یک پایگاه تحلیلی آمریکایی در گزارشی نوشت که فرض این که پوتین در دیدارش با ترامپ در هلسینکی، منافع ایران را قربانی کند، غیرواقع‌بینانه است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، المانیتور در گزارشی تحت عنوان «چرا پوتین در سوریه به ایران خیانت نخواهد کرد» نوشت: با وجود گمانه زنی ها درباره این که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، ممکن است منافع ایران را در نشست آتی با ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، قربانی کند، به نظر می رسد روسیه می خواهد بدون زیرپا گذاشتن خطوط قرمز در سوریه، از آمریکایی ها امتیاز بگیرد.
در این گزارش آمده است: هلسینکی در ١٦ ژوئیه میزبان نشست رؤسای جمهور آمریکا و روسیه خواهد بود. در آستانه این نشست، گمانه زنی ها درباره موضوع گفتگوی دو رئیس جمهور بالا گرفته است. اگر چه دستور کار رسمی هنوز اعلام نشده است، بحران سوریه و افق های تعامل مسکو و واشنگتن در سوریه بخش مهمی از مذاکرات پوتین و ترامپ خواهد بود.
المانیتور افزود: جان بولتون در یکم ژوئیه بخش مهمی از دستور کار این نشست را درخواست آمریکا از روسیه برای بیرون راندن ایران از سوریه اعلام کرد. وی گفت واشنگتن ادامه زمامداری اسد را پذیرفته و خواستار قطع همکاری مسکو و تهران در سوریه است. آمریکایی ها در ازای موافقت پوتین با خروج نیروهای خود از سوریه و کمک به ارتش این کشور در کنترل کامل مناطق جنوبی، موافقت می کنند.
در ادامه این گزارش آمده است: در واکنش به این گزارش‌ها، مطبوعات ایران درباره احتمال خیانت دوباره روسیه به ایران گمانه زنی کردند. واکنش مسکو به این گمانه زنی ها دور از انتظار بوده است. روس ها از موضع پیشین خود مبنی بر ضرورت خروج همه نیروهای خارجی عقب نشینی کرده و نیز قانونی و انکارناپذیر بودن حضور ایران در سوریه تأکید کردند. وزیر امور خارجه روسیه ماهیت حضور ایران را در سوریه مستشاری و در راستای کمک به مبارزه با تروریسم خواند. وی گفت درخواست های آمریکا و اسرائیل درباره خروج کامل ایران کاملاً غیرواقع بینانه است.
بر اساس این گزارش، سفیر پیشین ایران در لبنان نیز از ائتلاف ایران و روسیه برای مبارزه با تروریسم در سراسر منطقه گفت. وی گفت در نتیجه ادامه عملیات ارتش سوریه در جنوب این کشور، نیروهای آمریکایی باید به زودی این منطقه را ترک کنند.
المانیتور نوشت: این اظهارات احتمال پایان دادن ایران و روسیه به همکاری خود در سوریه را در نتیجه نشست پوتین و ترامپ منتفی میکند. برای درک بهتر موقعیت باید چند عامل مهم را در نظرگرفت. نخست، هدف اصلی ایران از ورود به سوریه حفظ حاکمیت اسد بر این کشور بوده است. در نتیجه تهران حمایت خارجی را از گروه های شورشی مسلح را مانع تحقق این هدف بسیار مهم دانسته است. بنابراین اگر توافق پوتین و ترامپ مستلزم خروج آمریکا از سوریه و پذیرش ماندن اسد در قدرت باشد، ایران بی تردید به هدف اصلی خود رسیده است.
این گزارش افزود: ایران در پیگیری هدف اصلی خود تابع منطقی عملگرا بوده است. برای نمونه در عملیات غوطه برای جلوگیری از تحریک حساسیت های اروپا و آمریکا، از ایفای نقش نظامی مستقیم خودداری کرد. عدم حضور ایران در عملیات نظامی در جنوب سوریه برای جلوگیری از واکنش اسرائیل، نمونه دیگری از سیاست ایران است. به نظر می رسد روسیه با آگاهی از رویکرد عملگرایانه ایران بر مشروعیت حضور ایران در سوریه تأکید می کند.
این گزارش ادامه داد: محتمل ترین نتیجه دیدار پوتین و ترامپ قول روسیه برای «محدود کردن» سطح فعالیت ایران در سوریه و مشروط کردن عقب نشینی کامل ایران به یافتن راه حلی برای پایان دادن به جنگ سوریه خواهد بود. از دید مسکو، چنین راه حلی به شدت به توافق واشنگتن با خروج نیروهایش از سوریه و کمک به مسکو برای اقدام به عنوان رابط میان فرایندهای صلح ژنو، آستانه و سوچی بستگی دارد. ایران پیشتر نیز اعلام کرده است که آماده ترک سوریه به محض شکست همه تروریست ها است.
المانیتور مدعی شد: بنابر برخی گزارش‌ها، نیروهای هوادار ایران در عملیات نظامی جنوب سوریه با پوشیدن لباس نظامیان سوریه، حضور دارند. اگر این گزارش ها را در کنار اظهارات سفیر پیشین ایران در لبنان قرار دهیم، می توانیم بگوییم تهران و مسکو راه حلی برای مدیریت حضور ایران در سوریه پیدا کرده اند. بر این اساس، حضور رسمی ایران به آن چه در فرایند آستانه توافق شده محدود می شود. در چنینی شرایطی حضور ایران در میدان های نبرد از طریق نیروهای طرفدار این کشور ادامه می یابد.
این گزارش در پایان نوشت: در آخر، روسیه کاملاً آگاه است که زمانی که ترکیه وارد فرایند تنش زدایی جدید با آمریکا درباره سوریه شود، عقب نشینی کامل ایران توازن قوا را به ضرر مسکو تغییر خواهد داد. از اینرو، فرض این که پوتین کاری فراتر از وعده هایی کلی درباره نقش ایران در سوریه بدهد یا این که منافع ایران در هلسینکی قربانی شود، غیرواقع بینانه است.
در این گزارش آمده است: هلسینکی در ١٦ ژوئیه میزبان نشست رؤسای جمهور آمریکا و روسیه خواهد بود. در آستانه این نشست، گمانه زنی ها درباره موضوع گفتگوی دو رئیس جمهور بالا گرفته است. اگر چه دستور کار رسمی هنوز اعلام نشده است، بحران سوریه و افق های تعامل مسکو و واشنگتن در سوریه بخش مهمی از مذاکرات پوتین و ترامپ خواهد بود.
المانیتور افزود: جان بولتون در یکم ژوئیه بخش مهمی از دستور کار این نشست را درخواست آمریکا از روسیه برای بیرون راندن ایران از سوریه اعلام کرد. وی گفت واشنگتن ادامه زمامداری اسد را پذیرفته و خواستار قطع همکاری مسکو و تهران در سوریه است. آمریکایی ها در ازای موافقت پوتین با خروج نیروهای خود از سوریه و کمک به ارتش این کشور در کنترل کامل مناطق جنوبی، موافقت می کنند.
در ادامه این گزارش آمده است: در واکنش به این گزارش‌ها، مطبوعات ایران درباره احتمال خیانت دوباره روسیه به ایران گمانه زنی کردند. واکنش مسکو به این گمانه زنی ها دور از انتظار بوده است. روس ها از موضع پیشین خود مبنی بر ضرورت خروج همه نیروهای خارجی عقب نشینی کرده و نیز قانونی و انکارناپذیر بودن حضور ایران در سوریه تأکید کردند. وزیر امور خارجه روسیه ماهیت حضور ایران را در سوریه مستشاری و در راستای کمک به مبارزه با تروریسم خواند. وی گفت درخواست های آمریکا و اسرائیل درباره خروج کامل ایران کاملاً غیرواقع بینانه است.
بر اساس این گزارش، سفیر پیشین ایران در لبنان نیز از ائتلاف ایران و روسیه برای مبارزه با تروریسم در سراسر منطقه گفت. وی گفت در نتیجه ادامه عملیات ارتش سوریه در جنوب این کشور، نیروهای آمریکایی باید به زودی این منطقه را ترک کنند.
المانیتور نوشت: این اظهارات احتمال پایان دادن ایران و روسیه به همکاری خود در سوریه را در نتیجه نشست پوتین و ترامپ منتفی میکند. برای درک بهتر موقعیت باید چند عامل مهم را در نظرگرفت. نخست، هدف اصلی ایران از ورود به سوریه حفظ حاکمیت اسد بر این کشور بوده است. در نتیجه تهران حمایت خارجی را از گروه های شورشی مسلح را مانع تحقق این هدف بسیار مهم دانسته است. بنابراین اگر توافق پوتین و ترامپ مستلزم خروج آمریکا از سوریه و پذیرش ماندن اسد در قدرت باشد، ایران بی تردید به هدف اصلی خود رسیده است.
این گزارش افزود: ایران در پیگیری هدف اصلی خود تابع منطقی عملگرا بوده است. برای نمونه در عملیات غوطه برای جلوگیری از تحریک حساسیت های اروپا و آمریکا، از ایفای نقش نظامی مستقیم خودداری کرد. عدم حضور ایران در عملیات نظامی در جنوب سوریه برای جلوگیری از واکنش اسرائیل، نمونه دیگری از سیاست ایران است. به نظر می رسد روسیه با آگاهی از رویکرد عملگرایانه ایران بر مشروعیت حضور ایران در سوریه تأکید می کند.
این گزارش ادامه داد: محتمل ترین نتیجه دیدار پوتین و ترامپ قول روسیه برای «محدود کردن» سطح فعالیت ایران در سوریه و مشروط کردن عقب نشینی کامل ایران به یافتن راه حلی برای پایان دادن به جنگ سوریه خواهد بود. از دید مسکو، چنین راه حلی به شدت به توافق واشنگتن با خروج نیروهایش از سوریه و کمک به مسکو برای اقدام به عنوان رابط میان فرایندهای صلح ژنو، آستانه و سوچی بستگی دارد. ایران پیشتر نیز اعلام کرده است که آماده ترک سوریه به محض شکست همه تروریست ها است.
المانیتور مدعی شد: بنابر برخی گزارش‌ها، نیروهای هوادار ایران در عملیات نظامی جنوب سوریه با پوشیدن لباس نظامیان سوریه، حضور دارند. اگر این گزارش ها را در کنار اظهارات سفیر پیشین ایران در لبنان قرار دهیم، می توانیم بگوییم تهران و مسکو راه حلی برای مدیریت حضور ایران در سوریه پیدا کرده اند. بر این اساس، حضور رسمی ایران به آن چه در فرایند آستانه توافق شده محدود می شود. در چنینی شرایطی حضور ایران در میدان های نبرد از طریق نیروهای طرفدار این کشور ادامه می یابد.
این گزارش در پایان نوشت: در آخر، روسیه کاملاً آگاه است که زمانی که ترکیه وارد فرایند تنش زدایی جدید با آمریکا درباره سوریه شود، عقب نشینی کامل ایران توازن قوا را به ضرر مسکو تغییر خواهد داد. از اینرو، فرض این که پوتین کاری فراتر از وعده هایی کلی درباره نقش ایران در سوریه بدهد یا این که منافع ایران در هلسینکی قربانی شود، غیرواقع بینانه است.
