به گزارش شهدای ایران، عبدالله گنجی نوشت: روحانی در مراسم 22 بهمن از دستاوردهای انقلاب و استقامت ملت گفت. همچنین از مشکلات و چالش ها نیز با همان واژه معروف "باید بشود" گفت و کلی در لزوم وحدت سخن گفت. سخنرانی بدی نبود.

داشت تمام می کرد که یهویی یادش افتاد در این سخنرانی به امثال زیبا کلام، روشنفکران اصلاح طلب، بی بی سی و رسانه های همسو حال درست و حسابی نداده و فردا خواهند گفت: تو که حرف نظام را زدی، همان گفته های اصول گرایان را تکرار کردی. یک مرتبه وحدت و انسجام و چله انقلاب  و... یادش رفت و شیوه جدیدی برای انتخابات ارائه کرد که اگر تعدادی آمدند گفتند فلانی آدم خوبی است بپذیریم (عوام گرایی مدرن یا نخبه فریبی) این سیاست مدار قدیمی در سالروز انقلاب، رفراندوم اصل59 را توصیه کرد اما نگفت برای چه کاری؟ برای یک برجام دیگر؟

برای همه چیزهایی که در بخش قبلی سخنش به عنوان افتخارات نظام یاد کرد؟

 این که یک مقام عالی کشور در روز پیروزی انقلابش و آن هم در چهل سالگی، بن بست نمایی برای رفراندوم کند دارای کفایت سیاسی است؟