ماجرای دخالتهای بیرونی "بزرگان اصلاحات" در امر تعیین شهردار تهران مشکلاتی را برای انتخاب مستقل شورای شهر تهران به‌وجود آورده است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، ویژه‌نامه چشمه، نشریه مکتوب متعلق به خبرگزاری تسنیم، که اولین شماره آن امروز به‌صورت دوهفته‌نامه منتشر شد، در تیتر اول خود به موضوع استعفای نجفی از شهرداری تهران و شیوه سیاست‌ورزی اصلاحطلبان و همچنین ماجراهای انتخاب شهردار جدید تهران توسط شورای شهر پرداخته است. در یکی از مطالب مندرج در این پرونده که با عنوان "بازی تاج‌وتخت اصلاحطلبان در شورای شهر تهران؛ بازگشت به عصر خدایگان و بندگان" به بررسی کشمکش‌ها و دخالتهای بیرونی اصلاحطلبان در امر انتخاب شهردار توسط شورای شهر تهران پرداخته شده، این‌چنین آمده است:
همچون گیم‌آف‌ترونز، اینجا و در شورای شهر تهران هم نزاع بر سر هفت است؛ آنجا هفت اقلیم پادشاهی (Seven Kingdom) محل نزاع است و هر پادشاهی در عین حکمرانی بر اقلیم خود، درباره سایر اقالیم هم حق حاکمیت را از آن خود می‌بیند و همه نزاع‌ها و جنایتها بر سر همین مدعا شکل می‌گیرد؛ علی‌رغم اختلافات متعدد اقالیم و حکمرانانشان، یک امر در میانشان مشترک است و آن اینکه برگرفته و برخاسته از نظر مردم خود نیستند. اینجا در تهران و در شورای شهر هم مسئله هفت تن مطرح است؛ آقایان سیدمحمد علی افشانی، محمدابراهیم انصاری لاری، محمود حجتی، سیدمحمود حسینی، سمیع‌الله حسینی مکارم، پیروز حناچی و حجت‌الله میرزایی به‌عنوان کاندیداهای اصلی تصدی پست شهردار تهران معرفی شده‌اند اما برخی نشانه‌ها و مواضع از درون اصلاحطلبان این تصور را پیش کشیده که خود اعضای شورای شهر تهران در امر انتخاب شهردار شاید کمترین تأثیر را نسبت به بیرون از این شورا دارا هستند.
غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی که کاندیدای مدنظرش یعنی محسن هاشمی برای شهرداری تهران در رأی‌گیری استمزاجی شورای شهر تهران رأی نیاورد، در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان رسماً تأیید کرده است که در تنظیم این لیست هفت‌نفره، ملاک شورای شهر اساساً «کارآمدی» فرد برای اداره شهر تهران نبوده، بلکه این لیست نتیجه «لابی آقایان» است.
سیدمحمود میرلوحی از اعضای شورای شهر تهران هم صراحتاً نقش تعیین‌کننده «بزرگان» بیرون از شورا را در تصمیمات این نهاد تأیید کرده و به روزنامه فرهیختگان گفته است که "ما باید پاسخگوی یکایک رأی‌هایمان به بزرگان اصلاحات باشیم!".
آن‌چنان که از شواهد پیداست، صرف‌نظر از محسن هاشمی که گزینه اصلی حزب کارگزاران سازندگی بود و تمام تلاشها و لابی‌های این گروه برای شهرداری محسن هاشمی بی‌نتیجه مانده، محمدابراهیم انصاری لاری توسط رئیس دولت دوم خرداد حمایت می‌شود و یکی از دلایل حذف گزینه محسن هاشمی، عدم تمایل محمد خاتمی به شهرداری هاشمی و لابی جدی اطرافیان او برای حذف فرزند آیت‌الله هاشمی از لیست گزینه‌هاست. محمود حجتی وزیر فعلی کشاورزی و از اعضای سابق جبهه مشارکت هم از سوی بدل فعلی این حزب یعنی حزب اتحاد ملت حمایت می‌شود و آن‌چنان که محمدجواد حق‌شناس رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران و عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی به فرهیختگان گفته، نظر این حزب هم به سیدمحمد علی افشانی است و این جریان از او حمایت می‌کند!
هرچند مشورت گرفتن از بیرون برای تصمیم‌گیری درباره شهردار تهران روشی «دموکراتیک» و معقول است اما اگر آنچه را غلامحسین کرباسچی از سطح این شورا و مناسبات جاری در آن روایت کرده، بپذیریم در واقع اعضای شورای شهر که توسط مردم انتخاب شده‌اند، کمترین نقش را در تصمیم‌گیری دارند. آقای کرباسچی در یادداشتی که روز گذشته در سازندگی منتشر کرده، سطح اعضای شورای شهر را به‌رخشان کشیده و می‌نویسد: "خیلی از افرادی را که در شورای شهر عضو هستند اصولاً کسی نمی‌شناخت و حتی افراد سیاسی که سال‌ها در این کشور فعال هستند تا به حال اسامی برخی از این اعضا را نشنیده بودند!"؛ به‌نظر می‌رسد این جمع‌بندی از شورای شهر منحصر به کرباسچی نیست و بقیه "بزرگان" اصلاحات هم به‌سهم خود در تلاشند "هدایت از دور" شورا را به‌عهده بگیرند.
به‌نظر می‌رسد این نوع رویکرد پدرسالارانه به نهادهای انتخاباتی میان اصلاحطلبان بی‌سابقه نیست و عملاً درباره مجلس شورای اسلامی نیز همین تصور میان این جناح وجود دارد. پس از پیروزی لیست سی‌نفره اصلاحطلبان در تهران و کسب بخش مهمی از کرسی‌های مجلس دهم توسط این جریان، در ادبیات شخصیت‌ها و متن روزنامه‌های این جریان گزاره‌های متعددی درباره کم‌تجربگی این نماینده‌ها و ضرورت "هدایت از بیرون" آنها وجود داشت. محمدرضا تاجیک فعال سیاسی اصلاح‌طلب به نشریه صدا گفت که معتقد است "هنوز عده‌ای از آنها (نمایندگان راه‌یافته به مجلس دهم از لیست اصلاحطلبان) به بلوغ لازم سیاسی نرسیده‌اند و تجربه بازی سیاسی در شرایط پیچیده را ندارند و ممکن است نتوانند انتظارات را به‌نحو احسن انجام دهند، بنابراین باید تلاش خود را بکنیم که این بار تمام اصلاحطلبان خود را نماینده مجلس بدانند و این نماینده‌ها را تنها نگذارند".
بر اساس همین پیش‌فرض "ضرورت هدایت و کنترل نماینده‌ها از بیرون"، برخی تصمیمات و آرای آنها در مجلس هم از موضع بالا و پدرسالارانه با انتقادات هولناک و بعضاً اهانت‌آمیز مواجه شده و می‌شود. این نمایندگان یکی از سنگین‌ترین اهانت‌ها علیه خودشان را در جریان رأی آوردن علی لاریجانی اصولگرا برای ریاست بر مجلس دهم در رقابت با محمدرضا عارف اصلاح‌طلب تجربه کردند. روزنامه آفتاب‌یزد، رسماً بعضی نماینده‌ها را "سیب‌زمینی" مجلسی توصیف کرد. این جریده، تمام کسانی را که به عارف رأی نداده‌اند، به سه جریان تقسیم کرده و گروه اول را "سیب‌زمینی" نامیده است: «سیب‌زمینی‌ها: این گروه متشکل است از افراد لیست امید و مستقلین مجلس دهم». نویسنده مطلب در ادامه ضمن توهین به آن دسته از نمایندگانی که به عارف رأی نداده‌اند، مدعی شده "هر آن‌کس که به عارف رأی نداده، با وعده‌های اقتصادی نظیر مسکن و بیمه تطمیع شده است".
بنابراین به‌نظر می‌رسد مناسبات میان اصلاحطلبان بیش از آنکه دموکراتیک و از بالا به پایین باشد، در برخی اوقات داستان بازگشت به عصر خدایگان و بنده است و بسیاری از امور آن‌چنان که غلامحسین کرباسچی نیز تذکر داده، از بیرون نهادهای دموکراتیک "دیکته" می‌شود.
همچون گیم‌آف‌ترونز، اینجا و در شورای شهر تهران هم نزاع بر سر هفت است؛ آنجا هفت اقلیم پادشاهی (Seven Kingdom) محل نزاع است و هر پادشاهی در عین حکمرانی بر اقلیم خود، درباره سایر اقالیم هم حق حاکمیت را از آن خود می‌بیند و همه نزاع‌ها و جنایتها بر سر همین مدعا شکل می‌گیرد؛ علی‌رغم اختلافات متعدد اقالیم و حکمرانانشان، یک امر در میانشان مشترک است و آن اینکه برگرفته و برخاسته از نظر مردم خود نیستند. اینجا در تهران و در شورای شهر هم مسئله هفت تن مطرح است؛ آقایان سیدمحمد علی افشانی، محمدابراهیم انصاری لاری، محمود حجتی، سیدمحمود حسینی، سمیع‌الله حسینی مکارم، پیروز حناچی و حجت‌الله میرزایی به‌عنوان کاندیداهای اصلی تصدی پست شهردار تهران معرفی شده‌اند اما برخی نشانه‌ها و مواضع از درون اصلاحطلبان این تصور را پیش کشیده که خود اعضای شورای شهر تهران در امر انتخاب شهردار شاید کمترین تأثیر را نسبت به بیرون از این شورا دارا هستند.
غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی که کاندیدای مدنظرش یعنی محسن هاشمی برای شهرداری تهران در رأی‌گیری استمزاجی شورای شهر تهران رأی نیاورد، در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان رسماً تأیید کرده است که در تنظیم این لیست هفت‌نفره، ملاک شورای شهر اساساً «کارآمدی» فرد برای اداره شهر تهران نبوده، بلکه این لیست نتیجه «لابی آقایان» است.
سیدمحمود میرلوحی از اعضای شورای شهر تهران هم صراحتاً نقش تعیین‌کننده «بزرگان» بیرون از شورا را در تصمیمات این نهاد تأیید کرده و به روزنامه فرهیختگان گفته است که "ما باید پاسخگوی یکایک رأی‌هایمان به بزرگان اصلاحات باشیم!".
آن‌چنان که از شواهد پیداست، صرف‌نظر از محسن هاشمی که گزینه اصلی حزب کارگزاران سازندگی بود و تمام تلاشها و لابی‌های این گروه برای شهرداری محسن هاشمی بی‌نتیجه مانده، محمدابراهیم انصاری لاری توسط رئیس دولت دوم خرداد حمایت می‌شود و یکی از دلایل حذف گزینه محسن هاشمی، عدم تمایل محمد خاتمی به شهرداری هاشمی و لابی جدی اطرافیان او برای حذف فرزند آیت‌الله هاشمی از لیست گزینه‌هاست. محمود حجتی وزیر فعلی کشاورزی و از اعضای سابق جبهه مشارکت هم از سوی بدل فعلی این حزب یعنی حزب اتحاد ملت حمایت می‌شود و آن‌چنان که محمدجواد حق‌شناس رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران و عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی به فرهیختگان گفته، نظر این حزب هم به سیدمحمد علی افشانی است و این جریان از او حمایت می‌کند!
هرچند مشورت گرفتن از بیرون برای تصمیم‌گیری درباره شهردار تهران روشی «دموکراتیک» و معقول است اما اگر آنچه را غلامحسین کرباسچی از سطح این شورا و مناسبات جاری در آن روایت کرده، بپذیریم در واقع اعضای شورای شهر که توسط مردم انتخاب شده‌اند، کمترین نقش را در تصمیم‌گیری دارند. آقای کرباسچی در یادداشتی که روز گذشته در سازندگی منتشر کرده، سطح اعضای شورای شهر را به‌رخشان کشیده و می‌نویسد: "خیلی از افرادی را که در شورای شهر عضو هستند اصولاً کسی نمی‌شناخت و حتی افراد سیاسی که سال‌ها در این کشور فعال هستند تا به حال اسامی برخی از این اعضا را نشنیده بودند!"؛ به‌نظر می‌رسد این جمع‌بندی از شورای شهر منحصر به کرباسچی نیست و بقیه "بزرگان" اصلاحات هم به‌سهم خود در تلاشند "هدایت از دور" شورا را به‌عهده بگیرند.
به‌نظر می‌رسد این نوع رویکرد پدرسالارانه به نهادهای انتخاباتی میان اصلاحطلبان بی‌سابقه نیست و عملاً درباره مجلس شورای اسلامی نیز همین تصور میان این جناح وجود دارد. پس از پیروزی لیست سی‌نفره اصلاحطلبان در تهران و کسب بخش مهمی از کرسی‌های مجلس دهم توسط این جریان، در ادبیات شخصیت‌ها و متن روزنامه‌های این جریان گزاره‌های متعددی درباره کم‌تجربگی این نماینده‌ها و ضرورت "هدایت از بیرون" آنها وجود داشت. محمدرضا تاجیک فعال سیاسی اصلاح‌طلب به نشریه صدا گفت که معتقد است "هنوز عده‌ای از آنها (نمایندگان راه‌یافته به مجلس دهم از لیست اصلاحطلبان) به بلوغ لازم سیاسی نرسیده‌اند و تجربه بازی سیاسی در شرایط پیچیده را ندارند و ممکن است نتوانند انتظارات را به‌نحو احسن انجام دهند، بنابراین باید تلاش خود را بکنیم که این بار تمام اصلاحطلبان خود را نماینده مجلس بدانند و این نماینده‌ها را تنها نگذارند".
بر اساس همین پیش‌فرض "ضرورت هدایت و کنترل نماینده‌ها از بیرون"، برخی تصمیمات و آرای آنها در مجلس هم از موضع بالا و پدرسالارانه با انتقادات هولناک و بعضاً اهانت‌آمیز مواجه شده و می‌شود. این نمایندگان یکی از سنگین‌ترین اهانت‌ها علیه خودشان را در جریان رأی آوردن علی لاریجانی اصولگرا برای ریاست بر مجلس دهم در رقابت با محمدرضا عارف اصلاح‌طلب تجربه کردند. روزنامه آفتاب‌یزد، رسماً بعضی نماینده‌ها را "سیب‌زمینی" مجلسی توصیف کرد. این جریده، تمام کسانی را که به عارف رأی نداده‌اند، به سه جریان تقسیم کرده و گروه اول را "سیب‌زمینی" نامیده است: «سیب‌زمینی‌ها: این گروه متشکل است از افراد لیست امید و مستقلین مجلس دهم». نویسنده مطلب در ادامه ضمن توهین به آن دسته از نمایندگانی که به عارف رأی نداده‌اند، مدعی شده "هر آن‌کس که به عارف رأی نداده، با وعده‌های اقتصادی نظیر مسکن و بیمه تطمیع شده است".
بنابراین به‌نظر می‌رسد مناسبات میان اصلاحطلبان بیش از آنکه دموکراتیک و از بالا به پایین باشد، در برخی اوقات داستان بازگشت به عصر خدایگان و بنده است و بسیاری از امور آن‌چنان که غلامحسین کرباسچی نیز تذکر داده، از بیرون نهادهای دموکراتیک "دیکته" می‌شود.
