دختر جوان فلسطینی که روز گذشته با اصابت تیر نظامیان صهیونیست در نوار غزه به قلبش به شهادت رسید، حدود یک ماه پیش با خبرنگار روزنامه «نیویورک‌تایمز» مصاحبه کرده بود؛ این گفت‌وگو یک روز پس از شهادت وی منتشر شده است.
به گزارش شهدای ایران، با گذشت حدود ۱۰ هفته از آغاز راهپیمایی موسوم به «راهپیمایی بازگشت» در نوار غزه که همزمان با چهل و دومین سالگرد روز زمین برگزار شد که یادآور تصمیم رژیم صهیونیستی برای مصادره ۲۱ هزار کیلومتر مربع از اراضی فلسطین در تاریخ ۳۰ مارس سال ۱۹۷۶ است، نظامیان رژیم اشغالگر قدس همچنان به کشتار مردم بی‌گناه غزه در این منطقه ادامه می‌دهند.
فلسطینی‌ها در این راهپیمایی مردمی تلاش دارند تا ضرورت اجرای قطعنامه ۱۹۴ شورای امنیت سازمان ملل را یک بار دیگر به جهانیان یادآور شوند؛ قطعنامه‌ای که در بند ۱۱ آن بر حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمینشان اشاره شده؛ قطعنامه‌ای که رژیم صهیونیستی با اقدامات خود عملا آن را نادیده گرفته و آمریکا نیز با حمایت‌های بی‌چون و چرا از این رژیم اشغالگر مانع از اجرای این قطعنامه، دست‌کم تا زمان حاضر شده است.
در ادامه این کشتار بی‌سابقه که ده ها کشته و صدها زخمی برجا گذاشته، روز گذشته نیز نظامیان رژیم اشغالگر قدس به سمت افراد شرکت کننده در این راهپیمایی آتش گشوده و یک امدادگر را به ضرب گلوله جنگی به شهادت رسانده و بیش از ۱۰۰ فلسطینی را زخمی کرده‌اند.
«رزان النجار» امدادگر ۲۱ ساله‌ای بود که در طول مدت اعتراضات فلسطینیان، به مصدومان و مجروحان در این راهپیمایی‌ها رسیدگی می‌کرد. وی روز گذشته با شلیک مستقیم نظامیان صهیونیست در خان یونس به شهادت رسید.
روزنامه «نیویورک‌تایمز» امروز شنبه ۱۲ خردادماه (۲ ژوئن) در وبسایت خود گزارشی از این قساوت نظامیان صهیونیستی منتشر کرده که در آن از مصاحبه‌ای با این خانم امدادگر استفاده کرده که حدود یک ماه قبل از شهادتش انجام گرفته است.
رزان در این مصاحبه با افتخار از تلاش‌هایش برای نجات مردمی سخن می‌گوید که بدون اینکه کوچکترین سلاحی به دست گرفته باشند به شکلی ناجوانمردانه در حملات نیروهای صهیونیستی در مرز غزه زخمی شده‌اند.
وی تأکید می‌کند: «امدادگر بودن تنها یک حرفه مردانه نیست. زنان نیز می‌توانند به خوبی از عهده این کار برآیند. زمانی که یک زن در این منطقه آسیب ببیند و مجروح شود، چه کسی باید او را مداوا کند؟ درست است که این کار از عهده مردان نیز بر می‌آید اما ما امدادگران زن، نقش مهمی در اینجا ایفا می‌کنیم.»
این شهیده شجاع فلسطینی می‌افزاید: «ما یک هدف داریم و آن نجات جان مردم و خارج کردن آنها از این منطقه است و اینکه در نهایت این پیام را به جهان برسانیم که "بدون سلاح هم، ما قادریم هر کاری را انجام دهیم".»
بنا به گزارش نیویورک‌تایمز، شاهدان عینی اعلام کردند که زمانی که این امدادگر جوان سعی داشت تا به زخمی‌ها در نوار مرزی غزه و اراضی اشغالی کمک کند، گلوله‌ای به قلب او اصابت کرد.
بر اساس این گزارش، رزان النجار جزء نخستین داوطلبان امدادرسان زن بود که پس از آغاز خونریزی‌ها در نوار غزه به این منطقه آمد تا بدون هیچ چشمداشتی به درمان و التیام زخم مردمی مشغول شود که هیچ انتظاری جز تحقق مسالمت آمیز حق مسلمشان ندارند.
در بخش دیگری از این مصاحبه، این امدادگر جوان به چادری که در آن مشغول فعالیت است اشاره می‌کند و می‌گوید، «این چادری است که داوطلبان هر روزشان را در آن می‌گذرانند». او در ادامه از آرمان و هدفش سخن می‌گوید: «ما این کار را به خاطر عشق به کشورمان انجام می‌دهیم. این یک کار انسان‌دوستانه است. ما این کار را برای پول انجام نمی‌دهیم، نمی‌خواهیم به ما دستمزدی بدهند و یا جایی استخدام شویم، بلکه فقط رضایت خداوند مدنظرمان است».
وی می‌افزاید: «مردم از پدر من می‌پرسند بدون اینکه دستمزدی بگیرم، اینجا چه کار می‌کنم. پدرم در جواب آنها می‌گوید، "من به دخترم افتخار می‌کنم. او از فرزاندان کشورم مراقبت می‌کند"... در جامعه من زنان اغلب مورد قضاوت قرار می‌گیرند اما جامعه باید سرانجام ما را بپذیرد، اگر پذیرفتن ما انتخاب آنها نباشد، آنها سرانجام مجبور به این کار خواهند شد چرا که قدرت ما از مردان نیز بیشتر است».
این دختر جوان فلسطینی در ادامه گفته است: «توانی که من در نخستین روز راهپیمایی به عنوان یکی از نخستین امدادرسانان از خود نشان دادم، به جرأت می‌توانم بگویم بعید است که در شخص دیگری بتوانید بیابید».
نیویورک تایمز در ادامه گزارش کرد، رزان بنا به اعلام مقامات امدادرسان غزه، صد و نوزدهمین فلسطینی‌ای بود که در هفته‌های گذشته در نوار غزه به دست نظامیان رژیم اشغالگر قدس به شهادت رسیده است، اما آمارهای واقعی نشان می‌دهد که تعداد شهدای این راهپیمایی مردمی تا کنون از مرز ۱۲۰ نفر نیز گذشته و علاوه بر این شهدا، صدها نفر نیز زخمی شده‌اند.
