به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم،  این روزها به پیشکسوتان سینما و تلویزیون زنگ می‌زنیم با یک حالت بغض و اندوهی درباره هنرهای نمایشی صحبت می‌کنند. برخی از آن‌ها در بستر بیماری هستند و کسی حالی از آن‌ها نمی‌پرسد، برخی هم از بی‌کیفیتی آثار هنری به خصوص در تلویزیون گلایه‌مندند و برخی هم مطالباتی دارند که هیچ‌کدام از اهالی خانه سینما،‌ انجمن بازیگران و مدیران مربوطه در تلویزیون گوشی برای شنیدن حرف‌هایشان نداشته‌اند و ندارند. از فضای سلبریتی‌زده امروز دلخورند و نگران آینده دنیای تصویر ایران اسلامی هستند.

در لا به لای نام‌های بزرگ، سینما و تلویزیون یک مرد نجیب و آرام را فراموش کرده که همیشه با هنرنمایی خود مخاطب را شگفت‌زده می‌کرد. او حالا بعد از جراحی روده در پرند ساکن است و به ما می‌گوید "توانی برای صحبت کردن و فیلم بازی کردن ندارم". او اسماعیل سلطانیان است که اهالی خانه سینما، انجمن بازیگران و مدیران مربوطه در تلویزیون فراموش کرده‌اند چنین بازیگری نقش‌های بزرگی را در سریال "یوسف پیامبر"، "ستایش"، "وضعیت سفید"، "مرد هزارچهره"، "معراجی‌ها" و... ایفا کرده است. یادشان رفته او اولین بازیگردان سینما و تلویزیون بوده و بیش از سه دهه در حوزه بازیگری، کارگردانی و تدریس فعالیت می‌کند.

گفتنی است هنرمند با سابقه دنیای تصویر که این روزها فاصله زیادی با دنیای بازیگری پیدا کرده، با بازی در فیلم "بایکوت" پا به دنیای سینما گذاشت. او در ادامه در فیلم‌هایی مانند "بایسیکل‌ران"، "اسکادران عشق"، "دستفروش"، "افسون" و... بازی کرده است. با حاکم شدن جریان ستاره‌سازی در سینما در دو دهه اخیر مخاطبان بیشتر او را به واسطه نقش‌هایی که در تلویزیون بازی کرده، می‌شناسند و با کارهای "وضعیت سفید"، "یوسف پیامبر"، "رستگاران" و "ستایش" خاطره دارند. او بازیگری است که شمایل مختلف و متنوعی از نقش پدری مهربان و دلسوز را به شکل هنرمندانه‌ای به تصویر در آورده است.

اسماعیل سلطانیان به سختی با خبرنگار فرهنگی تسنیم صحبت می‌کند و می‌گوید می‌توانیم لحظاتی دیگر با هم صحبت کنیم، چون من در صف داروخانه هستم! لحظاتی بعد با او تماس می‌گیریم و این طور صحبت می‌کند: "در روزهای نقاهت و بیماری، خیلی‌ها خصوصاً خانه پیشکسوتان هنرمند به عیادتم آمدند و در حد بضاعت، حمایت کردند".

وی در پاسخ به این سوال که چرا این روزها کم‌کارتر از همیشه شده‌اید، گفت: "این سوال را باید از سینما و تلویزیون بپرسید که چرا من کم‌کار شده‌ام؟! درست است که دوران نقاهت را سپری می‌کردم. اما نقش‌هایی هم که پیشنهاد می‌شد نقش‌های حاشیه‌ای بود. من هیچ‌گاه زیاده‌خواه نبوده‌ام ولی حاضر نیستم هر نقشی را هم بپذیرم. البته حاضرم در یک سکانس از یک کار بازی کنم اما نقش آنقدر خوب باشد که راضی‌ام کند".

سلطانیان در پایان خاطرنشان کرد: "در بیشتر کارها یا دستیار کارگردان، بازیگران را انتخاب می‌کنند که ترجیح می‌دهند با یک تعداد خاص از بازیگران کار کنند. تعدادی از افراد هم هستند که عشق فیلم هستند و پول می‌دهند و نقش می‌خرند".

اسماعیل سلطانیان خیلی سخت صحبت می‌کرد. مرد 64 ساله که سیمرغ بلورین بهترین بازیگری برای فیلم «بای‌سیکل‌ران» را در کارنامه خود دارد این روزها، تنهای تنهاست. تهیه‌کنندگان و فیلمسازان ما بدانند این بازیگران را بایستی دریابند، تن زخمی آثار ضعیف تلویزیونی و سینمایی ما نیاز به ترمیمی از جنس حضور این تجارب ارزشمند دارد.