توسط انجمن موسوم به منتقدان و نویسندگان سینمایی:
در این مراسم که جمعی از بازیگران و عوامل فیلمفارسی قبل و بعد از انقلاب مانند پوریبنایی و بهمن مفید و سیروس الوند و فریدون جیرانی و... حضور داشتند، برای نخستین بار در تاریخ سینمای ایران، منتقدان و نویسندگان به اصطلاح سینمایی به تقدیر از ابتذال فیلمفارسی و عوامل اصلی این عامل منحط سینمای ما پرداختند!
سرویس فرهنگی شهدای ایران:انجمن موسوم به منتقدان و نویسندگان سینمایی، مراسم بزرگداشتی برای ناصر ملکمطیعی سمبل فیلمفارسی برپا کرد و طی آن به تجلیل و تحسین از پدیده مبتذل فیلمفارسی پرداخت!
بنابراین گزارش، در این مراسم که جمعی از بازیگران و عوامل فیلمفارسی قبل و بعد از انقلاب مانند پوریبنایی و بهمن مفید و سیروس الوند و فریدون جیرانی و... حضور داشتند، برای نخستین بار در تاریخ سینمای ایران، منتقدان و نویسندگان به اصطلاح سینمایی به تقدیر از ابتذال فیلمفارسی و عوامل اصلی این عامل منحط سینمای ما پرداختند!
این درحالی است که در حدود 70 سال پیش، برخی از اولین منتقدان تاریخ سینمای ایران مانند طغرل افشار که به پدر نقد فیلم ایران نیز معروف شد و همچنین حسن شیروانی و هوشنگ کاووسی و هژیر داریوش و... در اوان بروز پدیده فیلمفارسی، در نشریات و محافل سینمایی به نقد این پدیده مذموم پرداخته و بعضا با لقب «سینمای آبگوشتی» یا القاب مبتذلتر آن را خطاب کردند.
نقدهایی که از منتقدان یاد شده هنوز در خاطره نقدنویسی این سینما باقی مانده حاکی از آن است که پیشکسوتان این حرفه در ایران بهشدت با پدیده نامبارکی به نام فیلمفارسی مقابله کرده و آن را اساسا قابل دیدن بهشمار نمیآوردند. حتی عوامل اصلی این نوع سینمای مبتذل آن را فوقالعاده سطحی و دم دستی به حساب آورده و اصلا در حد فیلم و سینما محسوب نمیکردند.
چنانکه محمدعلی فردین در گفتوگویش با عباس بهارلو، فیلمفارسی را اینگونه معرفی کرد:
«... آن موقع همه ما میدانستیم که فیلمهای فارسی یک فرمول مشخص دارند: چهارتا آهنگ، دو تا زد و خورد و یک کاباره...»
و همچنین خود ناصر ملک مطیعی هم در گفتوگویی با یکی از مجلات همان دوران درباره فیلمفارسی گفت: «...حالا میفهمم که سینما (فیلمفارسی) یک کار زد و خوردی است. زد و خورد و رقص شکم و اینجور چیزها باید در فیلمی باشد تا فروش کند و با فروش فیلم، ارزش هنرمند معلوم شود...»
پدیده فیلمفارسی بهگونهای بود که در محافل منتقدان حتی در مورد آنها بحث نمیشد و تلویزیون رژیم پهلوی علیرغم همه برنامههای مبتذل و مستهجن، بهدلیل ابتذال بیش از حد، در کنار آثار سینمای هند و ترکیه و فیلمهای بروس لی و چیچو و فرانکو از پخش آنها خودداری میکرد.
متاسفانه اینک پس از گذشت نزدیک به 70 سال از آن نقدها و برخوردها، انجمن منتقدان خانه سینما که گویا نمایندگی گروهی از منتقدان امروز را یدک میکشد، از منتقدان 60-70 سال پیش هم عقب افتادهتر نشان میدهد، گویا به قرون وسطای سینما بازگشت کرده که تمامی وجهه نقد و نقدنویسی و سینما و هنر را زیر پای گذارده و خود و اعضایش را به پادوهای فیلمفارسی بدل ساخته است!
متاسفانه اینک پس از گذشت نزدیک به 70 سال از آن نقدها و برخوردها، انجمن منتقدان خانه سینما که گویا نمایندگی گروهی از منتقدان امروز را یدک میکشد، از منتقدان 60-70 سال پیش هم عقب افتادهتر نشان میدهد، گویا به قرون وسطای سینما بازگشت کرده که تمامی وجهه نقد و نقدنویسی و سینما و هنر را زیر پای گذارده و خود و اعضایش را به پادوهای فیلمفارسی بدل ساخته است!