واقعیت این است که کشور حدود پنج سال
است که در انتظار دستاوردهای توافق هستهای است ولی علیرغم دستاورد
سازیهای دولتمردان و سیاسیون، برجام نتوانسته است کمکی به فعالان اقتصادی
کشور کند. حتی میتوان گفت افزایش واردات در دوران پسابرجام کمر تولیدکننده
داخلی را خم کرده است و بسیاری از آنان مجبور به تعطیلی یا تغییر شغل
شدهاند. سرمایهگذاران نیز ترجیح میدهند در حوزه تولید سرمایهگذاری
نکنند زیرا با توجه به عدم رفع تحریمهای مالی و بانکی، تولید و صادرات با
مشکلاتی فراوانی روبهرو است البته حدود دو ماه قبل برجام توسط آمریکا با
شکست مواجه شد و عملاً سرمایهگذاری در بخش تولید برای سرمایهگذاران
جذابیت ندارد.
امروز شرایط اقتصادی بهگونهای است که تقریباً
همه فعالان اقتصادی از آن ناراضی هستند. گرانی دلار، مسکن، خودرو، تلفن
همراه از مهمترین موضوعاتی است که امروز در فعالیتهای اقتصادی موجب به
وجود آمدن اعتراضات عمومی شده است.
همزمان با رسیدن قیمت دلار
به مرز 10 هزار تومان برخی از کاسبان بازار تهران و فروشندگان تلفن همراه
با اعتصاب و اعتراض به سمت مجلس شورای اسلامی حرکت کردند تا شاید صدای خود
را به نمایندگان و دولتمردان برسانند هرچند عملکرد و جهتگیری سیاسی مجلس
یازدهم نشان داده است که بیش از آنکه منافع مردم را دنبال کند، ترجیح داده
است تا همراه با دولت باشد. بهعنوان مثال میتوان به سؤال و طرح استیضاح
از چند تن از وزرای دولت روحانی و درنهایت شکست استیضاح در مجلس اشاره کرد.
همچنین سؤال نمایندگان مجلس از شخص رئیسجمهور کشورمان تاکنون با لابیگری
دولت به سرانجام نرسیده است.
در شرایطی که اقتصاد کشورمان در
وضعیت اسفناک و شبهه بحرانی قرار دارد، شکست برجام میتواند دولت بهاصطلاح
تدبیر و امید را با چالشهای اساسی مواجه کند و حتی تبعات به وجود ایجاد و
تقویت اعتراضات عمومی در کشور میتواند دامنگیر نظام شود. بنابراین به
نظر میرسد رویکرد و جهتگیری برخی دولتمردان کشورمان، ایجاد فضای بد
اقتصادی همراه با اعتراضات عمومی است تا به کمک آن بتوانند بار دیگر
سناریوی مذاکره و توافق با آمریکا را تقویت کنند.
*دیدبان
مذاکره با آمریکا اهانت و توهین و خیانت به مردم ایران است.
مذاکره با آمریکا خیانت به خون شهید است.