یک مورخ برجسته آمریکایی گفت مردم آگاه و پرانرژی ایران، با سابقه قرن‌ها تمدن و فرهنگ، درصدد آماده‌سازی مسیر خود برای بازپسگیری جایگاه رفیع‌شان در دنیا هستند.
به گزارش شهدای ایران، پروفسور لری ای تایس مورخی آمریکایی است که در فیلادلفیا زندگی میکند. او بنیانگذار و رئیس فعلی انجمن بین‌المللی جوایز معتبر دنیاست. این انجمن، نهادی غیرانتفاعی است که در زمینه جوایز علم و فناوری، محیط زیست، علوم انسانی، صلح، هنر، ادیان و معضلات انسانی فعالیت میکند. وی پس از سفر به ایران در دسامبر گذشته، یادداشتی را در وب سایت دانشگاه جورج واشنگتن منتشر کرده است و از واقعیت‌های ایران سخن گفته است.
وی در این یادداشت میگوید: «ادعای لزوم نگاه به آن سوی پرده ایران حقیقت دارد. این موضوع مانند پرده آهنین رعب‌انگیزی که پس از پایان جنگ جهانی دوم تا سال 1989 باعث ایجاد حصار میان کشورهای کمونیستی و غیرکمونیستی دنیا شده بود، نیست. این‌بار شباهت شگفت‌انگیزی میان "پرده ایران" و "پرده آهنین" به عنوان حصاری ساختگی، مطرح است که دنیای اسلام و جوامع شبه‌مسیحی را از سال 1979 و تحت تأثیر انقلاب ایران (انقلاب اسلامی) از هم جدا ساخت. این پرده به مانند پرده آهنین دوران جنگ سرد، بیش از اندازه برجسته شده است. در واقع این حصار ساختگی که حدود چهار دهه است میان کشورهای اسلامی و مسیحی کشیده شده، باید فرو ریزد. حتی حادثه تلخ یازده سپتامبر نیز نمی‌تواند دلیل موجهی برای جدایی مسلمانان از مسیحیان دنیا باشد».
وی ادامه می‌دهد: «در سفر یک هفته‌ای خود به آن سوی پرده ایران، با بیش از صد دانشمند، مهندس، کارآفرین و همچنین تعداد زیادی از شهروندان و دانشجویان ایرانی ملاقات نمودم. علی‌رغم اختلاف در چهل سال گذشته میان دو کشور، شهروندان و کارآفرینان با هدف و انگیزه ایجاد جوامعی امن، منظم و مولد فعالیت می‌کنند».
وی در نتیجه سفر اخیر خود به ایران عقیده خود را این گونه بیان میکند: «اوایل دسامبر که از این پرده ساختگی عبور کرده و به ایران رفتم تا در مراسم اعطای جایزه مصطفی(ص) 2017 که توسط دبیرخانه جایزه مصطفی(ص)، مستقر در تهران برگزار میشود شرکت کنم، درستی این موضوع بیشتر برایم آشکار شد. به عنوان یکی از معدود کسانی که به بررسی جوایز برجسته بین‌المللی می‌پردازم (اکنون نزدیک به سه دهه است)، افتخار داشتم که برای شرکت در این رویداد با شکوه که سوم دسامبر در تالار مجلل وحدت در تهران برگزار شد دعوت شوم. در کنار این مراسم، سلسله جلسات و بحث‌هایی در خصوص جایگاه علوم و فناوری‌های کاربردی، به خصوص در ملل اسلامی، به مدت یک هفته برگزار شد. ویژگی منحصر به‌فردی که جایزه مصطفی(ص) را از یکصد و چند جایزه معتبر بین‌المللی دیگر متمایز میکند این است که هدف از اعطای این جایزه، شناسایی و تقدیر از دانشمندان برجسته جهان اسلام است، در هر جای دنیا که به کار و زندگی مشغول باشند. این هدف از این رو ارزشمند است که امروزه سه‌چهارم جوایز دنیا در آمریکا و اروپا قرار دارد».
این مورخ برجسته آمریکایی بر این باور است که از دیگر اهداف بلند جایزه مصطفی(ص) از گردهمایی اشخاص برجسته حوزه‌های علم و فناوری حدود 50 کشور مسلمان دنیا، تولید علم و فناوری روز دنیا در ایران و سایر کشورهای اسلامی است که ثمره آن ایجاد رونق اقتصادی خواهد بود. این دبیرخانه امیدوار است تا بتواند مراکز متعدد رشد فناوری را در مناطق استراتژیک این کشورها ایجاد کند. حمایت مالی و وقف در این مجموعه به طور کامل از طریق شرکت‌های بخش خصوصی انجام میپذیرد که هدف آنها تلفیق علم و فناوری برای ایجاد توسعه اقتصادی در زمینه علم و فناوری اطلاعات و ارتباطات، علم و فناوری نانو، علم و فناوری زیستی و پزشکی و سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی است. در مجموعه پارک فناوری پردیس، سردیس‌های برگزیدگان جایزه مصطفی(ص) که از اندازه واقعی خود این افراد بزرگ‌تر است دیده میشود.
وی در به تصویر کشیدن حضور خود در آیین اعطای جایزه مصطفی(ص) اینگونه قلم فرسایی میکند: «من تنها شهروند آمریکایی حاضر در این مراسم بودم. در میان سایر نمایندگان کشورهای اسلامی احساس میکردم که در کشور خود هستم. گویی در دانشگاه‌های آمریکا و یا در جمع دانشمندان، مهندسان، اقتصاددانان و مورخان در خاک آمریکا حضور دارم. افراد شرکت‌کننده، به طور کامل روی ارائه ایدهها، شبکه‌سازی، شنیدن مقالات ارائه شده و بحث درباره مطالب مطرح شده و تحلیل آنها تمرکز داشتند. فضا به گونه‌ای بود که گویی در یکی از کنفرانس‌هایی که معمولا در فیلادلفیا، در دانشگاه پنسیلوانیا، انجمن فلسفه آمریکا و یا مرکز ملی قانون اساسی آمریکا برگزار میشود، شرکت می‌کنم. در هیچ یک از این جلسات، مسائل ایدئولوژیک، عقاید فرقه‌ای و مذهبی و یا مسائل سیاسی ملی و بین‌المللی مطرح نشد. تنها موردی که می‌توانست با مسائل بین‌المللی در ارتباط باشد، جایی بود که مقامات و اقتصاددانان ایران، در نشست‌های علمی در حوزه اقتصاد و بانکداری اسلامی، از کلمه "تحریم‌ها" استفاده کردند. شاید برای مردم آمریکا عجیب باشد اما در این مورد هیچ نشانی از خشم و دشمنی در کلام آنها وجود نداشت. در واقع از دیدگاه ایرانیها، تحریم‌های جامعه بین‌الملل بر ایران، همان اثری را روی این کشور داشته است که کناره‌گیری آمریکا از قدرتهای در حال جنگ آن زمان یعنی فرانسه و بریتانیا در برهه زمانی بین انقلاب آمریکا و جنگ سال 1812 بر آمریکا داشت. از نظر تاریخدانان اقتصادی، آن برهه از تاریخ آمریکا، زمان جهش و اوج‌گیری موتور اقتصادی آمریکا محسوب میشود. آمریکا که تقریبا سه دهه از تجارت بی‌دردسر با دنیا محروم بود، به تنهایی موفق به ایجاد چنان اقتصاد قدرتمندی شد که طی دو قرن گذشته جز در مقاطع کوتاهی، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. این دقیقا همان چیزی است که امروز در ایران شاهد آن هستیم. آنچه از مردم سربلند ایران در جامعه منعکس میشود، انرژی وافر، اعتماد به نفس و اطمینان از دستیابی به موفقیت است. همانطور که پور ریچارد به مردم آمریکا می‌گفت "نیاز و ضرورت، مادر ابتکار و اختراع است"، شاید در آموزه‌های ایرانی نیز چنین ضرب‌المثلی وجود داشته باشد که مضمون مشابهی را منتقل کند».
*آنا
وی در این یادداشت میگوید: «ادعای لزوم نگاه به آن سوی پرده ایران حقیقت دارد. این موضوع مانند پرده آهنین رعب‌انگیزی که پس از پایان جنگ جهانی دوم تا سال 1989 باعث ایجاد حصار میان کشورهای کمونیستی و غیرکمونیستی دنیا شده بود، نیست. این‌بار شباهت شگفت‌انگیزی میان "پرده ایران" و "پرده آهنین" به عنوان حصاری ساختگی، مطرح است که دنیای اسلام و جوامع شبه‌مسیحی را از سال 1979 و تحت تأثیر انقلاب ایران (انقلاب اسلامی) از هم جدا ساخت. این پرده به مانند پرده آهنین دوران جنگ سرد، بیش از اندازه برجسته شده است. در واقع این حصار ساختگی که حدود چهار دهه است میان کشورهای اسلامی و مسیحی کشیده شده، باید فرو ریزد. حتی حادثه تلخ یازده سپتامبر نیز نمی‌تواند دلیل موجهی برای جدایی مسلمانان از مسیحیان دنیا باشد».
وی ادامه می‌دهد: «در سفر یک هفته‌ای خود به آن سوی پرده ایران، با بیش از صد دانشمند، مهندس، کارآفرین و همچنین تعداد زیادی از شهروندان و دانشجویان ایرانی ملاقات نمودم. علی‌رغم اختلاف در چهل سال گذشته میان دو کشور، شهروندان و کارآفرینان با هدف و انگیزه ایجاد جوامعی امن، منظم و مولد فعالیت می‌کنند».
وی در نتیجه سفر اخیر خود به ایران عقیده خود را این گونه بیان میکند: «اوایل دسامبر که از این پرده ساختگی عبور کرده و به ایران رفتم تا در مراسم اعطای جایزه مصطفی(ص) 2017 که توسط دبیرخانه جایزه مصطفی(ص)، مستقر در تهران برگزار میشود شرکت کنم، درستی این موضوع بیشتر برایم آشکار شد. به عنوان یکی از معدود کسانی که به بررسی جوایز برجسته بین‌المللی می‌پردازم (اکنون نزدیک به سه دهه است)، افتخار داشتم که برای شرکت در این رویداد با شکوه که سوم دسامبر در تالار مجلل وحدت در تهران برگزار شد دعوت شوم. در کنار این مراسم، سلسله جلسات و بحث‌هایی در خصوص جایگاه علوم و فناوری‌های کاربردی، به خصوص در ملل اسلامی، به مدت یک هفته برگزار شد. ویژگی منحصر به‌فردی که جایزه مصطفی(ص) را از یکصد و چند جایزه معتبر بین‌المللی دیگر متمایز میکند این است که هدف از اعطای این جایزه، شناسایی و تقدیر از دانشمندان برجسته جهان اسلام است، در هر جای دنیا که به کار و زندگی مشغول باشند. این هدف از این رو ارزشمند است که امروزه سه‌چهارم جوایز دنیا در آمریکا و اروپا قرار دارد».
این مورخ برجسته آمریکایی بر این باور است که از دیگر اهداف بلند جایزه مصطفی(ص) از گردهمایی اشخاص برجسته حوزه‌های علم و فناوری حدود 50 کشور مسلمان دنیا، تولید علم و فناوری روز دنیا در ایران و سایر کشورهای اسلامی است که ثمره آن ایجاد رونق اقتصادی خواهد بود. این دبیرخانه امیدوار است تا بتواند مراکز متعدد رشد فناوری را در مناطق استراتژیک این کشورها ایجاد کند. حمایت مالی و وقف در این مجموعه به طور کامل از طریق شرکت‌های بخش خصوصی انجام میپذیرد که هدف آنها تلفیق علم و فناوری برای ایجاد توسعه اقتصادی در زمینه علم و فناوری اطلاعات و ارتباطات، علم و فناوری نانو، علم و فناوری زیستی و پزشکی و سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی است. در مجموعه پارک فناوری پردیس، سردیس‌های برگزیدگان جایزه مصطفی(ص) که از اندازه واقعی خود این افراد بزرگ‌تر است دیده میشود.
وی در به تصویر کشیدن حضور خود در آیین اعطای جایزه مصطفی(ص) اینگونه قلم فرسایی میکند: «من تنها شهروند آمریکایی حاضر در این مراسم بودم. در میان سایر نمایندگان کشورهای اسلامی احساس میکردم که در کشور خود هستم. گویی در دانشگاه‌های آمریکا و یا در جمع دانشمندان، مهندسان، اقتصاددانان و مورخان در خاک آمریکا حضور دارم. افراد شرکت‌کننده، به طور کامل روی ارائه ایدهها، شبکه‌سازی، شنیدن مقالات ارائه شده و بحث درباره مطالب مطرح شده و تحلیل آنها تمرکز داشتند. فضا به گونه‌ای بود که گویی در یکی از کنفرانس‌هایی که معمولا در فیلادلفیا، در دانشگاه پنسیلوانیا، انجمن فلسفه آمریکا و یا مرکز ملی قانون اساسی آمریکا برگزار میشود، شرکت می‌کنم. در هیچ یک از این جلسات، مسائل ایدئولوژیک، عقاید فرقه‌ای و مذهبی و یا مسائل سیاسی ملی و بین‌المللی مطرح نشد. تنها موردی که می‌توانست با مسائل بین‌المللی در ارتباط باشد، جایی بود که مقامات و اقتصاددانان ایران، در نشست‌های علمی در حوزه اقتصاد و بانکداری اسلامی، از کلمه "تحریم‌ها" استفاده کردند. شاید برای مردم آمریکا عجیب باشد اما در این مورد هیچ نشانی از خشم و دشمنی در کلام آنها وجود نداشت. در واقع از دیدگاه ایرانیها، تحریم‌های جامعه بین‌الملل بر ایران، همان اثری را روی این کشور داشته است که کناره‌گیری آمریکا از قدرتهای در حال جنگ آن زمان یعنی فرانسه و بریتانیا در برهه زمانی بین انقلاب آمریکا و جنگ سال 1812 بر آمریکا داشت. از نظر تاریخدانان اقتصادی، آن برهه از تاریخ آمریکا، زمان جهش و اوج‌گیری موتور اقتصادی آمریکا محسوب میشود. آمریکا که تقریبا سه دهه از تجارت بی‌دردسر با دنیا محروم بود، به تنهایی موفق به ایجاد چنان اقتصاد قدرتمندی شد که طی دو قرن گذشته جز در مقاطع کوتاهی، عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. این دقیقا همان چیزی است که امروز در ایران شاهد آن هستیم. آنچه از مردم سربلند ایران در جامعه منعکس میشود، انرژی وافر، اعتماد به نفس و اطمینان از دستیابی به موفقیت است. همانطور که پور ریچارد به مردم آمریکا می‌گفت "نیاز و ضرورت، مادر ابتکار و اختراع است"، شاید در آموزه‌های ایرانی نیز چنین ضرب‌المثلی وجود داشته باشد که مضمون مشابهی را منتقل کند».
*آنا
