صدا و سیما در بسیاری از موارد حاضر است رساندن پیام به مخاطب را قربانی سودهایی کند که از راه تبلیغات به دست می‌آورد.
به گزارش شهدای ایران سایت خبرنامه دانشجویان ایران نوشت: مدتی است تبلیغات بازرگانی در تلویزیون محدود به میان برنامه و پیام های بازرگانی و زیر نویس نمی شود.
عمو پورنگ مجری برنامه های کودک با بسته مواد غذایی در صفحه تلویزیون ظاهر می شود و تبلیغ خوردن و استفاده از آن محصول غذایی را می کند.
سود هنگفتی که تبلیغات تلویزیونی به صدا و سیما می رساند دلیلی شده تا حتی از برنامه های کودک و برنامه های اجتماعی و سرگرمی هم برای تبلیغات استفاده شود.
«لارم مارن»، مشاور عالی وزارت فرهنگ و سوئد می‌گوید: «کودکان توان درک موضوع تبلیغات را ندارند و تبلیغات‌چی‌ها نیز از کودکی و ناپختگی آنها سوءاستفاده می‌کنند».
آمارها نشان می دهد 70 درصد کودکان از تبلیغات در نحوه رفتار خوب تاثیر می گیرند. 60 درصد والدین از تمایل کودک به خرید اجناس تبلیغ شده سخن گفته اند.
تبلیغات در طول برنامه در حالی انجام می شود که صدا و سیما سال گذشته شبکه بازار که مخصوص تبلیغات است را افتتاح کرده است. قیمت هر ثانیه تبلیغ در شبکه بازار 900 تا 3150 تومان است.
برنامه 90 به تهیه کنندگی عادل فردوسی پور پیشتاز تبلیغات در برنامه است. فردوسی پور که در دور جدید 90 به 9 نفر مبلغ 500 هزارتومان هدیه می دهد با تبلیغ اسپانسری خاص آن را اهدا کننده جوایز برنامه اش اعلام میکند. شرکت هایی گمنام که حتی عادل فردوسی پور هم در خواندن اسم طولانی شان بعضی وقت ها دچار مشکل می شود.
جذب منابع مالی طی چند سال اخیر بهترین دلیل است تا از هرگوشه و کناری که امکان پخش در صدا و سیما دارد برای تبلیغات استفاده سود.
تبلیغات در تلویزیون بعضی وقت ها آنقدر زیاد است که مخاطبان تلویزیون ایران اعتقاد دارند سریال ها به صورت میان برنامه تبلیغات پخش می شود.
اما این نکته که برای جذب پول هدف یک برنامه کودک یا اجتماعی قربانی اسپانسرهای ناشناس شود بسیار مهم و البته فراموش شده است.
در بعضی برنامه ها تبلیغات در طول برنامه آنقدر مشهود و برای مخاطب زننده است که تماشاگر حتی قید نگاه کردن برنامه را هم می زند.
در سال 91 استفاده صدا و سیما از منابع عمومی بودجه دولت برای تامین هزینه های خود از 689 میلیارد تومان در سال 1390 به 993 میلیارد تومان افزایش یافت.
نصب تابلوهای ایستاده، تبلیغات بر روی لیوان های برنامه ها و پخش قرعه کشی جوائز در طول برنامه ها از نمونه های کارهای تبلیغاتی است که این روزها دامن اکثر برنامه های تلوزیون را می گیرد.
گرفتن منابع مالی برای تلویزیون از راه تبلیغات را نمی توان برای تلویزیون کاملا بد دانست. هزینه های سنگینی که برای دعوت مهمان هابه به خصوص در ایامی چون عید نوروز تلویزیون خرج می کند بسیار سنگین است. اهدای چند دین سکه طلا به یک بازیگر برای حضور در برنامه تحویل سال نمونه این هزینه ها است.
در حالی که تمام نفرات برتر کنکور و صاحب نظران از رفتارهای موسسات آموزشی گلایه مند هستند اما صدا و سیما برای کسب در آمد حاضر است ساعت ها میکروفن تلویزیون و رادیو را در اختیار یک موسسه به خصوص برای تبلیغات جذب دانشجو و دانش آموز، قرار دهد.
به نظر می آید صدا و سیما حاضر است رساندن پیام به مخاطب را قربانی سودهایی بکند که از راه تبلیغات به دست می آورد.
تبلیغاتی که بعضی وقت ها آنقدر خلاف واقع است که مخاطب را مجاب می کند برای تحت تاثیر نبودن حتی قید تلویزیون ایران را هم بزند.
عمو پورنگ مجری برنامه های کودک با بسته مواد غذایی در صفحه تلویزیون ظاهر می شود و تبلیغ خوردن و استفاده از آن محصول غذایی را می کند.
سود هنگفتی که تبلیغات تلویزیونی به صدا و سیما می رساند دلیلی شده تا حتی از برنامه های کودک و برنامه های اجتماعی و سرگرمی هم برای تبلیغات استفاده شود.
«لارم مارن»، مشاور عالی وزارت فرهنگ و سوئد می‌گوید: «کودکان توان درک موضوع تبلیغات را ندارند و تبلیغات‌چی‌ها نیز از کودکی و ناپختگی آنها سوءاستفاده می‌کنند».
آمارها نشان می دهد 70 درصد کودکان از تبلیغات در نحوه رفتار خوب تاثیر می گیرند. 60 درصد والدین از تمایل کودک به خرید اجناس تبلیغ شده سخن گفته اند.
تبلیغات در طول برنامه در حالی انجام می شود که صدا و سیما سال گذشته شبکه بازار که مخصوص تبلیغات است را افتتاح کرده است. قیمت هر ثانیه تبلیغ در شبکه بازار 900 تا 3150 تومان است.
برنامه 90 به تهیه کنندگی عادل فردوسی پور پیشتاز تبلیغات در برنامه است. فردوسی پور که در دور جدید 90 به 9 نفر مبلغ 500 هزارتومان هدیه می دهد با تبلیغ اسپانسری خاص آن را اهدا کننده جوایز برنامه اش اعلام میکند. شرکت هایی گمنام که حتی عادل فردوسی پور هم در خواندن اسم طولانی شان بعضی وقت ها دچار مشکل می شود.
جذب منابع مالی طی چند سال اخیر بهترین دلیل است تا از هرگوشه و کناری که امکان پخش در صدا و سیما دارد برای تبلیغات استفاده سود.
تبلیغات در تلویزیون بعضی وقت ها آنقدر زیاد است که مخاطبان تلویزیون ایران اعتقاد دارند سریال ها به صورت میان برنامه تبلیغات پخش می شود.
اما این نکته که برای جذب پول هدف یک برنامه کودک یا اجتماعی قربانی اسپانسرهای ناشناس شود بسیار مهم و البته فراموش شده است.
در بعضی برنامه ها تبلیغات در طول برنامه آنقدر مشهود و برای مخاطب زننده است که تماشاگر حتی قید نگاه کردن برنامه را هم می زند.
در سال 91 استفاده صدا و سیما از منابع عمومی بودجه دولت برای تامین هزینه های خود از 689 میلیارد تومان در سال 1390 به 993 میلیارد تومان افزایش یافت.
نصب تابلوهای ایستاده، تبلیغات بر روی لیوان های برنامه ها و پخش قرعه کشی جوائز در طول برنامه ها از نمونه های کارهای تبلیغاتی است که این روزها دامن اکثر برنامه های تلوزیون را می گیرد.
گرفتن منابع مالی برای تلویزیون از راه تبلیغات را نمی توان برای تلویزیون کاملا بد دانست. هزینه های سنگینی که برای دعوت مهمان هابه به خصوص در ایامی چون عید نوروز تلویزیون خرج می کند بسیار سنگین است. اهدای چند دین سکه طلا به یک بازیگر برای حضور در برنامه تحویل سال نمونه این هزینه ها است.
در حالی که تمام نفرات برتر کنکور و صاحب نظران از رفتارهای موسسات آموزشی گلایه مند هستند اما صدا و سیما برای کسب در آمد حاضر است ساعت ها میکروفن تلویزیون و رادیو را در اختیار یک موسسه به خصوص برای تبلیغات جذب دانشجو و دانش آموز، قرار دهد.
به نظر می آید صدا و سیما حاضر است رساندن پیام به مخاطب را قربانی سودهایی بکند که از راه تبلیغات به دست می آورد.
تبلیغاتی که بعضی وقت ها آنقدر خلاف واقع است که مخاطب را مجاب می کند برای تحت تاثیر نبودن حتی قید تلویزیون ایران را هم بزند.
