گفتم: این چند ماه باقی مانده را هم، همان اصفهان خدمت کن و بعد از تمام شدن خدمت سربازی‌ات اگر خواستی به جبهه برو.
 
گفت: نه مادرم، می‌خواهم به کردستان بروم، فقط شما دعا کنید که اسیر و یا مجروح نشوم؛ اگر شهید هم شدم که شهادت افتخار است.
 
مرخصی‌اش تمام شده بود و داشت برای رفتن آماده می‌شد. گفت: مادر زیر پایم درد می‌کند.
 
گفتم: به خاطر پوتین‌هایی است که می‌پوشی، از این به بعد دمپایی بپوش.
 
گفت: نه مادر پاهای من حنا می‌خواهد. من هم سر و دست‌ها و پاهایش را حنا گذاشتم و ساکش را بستم.
 
داخل حمام بود که صدایم کرد، گفتم: چه کار داری؟
 
گفت: مادر خیلی وقته که دست‌های شما، سر مرا نشسته." آب گرم را آوردم و روی سرش می‌ریختم و دست می‌کشیدم که خوب شسته شود.
 
دست کشیدن به موهایش حال عجیبی به من می‌داد، حالی که قبلا نداشتم و هم احساس می‌کردم بهانه گرفته که من دست بیشتری به سرش بکشم.
 
لباس‌هایش را که پوشید، برایش قربانی کرده و از زیر قرآن ردش کردم. آب را که پشت سرش ریختم، دوباره برگشت و گفت: مادر مواظب خودت باش!
 
او آن روز رفت اما هنوز صدای آبی که پشت سرش ریختم، توی گوشم است. این گذشت تا اینکه شبی در خواب دیدم پسرم شهید شده است و صبح آن روز خبر شهادتش را آوردند.
 
"آخرین وداع" بیستمین اثر حسن شکیب زاده در حوزه‌ دفاع مقدس است که توسط انتشارات «دانش امروز» در شمارگان 2000 نسخه به چاپ رسیده است.