به گزارش  شهدای ایران،  روزگاری رهبر کبیر انقلاب اسلامی(ره) در مورد وصیت نامه شهدا می‌فرمود: «این وصیت‌نامه‌‏هایى که این عزیزان می‌نویسند مطالعه کنید. 50 سال عبادت کردید، و خدا قبول کند، یک روز هم یکى از این وصیت‌نامه‏ ها را بگیرید و مطالعه کنید و تفکر کنید.» چند سال پیش بود که رهبر معظم انقلاب هم در یکی از دیدارهای رسمی‌شان به خواندن وصایای شهدا توصیه داشتند.

ایشان در این زمینه فرمودند: «این وصیت‌نامه‌هایی که امام می‌فرمودند بخوانید، من به این توصیه‌ ایشان خیلی عمل کرده‌ام. هرچه از وصیت‌نامه‌های همین بچه‌ها به دستم رسیده - یک فتوکپی، یک جزوه - غالباً من اینها را خوانده‌ام؛ چیزهای عجیبی است. ماها واقعاً از این وصیت‌نامه‌ها درس می‌گیریم. این‌جا معلوم می‌شود که درس و علم و علم الهی، بیش از آنچه که به ظواهر و قالب‌های رسمی وابسته باشد، به «حکمت معنوی» - که ناشی از  نورانیت الهی است - وابسته است. آن جوان خطش هم بزور خوانده می‌شود، اما هر کلمه‌اش برای من و امثال من، یک درس راهگشاست و من خودم خیلی استفاده کرده‌ام...وقتی معنویت هست، دلها مجذوب آن می‌شود. وقتی دل‌ها مجذوب شد، نیروها به دنبال دل‌ها و اراده‌ها حرکت می‌کند. وقتی این‌طور شد، بزرگ‌ترین قدرت‌ها نمی‌توانند یک ملت را شکست بدهند. برادران! این واقعیت در ایران اتفاق افتاد؛ بزرگ‌ترین قدرت‌های دنیا نتوانستند ایران را شکست بدهند.» اعجازهای نهفته در کلام این مردان خدا گنجینه‌ای از حکمت آن‌هاست که میدان جهاد در راه خدا به آن دست یافتند. مرور خطوط این وصایا ضروری است.

شهید فرامرز بیابانی متولد سال 41 بود که در سن 18 سالگی در سال 59 در عملیات بیت المقدس در شهر سوسنگرد به درجه رفیع شهادت نائل شد. پیکر مطهر این شهید والامقام در قطعه 24 گلزار شهدای بهشت زهرا(سلام الله علیها) تهران به خاک سپرده شده است. در ادامه وصیت نامه شهید بیابانی را می‌خوانید:

«بسم­ الله الرحمن الرحیم

ولاتقولوا لمن یقتل فی سبیل الله اموا تاًبل احیاء عند ربهم یرزقون

به کسانی که در راه خدا کشته شده اند مرده نگویید زیرا آنها زنده هستند و نزد خدا روزی می­خورند.

با سلام پر محبت به مادر عزیزم و برادران و خواهر گرامیم و دوستان و آشنایان عرض می کنم که ان‌­شاءالله حال همگی خوب می­‌باشد و سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواستارم.

آری! راجع رفتن به جبهه خواستم چند کلمه ای به یادگار برایتان بگذارم.

این راهی بود که خودم انتخاب کردم و امیدورام تا مرز شهادت ادامه یابد. من به خاطر پایداری اسلام و حفظ قرآن و پیروزی انقلاب و یاری امام و حفظ میهن اسلامی این راه را انتخاب نمودم و تا پایان جان خواهم جنگید و در این باره خواستم اگر شهادت نصیب این حقیر شد در سوگ اینجانب گریه نکنید بلکه برای اینجانب قرآن بخوانید و دعا کنید و یادی هم از شهدای کربلایی ایران کنید. به همین منظور برای دومین بار می‌گویم در عزای اینجانب گرینه نکنید بلکه با صبر انقلابی خود کمر دشمنان اسلام را بشکنید.

مادر و یک برادر و خواهر الگو باشید

این چند کلمه را با محبتی که در قلب من است برای مادرمان بخوانید و بگو که برای درگذشت من غمگین نشود مادر از تو تشکر می­‌کنم برای زحماتی که در طول این هفده سال و اندی کشیدی و امیدورام بخاطر اشتباهاتی که در مقابل شما کردم مرا عفو کنید و افسوس که نتوانستم محبت‌های شما را جبران کنم

کسی که ناز مرا می­کشید مادر بود /کسی که روح به تن می دمید مادر بود          

دیگر عرضی ندارم فقط خواهش من از شما این است که رهبر انقلاب را یاری کنید و پیامهای آن بزرگواران را سر مشق زندگی خود قرار دهید و همچنین برای من حقیر هم دعا کنید مخصوصاً در موقع نماز.

*باشگاه خبرنگاران پویا