به گزارش  شهدای ایران، چهار سال تا انتخابات ریاست جمهوری آتی باقی است و به نظر می‌رسد که فعالان عرصه سیاست، انتخابات ۹۶ را به ۱۴۰۰ متصل کرده اند. گذر هفت ماه بعد از اردیبهشت نه تنها موجب فروکش تب رقابت‌های انتخاباتی نشده بلکه موجب باز شدن باب گفت: وگو‌های زود هنگام در مورد انتخابات ریاست جمهوری بعدی شده است. تا اینجای کار اصلاح طلبان با ترسیم دو سناریو وارد میدان شده اند. سناریو نخست ادامه ائتلاف و سناریو دوم همان است که چندی پیش محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید گفت؛ اصلاح طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ کاندیدای خود را خواهند داشت. بسیاری از سیاسیون تاکید می‌کنند که فضای سیاست ایران متاثر از تصمیمات دقیقه ۹۰ است و از حالا نمی‌توان نقشه راه را کشید؛ کاندیدا‌های بالقوه انتخابات بعدی، اما نمی‌خواهند هیچ فرصتی را از دست داده و از حالا شروع به کار کرده اند. اینکه اصلاح طلبان بعد از سال‌ها می‌توانند کاندیدای مستقل خود را معرفی کرده و یا ناگزیر به ائتلاف می‌شوند، بحث مفصل و زودهنگامی است، اما فعلان این جریان سیاسی حتی به تغییر زمین بازی در ائتلاف نیز فکر می‌کند. گمانه حمایت نیرو‌های اعتدالی از کاندیدای اصلاح طلبان برای زنده نگاه داشتن ائتلاف چندان بعید نیست وقتی شاهدیم که کاندیدا‌های احتمالی اصلاح طلبان از همین حالا پروسه ورود به انتخابات را کلید زده اند. بر اساس شنیده‌ها و دیده‌ها جریان اصلاح طلب برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ چهار کاندیدای بالقوه دارد.


 
اسحاق جهانگیری معاون اول دولت روحانی اولین گزینه احتمالی اصلاح طلبان است. او در مناظرات انتخاباتی ۹۶ خوش درخشید و ثابت کرد که اگر بخواهد می‌تواند رای مردم را جلب کند. جهانگیری مشخصا حرفی در مورد تصمیم به حضور در انتخابات ۱۴۰۰ نزده، اما اغلب اصلاح طلبان در مورد اینکه او گزینه اصلی خواهد بود، اتفاق نظر دارند. چنانکه برخی از کارشناسان و تحلیلگران مسایل سیاسی به او توصیه می‌کنند از دولت فاصله گرفته و مسیر خود را طی کند تا در انتخابات ریاست جمهوری توان رای آوری بیشتری داشته باشد. به نظر می‌رسد که همین اطمینان از کاندیداتوری او است که سبب شده هر از چندگاهی شاهد حرف و حدیث‌هایی در مورد دلخوری و قهر جهانگیری با دولت باشیم.

محمد رضا عارف رئیس فراکسیون امید مجلس دومین گزینه احتمالی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو است. حرف‌ها و اظهار نظر‌های او در مورد دو انتخابات ۹۸ و ۱۴۰۰ نشان می‌دهد که هنوز خاطره انتخابات ۹۲ را فراموش نکرده و دل خوشی از ائتلاف ندارد. او بیش از دیگران ترجیح می‌دهد که اصلاح طلبان این بار مستقل وارد عمل شوند. جای تعجب ندارد اگر عارف در انتخابات بعدی یک بار دیگر کاندیدا شود و انتظار داشته باشد که اصلاح طلبان به پاس کناره گیری او در انتخابات ۹۲ تا لحظه آخر از او حمایت کنند. عارف در مجلس شورای اسلامی موفقیت چندانی به دست نیاورد و بعد از بی مهری فراکسیون امیدی‌ها ترجیح داد چهره معمولا ساکت مجلس باشد. این امر گمانه عدم شرکت او در انتخابات ۹۸ و خیز برداشتن برای انتخابات ۱۴۰۰ را تقویت می‌کند.

مسعود پزشکیان که حضور او در هیات رئیسه مجلس یکی از نشانه‌های موفقیت اصلاح طلبان در مجلس دهم به شمار آمد، یکی دیگر از کاندیدا‌های احتمالی این جریان سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری آتی است. اگرچه او تا کنون گزینه جدی هیچ انتخابات ریاست جمهوری نبوده است، اما در سال‌های اخیر تلاش‌هایی در این راستا داشته است. کاندیداتوری او در انتخابات گذشته در حد گمانه زنی و شایعه باقی ماند، اما چهارسال قبل از آن یعنی در انتخابات ۹۲ ثبت نام کرده و رد صلاحیت شده بود. شنیده‌ها از این حکایت دارد که پزشکیان در تهران و تبریز برای ریاست جمهوری، مقدماتی فراهم کرده است.

محسن مهرعلیزاده که در دولت دوازدهم استاندار اصفهان شده، چهارمین کاندیدای بالقوه اصلاح طلبان در افق ۱۴۰۰ است و بر اساس شنیده‌های تایید نشده تحرکات خود برای ورود به این عرصه را آغاز کرده است. مهرعلیزده بیش از سه گزینه دیگر سودای ریاست جمهوری در سر دارد و نامش در اغلب انتخابات‌های ریاست جمهوری به عنوان گزینه‌های احتمالی شنیده می‌شود. او در انتخابات سال ۸۴ کاندیداتوری را تجربه کرد. همان انتخاباتی که به اعتقاد تحلیل گران اگر معین و مهرعلیزاده به آن ورود نمی‌کردند، دو مرحله‌ای نشده و احمدی نژاد را راهی پاستور نمی‌کرد. مهرعلیزاده برای کاندیداتوری در انتخابات‌های ۹۲ و ۹۶ نیز اعلام آمادگی کرده بود، اما ثبت نام نکرد.

به این ترتیب اصلاح طلبان اکنون چهار گزینه برای ورود به انتخابات دارند. گزینه‌هایی که بنا به تجارب قبلی می‌توان از تایید صلاحیت سه نفرشان مطمئن بود. گفته می‌شود برخی ستاد‌ها در تهران، اصفهان و شیراز به صورت کاملا محرمانه و بی سر و صدا در حال ارزیابی شرایط و فراهم کردن مقدمات هستند. حال باید دید که شرایط سیاسی کشور در چهار سال آتی چه طور پیش می‌رود و این جناح با کدام کاندیدا و کدام سناریو وارد انتخابات آتی می‌شود.