شهادت فقط یک حرکت جهادی نیست، بلکه اعتقادی است که از درون خویشتن خویش می‌جوشد. کنار رود اروند این مفاهیم درونی و ملموس می‌شود. اروندی که با امواج آرام یادآور خروش سلحشورانِ شهدای غواص در عملیات کربلای چهار است.
به گزارش شهدای ایران ، در سفر راهیان نور به سمت یادمان شهدای غواص در حرکت هستیم. با ورود به این حریم پاک می‌ایستیم به حرمت نامی که شاهد است و به اعتبار جایگاهی که به میهنمان بخشیده، پای‌برهنه بر خاک گرم علقمه راه پیموده و از میان نی‌زار عبور می‌کنیم. کنار اروندرود بر خاک نشسته و در میان امواج آب، به تطهیر روح و جان مشغول می‌شویم...
نهر علقمه حرم امن دل است. اینجا مصداق «گنجینه‌های هر دلی حرف‌هایی که برای نگفتن دارد» است. مفهوم آرمانی شهادت در جوار شهدای جاویدالاثر غواص است که معنا می‌یابد. شهادت فقط یک حرکت جهادی نیست بلکه اعتقاد است، اعتقادی که از درون خویشتن خویش می‌جوشد. کنار اروند این مفاهیم درونی و ملموس می‌شود. اروند با امواج آرام یادآور خروش سلحشورانِ شهدای غواص در عملیات کربلای چهار است. شهدایی که پس از گذشت 31 سال هنوز غربتشان حس می‌شود... شهدایی که با رمز «یا زهرا» به شب دژخیمان خروشیدند تا ما زهرایی شویم و زهرایی بمانیم اما ظواهر دنیا آن‌چنان ما را غفلت زده کرده که فقط شرمسار چشم به امواج اروند می‌دوزیم.
اروندرود پر از رمز و راز است، قصه عجیبی در خود نهان کرده، حکایت رشادت شهدای غواص که شبیه افسانه است اما افسانه‌ای که هزاران واقعیت غیرقابل‌انکار را با خود همراه دارد و اصلی‌ترین واقعیت این است که رزمندگان ما با دست‌خالی و کمبود تجهیزات نظامی اما وجود اعتقاد راسخ به آرمان‌های امام راحل و انقلاب اسلامی، در نبردی نابرابر دنیا را تکان دادند.
سلام بر اروند که امانتی سترگ را در دل خود جای‌داده است. امانت‌هایی که در شب عملیات کربلای چهار پرپر شدند و خونشان قطره‌قطره در آب ریخت و این آب را ارغوانی کرد.
«بر لب دریا لب دریادلان خشکیده است از عطش دل‌ها کباب است و زبان خشکیده است»
راوی یادمان شهدای غواص می‌گوید: شب عملیات کربلای چهار مانند شب عاشورا و روز عاشورا بود. رزمندگان غواص رفتند و تعداد زیادی از آن‌ها دیگر بازنگشتند. سال گذشته مادر شهید غواصی آمده بود و روی آب اروند دست می‌کشید، فاتحه می‌خواند و می‌گفت: اینجا سی سال است که مدفن فرزند من بوده و فرزند مرا گرفته و به من بازنگردانده است.
وی ادامه می‌دهد: اینجا مدفن عاشقان غواص -علقمه- است برای اینکه آب اینجا آب فرات است، همان آبی که ابوالفضل(ع) با لب‌تشنه از آن بیرون آمد اما آب نخورد. شهدای غواص در داخل این آب، با لب‌تشنه آتش گرفتند و سوختند.
راوی با اشاره به اینکه نیروهای عراقی در شب عملیات، کف رودخانه را آتش‌باران کرده بودند، بیان می‌کند: هنگام حمله عراق به‌جای اینکه آب، آتش را خاموش کند مواد منفجره، آب را آتش می‌زد، ترکش‌ها به بدن شهدای غواص می‌چسبید و باوجود لباس پلاستیکی غواصی، آتش بدن آن‌ها را می‌سوزاند و لحظه‌لحظه مانند شمع آب می‌شدند و شهدای غواص درون آب، آتش گرفتند.
راوی یادمان علقمه بابیان اینکه 175 شهید غواص دو سال پیش تفحص شدند و با بازگشت خود ایران را معطر کردند، می‌گوید: وصیت‌نامه‌های شهدا چراغ راه زندگی ما هستند و همه این جوانان پرپر شدند برای اینکه حجاب بانوان ما و حیا و چشم جوانان ما حفظ شود.
وی با اشاره به شرایط استراتژیک کربلای چهار اظهار می‌کند: هدف از عملیات کربلای چهار این بود که رزمندگان ما ارتباط عراق را با خلیج‌فارس قطع و بین سپاه سوم و هفتم عراق شکاف ایجاد کنند که این دو سپاه از قدرتمندترین نیروهای رژیم بعث و فرماندهان آن‌ها نورچشمی‌های صدام بودند. سپاه هفتم در منطقه فاو مستقر بود. چون رزمندگان ایرانی برای تصرف و تهدید بصره، چند عملیات انجام داده بودند و در سال 1365 عملیات کربلای چهار که جهت تهدید بصره از جنوب بود، واقع شد.
راوی یادمان شهدای غواص تصریح می‌کند: چه کسی می‌گوید کربلای چهار شکست خورد؟ مگر هدف ما از جنگ فتح نظامی بود؟ هدف ما فتح قله انسانی و رسیدن به معبود بود اما ازلحاظ استراتژی نظامی سه عامل باعث عدم پیروزی رزمندگان ما در این عملیات بود که یکی از این عوامل به هوشیاری و آمادگی نیروهای عراق مربوط می‌شد. کارشناسان نظامی کشورهای دیگر به صدام گفته بودند که کسی، نمی‌تواند از اروندرود عبور کند اما در عملیات والفجر هشت که یک سال پیش از آن رخ‌داده بود نیروهای بعثی مشاهده کردند که قدرت فرزندان روح‌الله همه معادلات نظامی را به هم‌ریخت.
وی اضافه می‌کند: دلیل دیگر وضعیت اروندرود بود که به رود وحشی معروف است و جزر و مد این رودخانه و حرکت توأم این دو جریان با یکدیگر تولید گرداب می‌کرد که عبور رزمندگان از آن بسیار مشکل بود. عامل سوم نیز آمریکای جنایتکار بود که تمام امکانات جاسوسی‌اش را اعم از ماهواره‌ها، هواپیماها و رادارها در اختیار عراق قرار داده بود.
راوی خاطرنشان می‌کند: سیم‌خاردار حلقوی، میله‌های خورشیدی با سر تیز و مفتولی موانعی بود که در آن سمت اروندرود گذاشته بودند و حدود ده ردیف از این موانع وجود داشت. رزمندگان باید از این موانع عبور می‌کردند و رزمنده تخریب‌چی که از مخلص‌ترین رزمندگان بودند برای باز کردن راه، مشغول چیدن سیم‌های خاردار شدند که باوجود ترکش خمپاره دست نیروی تخریب‌چی مجروح شد.
وی ادامه می‌دهد: تا اینکه فرمانده عملیات -شهید هادی نظری- به رزمندگان گفت بیایید از روی بدن من عبور کنید و آن‌ها چاره‌ای جز تبعیت از فرمانده خود نداشتند و هفت نفر با این وضعیت عبور کردند.
به گزارش فارس، خادمان و راویان منطقه علقمه از استان فارس و شهرستان جهرم نیمه دوم اسفندماه طی دوره‌های ده‌روزه در این منطقه مستقر و میزبان زائران حریم شهدا شدند.
غرفه‌های فرهنگی با موضوعات عفاف و حجاب، کتاب‌خوانی، اوقات فراغت کودکان و نوجوانان در این منطقه برپا بود و برنامه‌هایی مرتبط با زمینه فعالیت این غرفه‌ها به بازدیدکنندگان ارائه شد.
*فارس
نهر علقمه حرم امن دل است. اینجا مصداق «گنجینه‌های هر دلی حرف‌هایی که برای نگفتن دارد» است. مفهوم آرمانی شهادت در جوار شهدای جاویدالاثر غواص است که معنا می‌یابد. شهادت فقط یک حرکت جهادی نیست بلکه اعتقاد است، اعتقادی که از درون خویشتن خویش می‌جوشد. کنار اروند این مفاهیم درونی و ملموس می‌شود. اروند با امواج آرام یادآور خروش سلحشورانِ شهدای غواص در عملیات کربلای چهار است. شهدایی که پس از گذشت 31 سال هنوز غربتشان حس می‌شود... شهدایی که با رمز «یا زهرا» به شب دژخیمان خروشیدند تا ما زهرایی شویم و زهرایی بمانیم اما ظواهر دنیا آن‌چنان ما را غفلت زده کرده که فقط شرمسار چشم به امواج اروند می‌دوزیم.
اروندرود پر از رمز و راز است، قصه عجیبی در خود نهان کرده، حکایت رشادت شهدای غواص که شبیه افسانه است اما افسانه‌ای که هزاران واقعیت غیرقابل‌انکار را با خود همراه دارد و اصلی‌ترین واقعیت این است که رزمندگان ما با دست‌خالی و کمبود تجهیزات نظامی اما وجود اعتقاد راسخ به آرمان‌های امام راحل و انقلاب اسلامی، در نبردی نابرابر دنیا را تکان دادند.
سلام بر اروند که امانتی سترگ را در دل خود جای‌داده است. امانت‌هایی که در شب عملیات کربلای چهار پرپر شدند و خونشان قطره‌قطره در آب ریخت و این آب را ارغوانی کرد.
«بر لب دریا لب دریادلان خشکیده است از عطش دل‌ها کباب است و زبان خشکیده است»
راوی یادمان شهدای غواص می‌گوید: شب عملیات کربلای چهار مانند شب عاشورا و روز عاشورا بود. رزمندگان غواص رفتند و تعداد زیادی از آن‌ها دیگر بازنگشتند. سال گذشته مادر شهید غواصی آمده بود و روی آب اروند دست می‌کشید، فاتحه می‌خواند و می‌گفت: اینجا سی سال است که مدفن فرزند من بوده و فرزند مرا گرفته و به من بازنگردانده است.
وی ادامه می‌دهد: اینجا مدفن عاشقان غواص -علقمه- است برای اینکه آب اینجا آب فرات است، همان آبی که ابوالفضل(ع) با لب‌تشنه از آن بیرون آمد اما آب نخورد. شهدای غواص در داخل این آب، با لب‌تشنه آتش گرفتند و سوختند.
راوی با اشاره به اینکه نیروهای عراقی در شب عملیات، کف رودخانه را آتش‌باران کرده بودند، بیان می‌کند: هنگام حمله عراق به‌جای اینکه آب، آتش را خاموش کند مواد منفجره، آب را آتش می‌زد، ترکش‌ها به بدن شهدای غواص می‌چسبید و باوجود لباس پلاستیکی غواصی، آتش بدن آن‌ها را می‌سوزاند و لحظه‌لحظه مانند شمع آب می‌شدند و شهدای غواص درون آب، آتش گرفتند.
راوی یادمان علقمه بابیان اینکه 175 شهید غواص دو سال پیش تفحص شدند و با بازگشت خود ایران را معطر کردند، می‌گوید: وصیت‌نامه‌های شهدا چراغ راه زندگی ما هستند و همه این جوانان پرپر شدند برای اینکه حجاب بانوان ما و حیا و چشم جوانان ما حفظ شود.
وی با اشاره به شرایط استراتژیک کربلای چهار اظهار می‌کند: هدف از عملیات کربلای چهار این بود که رزمندگان ما ارتباط عراق را با خلیج‌فارس قطع و بین سپاه سوم و هفتم عراق شکاف ایجاد کنند که این دو سپاه از قدرتمندترین نیروهای رژیم بعث و فرماندهان آن‌ها نورچشمی‌های صدام بودند. سپاه هفتم در منطقه فاو مستقر بود. چون رزمندگان ایرانی برای تصرف و تهدید بصره، چند عملیات انجام داده بودند و در سال 1365 عملیات کربلای چهار که جهت تهدید بصره از جنوب بود، واقع شد.
وی اضافه می‌کند: دلیل دیگر وضعیت اروندرود بود که به رود وحشی معروف است و جزر و مد این رودخانه و حرکت توأم این دو جریان با یکدیگر تولید گرداب می‌کرد که عبور رزمندگان از آن بسیار مشکل بود. عامل سوم نیز آمریکای جنایتکار بود که تمام امکانات جاسوسی‌اش را اعم از ماهواره‌ها، هواپیماها و رادارها در اختیار عراق قرار داده بود.
راوی خاطرنشان می‌کند: سیم‌خاردار حلقوی، میله‌های خورشیدی با سر تیز و مفتولی موانعی بود که در آن سمت اروندرود گذاشته بودند و حدود ده ردیف از این موانع وجود داشت. رزمندگان باید از این موانع عبور می‌کردند و رزمنده تخریب‌چی که از مخلص‌ترین رزمندگان بودند برای باز کردن راه، مشغول چیدن سیم‌های خاردار شدند که باوجود ترکش خمپاره دست نیروی تخریب‌چی مجروح شد.
وی ادامه می‌دهد: تا اینکه فرمانده عملیات -شهید هادی نظری- به رزمندگان گفت بیایید از روی بدن من عبور کنید و آن‌ها چاره‌ای جز تبعیت از فرمانده خود نداشتند و هفت نفر با این وضعیت عبور کردند.
به گزارش فارس، خادمان و راویان منطقه علقمه از استان فارس و شهرستان جهرم نیمه دوم اسفندماه طی دوره‌های ده‌روزه در این منطقه مستقر و میزبان زائران حریم شهدا شدند.
غرفه‌های فرهنگی با موضوعات عفاف و حجاب، کتاب‌خوانی، اوقات فراغت کودکان و نوجوانان در این منطقه برپا بود و برنامه‌هایی مرتبط با زمینه فعالیت این غرفه‌ها به بازدیدکنندگان ارائه شد.
*فارس
