به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ در خصوص تفاوت فیلم‌های تولید شده در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و بعد از جنگ، اظهار داشت: هر کشوری در برهه‌ جنگ باید فیلم‌های تبلیغاتی داشته باشد چون ما احتیاج داشتیم جوان‌ها این فیلم‌ها را ببینند، به جبهه بروند طوری نباشد که بترسند و جبهه را خالی بگذارند اما بعد از جنگ که نیازی به تبلیغ نبود وارد تحلیل جنگ ‌شدیم، طبیعی است که شکل ظاهر و فرم آن تغییر ‌می‌کند.

وی ادامه داد: بعضی فیلم‌سازان تلاش خود را کرده‌اند؛ اما در شروع کار هستیم، هر چه زمان بیشتری از جنگ بگذرد، خروجی بهتری خواهد داشت؛ به نظرم چند سال دیگر باید درباره دفاع مقدس فیلم ساخت؛ هنوز هم زود است؛ هر چه بیشتر فاصله بگیریم بهتر می‌توانیم قضاوت کنیم.

این کارگردان سینما یادآور شد: بعضی از کارشناسان معتقدند فیلم‌هایی مثل هور در آتش، مهاجر و دیده‌بان که به فضای جنگ نزدیک است قابل تکرار نیست؛ چون مخاطب، آن مخاطب نیست؛ ذائقه تماشاگر را تلویزیون تغییر داده است؛ همین فیلم مهاجر را الان کسی نگاه نمی‌کند؛ تماشاگر، آن تماشاگر نیست؛ وقتی فیلم ماهواره را می‌بیند، فیلم علمی تخیلی نگاه می‌کند، الان یک ذره فیلم سنگین است و یک ذره احتیاج به تفکر دارد تماشاگر فکر نمی‌کند خودش کشف کند به بغل دستی‌اش می‌گوید چی گفت؟!

وی بیان داشت: فیلم خوب وقتی تکرار شود، ذائقه مخاطب را تغییر می‌دهد اما وقتی یک فیلم خوب می‌بینند، بعد فیلم بد می‌بینند دوباره ذهن‌شان به همان سمت می‌رود.

شاه‌حسینی در خصوص اینکه چقدر حقیقت حضور زنان در جنگ تا امروز به تصویر کشیده شده است، گفت: حضور زنان در جنگ ابعاد مختلف و بیشتری نسبت به مردان داشت؛ چون مردها در جنگ یا خبرنگار بودند یا رزمنده یا فرمانده اما زن‌ها ابعاد مختلف داشتند؛ در نتیجه هنوز کسی زنان را در جنگ ندیده است؛ یعنی دوربین‌ها هنوز به سمت زنان نچرخیده‌اند.