصن.

بله.

چطور با آقای مطهری آشنا شدید و به امام پیشنهاد دادند که این کار را انجام دهید.

آقای مطهری قبل از انقلاب من را می‌شناخت، کلاس‌های من را دیده بودند. وقتی انقلاب شد، ایشان نزد امام رفت و گفت قرائتی به درد تلویزیون می‌خورد. امام فرمود من قرائتی را نمی‌شناسم، ایشان فرمود من می‌شناسم و مصلحت است برود. امام هم گفتند بگویید برود. مطهری زنگ زد که به تلویزیون بروید و من هماهنگ کرده ام. من رفتم و قطب زاده گفت آمده‌اید چه کنید؟ گفتم آقای مطهری گفتند. گفت بی‌خود! علت را پرسیدم و گفت در تلویزیون دو نفر را بیشتر راه نمی‌دهیم. یکی آیت‌الله طالقانی و یکی امام خمینی(ره)!

گفتم چرا؟ گفت تلویزیون جای هنر است. شما سخنران و روضه خوان هستید و تلویزیون جای سخنران و روضه‌خوان نیست، جای هنرمند است. گفتم شما من را می‌شناسید؟ گفت خیر. گفتم احتمال هم نمی‌دهید من هنرمند باشم؟ هنرمندان را به اینجا بیاورید و ساعت می‌زنیم، دو ساعت با حرف‌های حکیمانه اینها را می‌خندانم به طوری که بخواهند لب خود را جمع کنند نتوانند. گفت خیلی ادعا دارید. گفتم امتحان کنید.

تلفن کردند و هنرمندان آمدند و ساعت گذاشتند و من شروع به حرف زدن کردم. نگاه کردند و گفتند جای این شیخ در تلویزیون است ولی عمامه را بردارید که قانون ما هم بهم نخورد. گفتم هر کسی در لباس پوشیدن مختار است. اگر برنامه طوری بود که تلفن کردند که خسته شدیم و تکراری شد… خلاصه ماندیم.

امام برنامه را دیدند؟

بله. امام هم دیده بود و خوشحال هم بود. دو مرتبه هم پول خوبی برای ما فرستاد.

چون از صداوسیما پول نمی‌گرفتید.

بله. هنوز هم پول نمی‌گیرم. درس‌هایی از قرآن مجانی است.

امام درباره برنامه چه گفتند؟

گفتند بحث‌های شما را گوش می‌دهم، لذت می‌برم و برای شما دعا می‌کنم. آن زمان هم قرائتی امروز نبودیم. جوان‌ترو جذاب‌تر و جهشی و پرشی بودیم. الان وارفته‌ایم. امام از بحث ما راضی بودند.

۳ سال بعد نماینده امام در نهضت سوادآموزی شدید؟

دو سال و یا کمتر و بیشتر بود. اول نهضت تاسیس شد و بعد آقا حکم به من دادند. مهم این است که در حکم خود نوشتند، با توجه به تجربیات تبلیغی که دارید، یعنی امام دو سه تا بحث من را که دید امضا کرد. الان ۴۰ سال می‌گذرد برخی از دوستان هنوز باور نمی‌کنند من تجربه دارم.

مثلاً چه کسانی؟

مثلاً دانشگاه فرهنگیان می‌خواهد معلم تربیت کند، من ۵۰ سالی است که معلم هستم؛ تجربیات من را به اینها درس بدهند.

تا الان این کار را نکردند؟

نخیر. در ایران چند نفر هستند که معلمین ۵۰-۴۰ ساله هستند. چرا خودمان را ضعیف می‌دانیم؟ تجربیات معلمین ما الگو برای دانشگاه فرهنگیان شود. فرض کنید دفتر تبلیغات در برنامه‌های خود، اوقاف در برنامه‌های خود، صداوسیما در برنامه‌های خود می‌توانند از من استفاده کنند. من رمق بدنی ندارم. توان جسمی من کم شده است. به قول هواپیمایی‌ها ارتفاع کم می‌کنیم تا به فرودگاه برسیم. اینکه نگران هستم بمیرم و تجربیات من منتقل نشود. البته خود طلبه‌ها به جنب و جوش افتاده اند.

کتاب‌ها و سی‌دی ها و روش‌ها را خود من نوشتم و دست و پا می‌زنم. اما تشکیلاتی که بودجه تبلیغاتی دارند، آموزش و پرورش، کتاب‌های درسی که دارند را می‌توانم نظر دهم. من نه پول می‌خواهم نه شهرت، چون شهرت به اندازه کافی دارم و پول هم نیاز ندارم ولی این تجربیات کسی که ۴۰ سال در رشته ای تخصص دارد را باید محور کرد و به عنوان استاد بیان کنید.

همواره از جامعه‌شناسان غرب و روان‌شناسان شرق نام نبرید. خود ما هم آدم هستیم. خود ما هم تحربه داریم و خود را کم نبینیم. من به یاد دارم در بچگی یک مثل برای مطهری زدم گفت احسنت! ایشان زمان شاه در خوزستان منبر رفت و بحث این بود که چرا در قرآن می‌گوید خالدین فیها ابدا، یعنی هر کسی گناه کند تا ابد در جهنم است. بحث این بود که ۳۰ سال گناه کردیم ۳۰ سال در جهنم برویم. چرا به خاطر ۳۰ سال خالدین فیها می‌شویم؟ مگر خدا عادل نیست؟

ایشان بحثی کرد و جزای قراردادی و عینی و تجسمی و غیره را بیان کرد. من هم مانده بودم حرف آقا را می‌فهمند یا خیر. حرف‌ها که تمام شد گفتم من یک مثل بزنم. از پله‌ها بالا رفتم و کنار مطهری ایستادم. گفتم هر کسی حرف استاد را فهمید، الحمدالله و هر کسی حرف استاد را نفهمید چرا ۳۰ سال گناه کردیم تا ابد بسوزیم؟ یک لحظه با چاقو در چشم خود می‌زنید و تا ابد کور هستید. کسی حرف زشتی به شما می‌زند ۳۰ ثانیه است ولی ۲۰ سال اثر این حرف زشت در قلب شما می‌ماند.

در جایی گفته بودید یکسری می‌خواستند جلوی برنامه شما را بگیرند.

بله.

چه کسانی بودند؟

حالا چه کار دارید؟ جلوی این را گرفتند و میزان زیادی از ما برنامه ضبط کردند که برای ۳۰ روز ماه رمضان بود. بعد قیچی کردند و کسان دیگری را آوردند. دم افطار خانم آرایش کرده هم حرف بزند، کسی حوصله ندارد. بحث‌های علمی دم افطار درست زمانی نیست. اینها هی ملا آوردند و حرف علمی زدند و در نهایت امام فرمود آقای قرائتی کجاست که چند شب نیست. گفتند این را برداشتند. علت را پرسیدند و گفتند از این باسوادتر هست. گفتند دم افطار باسواد نمی‌خواهیم، دم افطار می‌خواهیم مردم اسلام را بفهمند و بچشند. حرف علمی به درد دم افطار نمی‌خورد. به محمد هاشمی بگویید قرائتی برگردد. رسولی محلاتی هم به ایشان زنگ زد و ما با سلام و صلوات برگشتیم.

نهضت سوادآموزی تجربه خوبی برای شما بود؟

تا زمانی که دست ما بود، خوب بود. از وقتی از ما گرفتند و به آموزش و پرورش دادند، بد شد. چون نهضت سوادآموزی‌ها انگیزه داشتند و آموزش و پرورشی‌ها انگیزه نداشتند، نهضت سوادآموزی‌ها انگیزه داشتند که یک روز استخدام شوند و حقوق رسمی می‌شود و بالا می‌رود، انگیزه داشتند. تمام پروبال‌های نهضت شکسته شد.

الان رئیس ستاد اقامه نماز هستید؟

بله. رئیس بی‌نمازها، رئیس بی‌سوادها بودیم. رئیس بی‌زکات‌ها بودیم.

رئیس ستاد زکات هم بودید؟

نه، از موسسین بودم.

الان وضعیت نماز چطور است؟

متوسط و ضعیف است. نسبت به زمان شاه نمازخوان خیلی داریم ولی آن نمازی که باید بخوانیم نیست.

در جوانان چطور است؟

نمازخوان کم نداریم، ولی تارک‌الصلاه هم کم نداریم.

یعنی وضعیت مطلوب نیست.

خیر.