این بار به جای حاشیه پردازی در مورد روز جانباز و استفاده از جملاتی که بیشتر مسئولان در پشت تریبون همایشها و بزرگداشتهای روز جانباز به کار می برند مستقیم می رویم سر اصل مطلب. و اما اصل مطلب این است که امروز پس از گذشت 11 هزار روز(32 سال) از آغاز دفاع مقدس و ثبت بیش از 550 هزار جانباز جنگ تحمیلی آیا می توانیم با افتخار عنوان کنیم توانسته ایم خدمات و تسهیلات مناسبی را برای جانبازان جنگ تحمیلی ارائه کنیم؟

آیا توانسته ایم ارزش واقعی این قهرمان کشور را معرفی کنیم؟ آیا توانسته ایم فرهنگ ایثار و شهادت را به سه نسل بعد از جنگ منتقل کنیم؟ هم اکنون جایگاه اجتماعی و فرهنگی جانبازان در کشور در چه سطحی قرار دارد؟ در این میان شاید همه فکر و ذهنشان به سمت بنیاد شهید و امور ایثارگران می رود در حالی که غیر از بنیاد شهید نهادها و سازمانهای دیگری هم در این امر سهیم و مسئول بوده اند.

ای کاش در روز جانباز دادگاه عادلی برگزار می شد و تمامی دستگاهها و مسئولانی که در حق قهرمانان وطن ظلم کرده و نامهربانی کرده اند محاکمه می شدند. آنهایی که در مناسب سازی ساختمانهای دولتی کوتاهی کردند. آنهایی که به سازمانها و بخشهای خصوصی اجبار نکردند که باید حتما بنای شما برای تردد جانبازان و معلولان مناسب سازی شود. آنهایی که پس از 22 سال هنوز پزشک متخصصی به کلینیک تخصصی جانبازن شیمیایی سردشت نفرستادند.

 آنهایی که حاضر نشدند جانبازان زیرمجموعه نهاد خود را تحت پوشش قرار دهند. آنهایی که حاضر نشدند فرزندان جانبازان زیرمجموعه خود را شاغل کنند. آنهایی که حاضر نشدند از مشاورت جانبازان نخبه استفاده کنند. آنهایی که عکس شهدا را روی دیوار دفترشان نصب می کنند و عکس شهدا عمل می کنند.

آنهایی که با تشکیل مافیا نمی گذارند سریالها و فیلمهای دفاع مقدس با شفافیت برای مردم روایتگری کند. آنهایی که پول بیت المال را صرف ساخت فیلمهای تپلی نگو بلا بگو... مامانم اینا می کنند تا شاید با یک زد و بند پولی به جیب بزنند و وقتی هم صحبت از سینمای دفاع مقدس می شود منتقد می شوند و حس ایثارگری می گیرند. آنهایی تنها در روز جانباز و روز بسیج چفیه بر گردن می اندازند بعد از کلی قول و وعید می روند حاجی حاجی مکه... حالا بماند از آنهایی که حتی به جانبازان توهین می کنند و بعد می گویند خب برادر می خواستی نروی برو حقت را از کسی بگیر که گفت برو جبهه!

دادگاه جالبی می شود. هر کس گناهش را گردن دیگری می اندازد. حالا بگذریم... حرف و درد و دل زیاد است. اگر خواستید وارد جزئیات شوید بروید آسایشگاه کهریزک سری به ظفرعلی جانباز نابینای افغانی بزنید یا اینکه بروید پامنار داخل خانه خرابه ای به مشهدی محمد که در اتاق مخروبه ای پای گلوله خورده اش را ماساژ می دهد سلام کنید و بگوئید چطوری مشهدی محمد روزت مبارک... راستی تو چطور بدون آب و گاز و کولر و در 6 متر جا زندگی می کنی؟ اصلا بیخیال می رویم آسایشگاه شیک بقیه الله... ای بابا اینها را هم دارند می اندازند بیرون!

حالا برویم یک سری به شهر بزنیم. ببخشید خانم به نظر شما از جانبازان به درستی تقدیر و تجلیل شده است؟ خانم شهروند: بله آقا دولت پول گاز و آب و برقشان را می دهد. بعد هر سال یک ماشین پروشه می توانند وارد کنند. سهمیه دانشگاه و مدرسه شاهد بماند! شهروند بعدی می گوید: تمام عشق و حال را همین جانبازان می کنند.

سر ماه دو میلیون حقوق می گیرند و وام خانه و ماشین هم هر سال دارند! هر چند شهروندان آگاه و منصفی هم هستند که حقایق را می دانند و حقیقت این است که دولتها نتوانسته اند به درستی از مقام جانباز دفاع کرده و شان و منزلتشان را حفظ کنند. دولتها در ارائه خدمات به ایثارگران کوتاهی کردند. شاید بگوئید چرا؟ و اما دلیل....

با یک کشور کوچک اروپایی که در جنگ جهانی دوم شرکت داشته شروع می کنم. این کشور در جنگ هزاران مجروح و 60 هزار کشته داشت. غیر از پرداخت غرامت به خانواده سرباز حتی نامزد سرباز کشته شده که هنوز عقد رسمی هم نکرده بود غرامت گرفت. این قوانین حتی برای سربازان سالم هم صدق می کند. یعنی اگر سربازی در جنگ حضور داشته خودش و همسر و فرزندانش و فرزند خواندگانش از تسهیلات رایگان مدرسه و دانشگاه استفاده می کنند و فرد هر دو هفته یکبار حتی اگر حقوق بگیر هم باشد مستمری جنگ را دریافت می کند. البته تسهیلات تحصیلی برای خواهر و برادر سرباز هم ارائه می شود.

ارائه تسهیلات رایگان بهداشتی و درمانی برای سربازان سالم و مصدوم و قربانیان جنگ، روانپزشکی و دندانپزشکی رایگان، اشتراک مجلات و روزنامه و تسهیلات مسکن و خودرو از دیگر خدمات ارائه شده به خانواده قربانیان جنگ، مصدومان و سربازان است. حالا بماند که سربازان جنگ جهانی دوم در این کشور رایگان  در شهرسفر می کنند و امکانات ورزشی و اقامتی مطلوبی دارند.

نکته قابل تامل این است که بیشتر این خدمات را سربازان و رزمندگان استفاده می کنند در حالی که اصلا در کشور ما رزمندگان دیده نشده اند. حالا برویم لایحه خدمات جامع به ایثارگران را ورق بزنیم و در کتابخانه مجمع تشخیص مصلحت یادگاری نگهداریم. کسی هم نمی آید بگوید خب چی شد! برادر من بارمالی دارد خب داشته باشد یعنی چون بار مالی دارد باید جانباز و رزمنده جان بازی کنند و کلی مشکلات بکشند؟

در این میان دیگر نمی شود کوتاه آمد زیرا موضوع جانبازی است و جان بازی... وضعیت برخی از جانبازان (400 هزار نفر) که هنوز پرونده به دست در کمیسیونهای پزشکی چشم انتظار درصد است آنقدر وخیم است که باید وضعیت فوق العاده اعلام کرد. حالا با این تفاسیر بگوئیم جانباز روزت مبارک!