به گزارش شهدای ایران، فقیه محقق و استاد حوزه علمیه قم، آیت الله سیفی مازندرانی در شب تاسوعای حسینی در هیات بیت العباس شهرستان ساری در رابطه به مساله ولایت و طاغوت به ایراد سخنرانی پرداختند که بخش هایی از متن این سخنرانی در ادامه از نظر می گذرد:

وقتی که یزید به ولید بن مروان دستور داد از حسین (ع) بیعت بگیرد، ولید بن مروان به سید الشهدا (ع) در مدینه پیام داد که بیا من پیام و سخنی با تو دارم. حضرت به اصحابش و برادران و فرزندان و بعضی از جوانان بنی هاشم را فراخواند و در تاریح آمده که به نزدیک 20 نفر گفتند که همراه من بیایید و دور دارالعماره را احاطه کنید و چنانچه بین من و ولید بن مروان دعوایی رخ داد، با شمشیر به داخل بیایید و من را به منزل ببرید.

ولید به سید الشهدا در آنجا بیعت با یزید را مطرح کرد و گفت معاویه از دنیا رفت و یزید جاکم وقت شده و امیر مسلمین است و از من خواست که از شما بیعت بگیرم. سید الشهدا در جواب مطالبی را فرمودند و اوصافی را که در شان اهلبیت بود را بیان کرد و آن وقت فرمودند «وَ مِثْلِی لَا یُبَایِعُ مِثْلَهُ » مثل من که می خواهم بنده خدا باشم و سنت رسول خدا را ملتزم باشم، هرگز با مثل یزیدی که زیر بار حکم الله نمی رود و اعتنایی به اوامر پروردگار ندارد، چگونه بیعت کنم؟

این است که قرآن مجید می فرماید آنانی که زیر بار بیعت طاغوت می روند، آنانی که می خواهند عهد و پیمان طاغوت را ملتزم شوند، آنانی که می خواهند قوانین طاغوت را انجام بدهند و اطلاعت بکنند، اینها ایمان ندارند. آیه 60 سوره مبارک نسا را دقت بفرمایید:

« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَن يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًاـ»

آنانی که گمان میکنند، خیال می کنند، ادعا دارند که ایمان دارند. به چه چیزی؟ به آنچه که پیامبر بر تو نازل شد و آنچه که بر سایر انبیای الهی دیگر نازل شد. گمان می کنند به همه کتب آسمانی ایمان دارند، به احکام تو ایمان دارند. در عین حال می خواهند که مرجع محکمشان را طاغوت قرار دهند. خداوند متعال فرمودند، این چنین اشخاصی اینها هرگز ایمان ندارند. در حالی که امر شده اند که هرگز زیر بار طاغوت نروند. انسانی که مدعی است ایمان به خدا و رسول دارد، انسانی که مدعی است می خواهد احکام الهی را اجرا کند، هرگز زیر بار قانون طاغوت نمی رود. حال می خواهد قانون بین المللی باشد، قانون داخلی باشد یا قانون خارجی باشد.

وقتی که شما می گویید نظام جمهوری اسلامی بر اساس قوانین الهی است، یکی از آن قوانین الهی این است که هرگز حق ندارد زیر بار دستورات و فرامین و قوانین طواغیت بروید. حالا اون قوانین را بین الملل امضا کرده باشد. بین الملل کی است؟ سران استکبار. ائمه کفر. قراردادهای مثل 2030، مثل برجام، مثل FATF. خب چه کسی این قوانین را امضا کرده است؟

چه کسانی این ها را امر کرده اند؟ چه کسی این ها را نوشتند؟ به قول مقام معظم رهبری حفظه الله که فرمودند، شما عنان قلم را از دست دادید و به جای نرمش قهرمانانه، نرمش منفعلانه داشتید و آنان عنان قلم را از شما گرفتند و به گونه ای تنظیم کردند که هر بلا و مصیبتی را بر سر شما در می آورند و هر گونه تحریمی را بر اساس همین عهدنامه با شما می کنند و هر گونه برخوردی با شما می کنند و تحریم ها را اضافه می کنند ولی شما دستانتان بسته است. چرا؟ چون تدوین کننده این قوانین، سران کفر و استکبار هستند.

قراردادهای بین المللی آن زمانی اعتبار دارد که حدود و احکام الهی در آن رعایت بشود وگرنه اعتباری ندارد. قرآن مجید در آیه 4 سوره مبارک  توبه فرمودند:

« إِلَّا الَّذِینَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ثُمَّ لَمْ یَنْقُصُوکُمْ شَیْئًا وَلَمْ یُظَاهِرُوا عَلَیْکُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَیْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»

عهدهای با کفار را که بستید، اگر آنها سر جنگ ندارند و می خواهند معاهده کنند، به دو شرط می توانید اجرا بکنید وگرنه آن عهدنامه را پرت کنید به سمت خودشان و هیچ از اینها کم نیاورید. این دو شرط چیست؟

ما دامی که بستن این عهدنامه، این عهد و پیمان شما را مورد تنقیص و هجف قرار ندهد و علیه شما شعار ندهند، علیه شما کار نکنند و منتظر نباشند که اگر در خیابان شما اعتراضی کردند، اینها از آن علیه شما سو استفاده کنند. یا اینکه به دین و دیانت شما حمله کنند و به دین شما جسارت کنند. اگر چنین کردند، آن عهدنامه اعتباری ندارد. این متن صریح قرآن شریف است. حق ندارند بعد این عهدنامه شما را زیر سوال ببرند. بر آین شما، مذهب شما، کتاب شما، پیامبر شما نقصی وارد کنند. و حق ندارند بعد از این عهدنامه از دشمنان شما تبعیت کنند. این سران کفر اروپا بعد این عهدنامه برجام از صهیونیست حمایت نکردند؟ بنابراین به حکم قرآن مجید این عهدنامه ها اعتباری ندارد.

این حکم اولیه است. به حکم ثانویه هم که ولی امر مسلمین که نائب امام زمان است و همان ولایت خدا را دارد. چرا که ولایت فقیه حکم ولایت معصومین و رسول خدا است و در واقع چون این ولایت رسول را خدا امر نمود، در سوره مبارک نساء فرمودند: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ » عقل طاعت نبی را طاعت الله می بیند، طاعت امام را طاعت را طاعت الله می بیند، طاعت ولی را که نائب امام باشد را طاعت الله می بیند؛ فلذا وقتی که ولی امر شرط می گذارد یعنی که در واقع این خدای متعال است که شرط ها را گذاشته است. خب ولی فقیه 9 شرط بر برجام گذاشته است، کدام یک از افرادی که امضا و تایید کننده این عهده نامه بوده اند، تاکنون اعلام کردند که این شرایط نه گانه را اجرا می کنیم و به آن ملتزم هستیم. شما تا به حال از این ها شنیده اید؟ ما که نشنیده ایم هرگز.

من به رئیس مجلس در یک جلسه ای گفتم که من تعجب می کنم که شما که از خانواده مرجعیت هستید، چطور شما در مجلس پس از اینکه ولی امر مسلمین نه شرط بر عهدنامه برجام گذاشتند، شما دمی از این شرط ها نمی زنید و آن را ابراز نمی کنید. چرا حرف نمی زنید؟ چنان جوی را ایجاد کردند که هیچ وزیر، وکیل و مسئولی حتی جرات لب باز کردن و دم زدن از این شروط نه گانه را نداشته است. این می شود حکم ثانویه. حکم الهی. وقتی ولی فقیه این نه شرط را می گذارد یعنی چه؟ یعنی از نظر من ولی امر این عهدنامه اعتباری ندارد. معنایش این است. خب شما به آن عمل نکردید.

طاغوت یعنی هر گونه فرمان، دستور و قانونی که مقابل امر پروردگار باشد. قانون مجید در آیه 141 سوره مبارک  نساء فرمودند: « وَ لَن يجْعَلَ اللَّهُ لِلْکفِرِينَ عَلي المُؤْمِنِينَ سبِيلاً »  یعنی خدای متعال هیچ قانونی را مشروع نمی داند که بخواهد موجب سلطه کفر و سران استکبار را بر مومنین فراهم کند. اگر قرار باشد قوانینی که به نفع این ها است و هر جا بخواهند آن را پاره می کنند و هر جا بخواهند آن را می دوزند و به نفع خودشان تمام می کنند، بخواهیم ما مطیع باشیم، این در واقع می شود همان سلطه کفار بر مومنین. این می شود طاغوت. « أَنِ اعبُدُوا اللَّهَ وَاجتَنِبُوا الطّاغوتَ »(سوره مبارک نحل آیه 36). اساسا ایمان به خدای تعالی با زیر بار طاغوت رفتن جمع نمی شود.

« أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَن يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ. »

نمی بینی که فکر می کنند، گمان می کنند که ایمان دارند. یریدون یعنی در قلب خودشان ملتزم هستند که قوانین طواغیت را زیر بار روند. من به بعضی از اینها گفتم چرا زیر بار قوانین این ها رفتید و شرایط رهبری را دم نمی زنید. گفتند که قوانین بین المللی است. گفتم مگر معنای ولایت فقیه را نفهمیدید؟ معنای ولایت فقیه یعنی ولایت امام معصوم. اگر امام زمان عج در میان شما بود و حکم می کرد، شما آن وقت می توانستید بگویید که آن ولایت امام سرجای خودش محفوظ، قوانین بین المللی را دیگر نمی شود نقض کرد. می توانستید چنین بگویید؟ آیا می توانستید بگویید قوانین بین المللی است و دیگر ولایت فقیه کارایی ندارد؟ پس چرا شما اینگونه در مقابل امر ولی امر و شرایط ولی امر، قوانین بین المللی را به رخ می کشید؟ قوانین بین المللی بدون امضاء ولی امر اعتباری ندارد. از نظر خدا و رسول هم اعتباری ندارد. این جز ضعف ایمان نیست. ایمان حقیقی نیست.

خدای تعالی در قرآن مجید در آیه 65 سوره مبارک نساء فرمودند

« فَلا وَ رَبِّکَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّي يُحَکِّمُوکَ فيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا في‏ أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْليماً»

ای پیامبر به خدایت قسم، کسانی که مسلمان شده اند و ادعای ایمان دارند، اینها هرگز در ایمان خودشان، در ادعای ایمان خودشان صادق نیستند، مگر به یک شرط. آن شرط چیست؟ مگر اینکه در تمام مشاجرات و منازعات و اختلافات سیاسی تو را حکم قرار دهند و در جان خودشان هرگز احساس سنگینی و انکار و عدم پذیرش نداشته باشند. نه تنها ابراز نکنند. بلکه حتی در درون قلب خودشان هم خضوع داشته باشند.

« فَلا وَ رَبِّکَ لا يُؤْمِنُونَ»  یعنی اینکه ایمان درستی ندارند، در ایمان خودشان صادق نیستند مگر اینکه در مقابل حکم حکومتی تو تسلیم بشوند و وقتی تو حکمی می کنی، ولو اینکه به ضرر اینها باشد ( چرا که ممکن است این حکم به نفع عده ای و به ضرر عده دیگری باشد) در درون قلبشان احساس انکار نکنند.

اگر کسی ملتزم به این احکام نباشد، ایمان به خدای تعالی نشانه دارد. « لَيْسَ اَلْإِيمَانُ بِالتَّحَلِّي وَ لاَ بِالتَّمَنِّي وَ لَكِنَّ اَلْإِيمَانَ مَا خَلُصَ فِي اَلْقُلُوبِ وَ صَدَّقَهُ اَلْأَعْمَالُ» این کلام امام صادق (ع) است که می فرمایند ایمان جایگاهش در قلب است اما نشانه اش عمل است. اما عمل چیست؟ قرآن مجید می فرماید عمل این است که در مقابل حکم ولی امر و حاکم اسلامی مثل رسول خدا ، ائمه طاهرین و نائبان امام تسلیم باشید. کسی که تسلیم نباشد و حتی در قلب خودش احساس سنگینی کند، ایمان ندارد.

بعضی از دوستان ما انقلابی اند، حتی بعضی از طلبه ها. این ها در ظاهر تسلیم اند اما وقتی در خلوت با هم می نشینیم می گویند چرا ولی فقیه این حکم را داده و چه وجهی داشت است؟ حالت انکار در درون قلبشان است. قرآن مجید می فرمایند حتی اگر در درون قلبتان هم این احساس را داشتید، ایمان درستی را ندارید. قسم می خورد و می گوید « فَلا وَ رَبِّکَ لا يُؤْمِنُونَ.» مگر اینکه بگویید که نه. ولایت فقیه، ولایت رسول خدا نیست. شما که ادعا می کنید که در مکتب امام راحل بزرگ شدید. اما راحل عظیم الشان ما، مکتب در ولایت فقیهی که دارد معنای آن ولایت امام زمان (عج) است. یعنی ولایت امام صادق.

« يَنْظُرَانِ إِلَى مَنْ كَانَ مِنْكُمْ قَدْ رَوَى حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي حَلاَلِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْكَامَنَا فَلْيَرْضَوْا بِهِ حَكَماً فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حَاكِماً فَإِذَا حَكَمَ بِحُكْمِنَا فَلَمْ يَقْبَلْهُ مِنْهُ فَإِنَّمَا اِسْتَخَفَّ بِحُكْمِ اَللَّهِ وَ عَلَيْنَا رَدَّ وَ اَلرَّادُّ عَلَيْنَا اَلرَّادُّ عَلَى اَللَّهِ وَ هُوَ عَلَى حَدِّ اَلشِّرْكِ بِاللَّهِ .»

امام صادق (ع) می فرمایند من فقیه را حاکم قرار دادم. کسی که شرایط مرجعیت و رهبری را داشته باشد و بتواند فتوا دهد را من او را حاکم قرار دادم و اگر او حکم کند بر اساس کتاب و سنت و مصالح اسلام و مسلمین؛ کسی که قبول نکند من امام صادق را رد کرده و کسی است که خدا را رد کرده و این در حد شرک است. آیا ما می توانیم ادعا کنیم که ایمان به خدا و رسول داریم وی زیر بار حکم ولی امر نمی رویم و در درون قلب خودمان ملتزم نیستیم.