سردرگمی و ناکامی آمریکا و انگلیس در حمله موشکی به سوریه، شبکه دولتی بیبیسی را هم به اعتراف واداشت.
به گزارش شهدای ایران، سردرگمی و ناکامی آمریکا و انگلیس در حمله موشکی به سوریه، شبکه دولتی بیبیسی را هم به اعتراف واداشت.
وبسایت بیبیسی در تحلیلی به قلم مایکل کلارک نوشت: دخالت نظامی در سوریه چه دستاوردهایی ممکن است داشته باشد؟ حملات آمریکا و متحدانش، اساسیترین عنصر یک حمله نظامی غیرمنتظره را از دست داد. در واقع نیروهای سوری بیشتر از دو روز وقت داشتند که هواپیما و دیگر تجهیزات نظامی خود را به پایگاههای روسیه در لاذقیه، طرطوس و حمیمیم انتقال دهند که درنتیجه آن میتوانند زیر پوشش سیستم دفاعی موشکی اس400 روسیه قرار بگیرند.
سوریه با پیشبینی حملات موشکی غرب پایگاههای پیاده نظام را تخلیه و نیروهای خود را تا جای ممکن پراکنده ساخت.
آوریل سال 2017 آمریکا در واکنش به حمله شیمیایی پایگاه هوایی شعیرات را هدف حمله 59 موشک کروز قرار داد. این حمله به تلافی استفاده از سلاح شیمیایی در شهر خانشیخون بود. تنها یک روز بعد از این حمله سوریه سعی داشت نیروی هوایی خود را فعال نشان بدهد. این عملیات مطمئنا برای گروههای شورشی، تروریستی و چریکی که بعضی از آنها شهروندان غیرنظامی را آزار میدادند درحالیکه خود را نماینده آنها معرفی میکردند، تغییری به وجود نخواهد آورد و بشار اسد، رئیسجمهوری سوریه، هم به نظر نمیرسد که حاضر به دست برداشتن از تحکیم موقعیت خود در کشورش باشد. توسل به نیروی نظامی به تنهایی خود فایدهای نخواهد داشت و باید بخشی از یک استراتژی سیاسی باشد؛ بعضی چنین استدلال میکنندکه اقدام نظامی نشان داد که قدرتهای غربی بازگشت به بازی در خاورمیانه را که در حال باختن آن هستند، پذیرفتهاند.
مبارزه علیه گروه موسوم به (داعش) همیشه یک بازی ژئوپولیتیک در حاشیه بوده است و نفوذ غرب بر رویدادهایی از لبنان تا یمن، رو به کاهش گذاشته است.
البته رهبران غرب ممکن است که ترغیب به بیتفاوتی به موقعیت کنونی بشوند اما درحالیکه حواسشان متمرکز بر روی مبارزه با داعش بود، آینده منطقه را ایران، سوریه و تا حدودی ترکیه تعیین میکردند.
حال معادله این است که آیا منافع درازمدت غرب در دخالت یا بیتفاوتی به مجموعه قدرتهایی است که کنترل آنها دارد از دست خارج میشود.
استفاده از نیروی نظامی فقط زمانی میتواند موثر باشد که بخشی از یک استراتژی سیاسی واقعبینانه و منسجم باشد.
یادآور میشود صادق زیباکلام نیز که معمولا به بزرگنمایی قدرت آمریکا میپردازد، این بار نوشت: به نظر میرسد عملیات آمریکا تغییر و تحولی در سوریه ایجاد نماید. تا آنجاکه به غربیها مربوط میشود به نظر میرسد که عملیات تمام شده است. غربیها صرفا میخواستند واکنشی درقبال استفاده از سلاح شیمیایی که به زعم آنها توسط دمشق صورت گرفته نشان دهند؛ همین و بس. رهبران آمریکا، انگلستان و فرانسه صراحتا اعلام داشتهاند که نه تمایلی به ورود به بحران سوریه را دارند و نه قصد تغییر رژیم آن کشور را. بنابراین رژیم بشار اسد به کمک روسیه و ایران و با توجه به پیروزیهای نظامی اخیرش با اقتداری بیشتر از گذشته به حاکمیتش ادامه خواهد داد.
وبسایت بیبیسی در تحلیلی به قلم مایکل کلارک نوشت: دخالت نظامی در سوریه چه دستاوردهایی ممکن است داشته باشد؟ حملات آمریکا و متحدانش، اساسیترین عنصر یک حمله نظامی غیرمنتظره را از دست داد. در واقع نیروهای سوری بیشتر از دو روز وقت داشتند که هواپیما و دیگر تجهیزات نظامی خود را به پایگاههای روسیه در لاذقیه، طرطوس و حمیمیم انتقال دهند که درنتیجه آن میتوانند زیر پوشش سیستم دفاعی موشکی اس400 روسیه قرار بگیرند.
سوریه با پیشبینی حملات موشکی غرب پایگاههای پیاده نظام را تخلیه و نیروهای خود را تا جای ممکن پراکنده ساخت.
آوریل سال 2017 آمریکا در واکنش به حمله شیمیایی پایگاه هوایی شعیرات را هدف حمله 59 موشک کروز قرار داد. این حمله به تلافی استفاده از سلاح شیمیایی در شهر خانشیخون بود. تنها یک روز بعد از این حمله سوریه سعی داشت نیروی هوایی خود را فعال نشان بدهد. این عملیات مطمئنا برای گروههای شورشی، تروریستی و چریکی که بعضی از آنها شهروندان غیرنظامی را آزار میدادند درحالیکه خود را نماینده آنها معرفی میکردند، تغییری به وجود نخواهد آورد و بشار اسد، رئیسجمهوری سوریه، هم به نظر نمیرسد که حاضر به دست برداشتن از تحکیم موقعیت خود در کشورش باشد. توسل به نیروی نظامی به تنهایی خود فایدهای نخواهد داشت و باید بخشی از یک استراتژی سیاسی باشد؛ بعضی چنین استدلال میکنندکه اقدام نظامی نشان داد که قدرتهای غربی بازگشت به بازی در خاورمیانه را که در حال باختن آن هستند، پذیرفتهاند.
مبارزه علیه گروه موسوم به (داعش) همیشه یک بازی ژئوپولیتیک در حاشیه بوده است و نفوذ غرب بر رویدادهایی از لبنان تا یمن، رو به کاهش گذاشته است.
البته رهبران غرب ممکن است که ترغیب به بیتفاوتی به موقعیت کنونی بشوند اما درحالیکه حواسشان متمرکز بر روی مبارزه با داعش بود، آینده منطقه را ایران، سوریه و تا حدودی ترکیه تعیین میکردند.
حال معادله این است که آیا منافع درازمدت غرب در دخالت یا بیتفاوتی به مجموعه قدرتهایی است که کنترل آنها دارد از دست خارج میشود.
استفاده از نیروی نظامی فقط زمانی میتواند موثر باشد که بخشی از یک استراتژی سیاسی واقعبینانه و منسجم باشد.
یادآور میشود صادق زیباکلام نیز که معمولا به بزرگنمایی قدرت آمریکا میپردازد، این بار نوشت: به نظر میرسد عملیات آمریکا تغییر و تحولی در سوریه ایجاد نماید. تا آنجاکه به غربیها مربوط میشود به نظر میرسد که عملیات تمام شده است. غربیها صرفا میخواستند واکنشی درقبال استفاده از سلاح شیمیایی که به زعم آنها توسط دمشق صورت گرفته نشان دهند؛ همین و بس. رهبران آمریکا، انگلستان و فرانسه صراحتا اعلام داشتهاند که نه تمایلی به ورود به بحران سوریه را دارند و نه قصد تغییر رژیم آن کشور را. بنابراین رژیم بشار اسد به کمک روسیه و ایران و با توجه به پیروزیهای نظامی اخیرش با اقتداری بیشتر از گذشته به حاکمیتش ادامه خواهد داد.
آمریکا جنایتکارشماره ازسال 2011 تاکنون به همراهی متحدانش 600 میلیارد دلاربه سوریه خسارت زد.
ائتلاف بین المللی مدعی مبارزه با داعش چرا به مردم بی گناه حمله هوایی می کند.
نیروهای آمریکایی ونیروهای کشورهای اروپایی تحت امرآمریکا جنایتکارشماره یک ازسال 2011 تاکنون درسایه سکوت سازمان های بین المللی خیانتکارشماره یک به جان ومال مردم سوریه حمله می کنند.
دلارنجس سعودی ها دهان سازمان های بین المللی را دوخته است.
آمریکا و متحدانش به بهانه اینکه سوریه در دوما و غوطه شرقی از بمب شیمیایی استفاده کرده و بدون اینکه این موضوع جایی اثبات شود 110 موشک کروز به سوریه شلیک کردند که حداقل 73 موشک در آسمان خنثی شد و این باعث سرشکستگی ترامپ و متحدان آمریکاست .
کشورهای مهاجم اعتراف کرده اند که از این حمله نتیجه ای نگرفته اند و باعث تاسف است که سردمداران کاخ سفیدو سیاست مداران شورای امنیت و سازمان ملل به چه مجوزی اقدام به تجاوز و حمله نظامی کرده ند.
گروهای تکفیری به دست خود این جنایتکاران به وجود آمد و حالا این کشورها مدعی مبارزه با تروریسم هستند .
حمله آمریکا و متحدان آن به سوریه نتیجه خود بزرگ بینی آنان است.
کشورهای غربی و آمریکا از هر کشوری که می توانند بهره برداری کنند و به هر کشوری که بر خلاف خواسته ها آنان حرکت کند حمله و برای نابودی آن تلاش می کنند.