به گزارش سرویس وبلاگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ وبلاگ " ان قلت" نوشت: بعضی نوشته ها را نمی توان شروع کرد. نوشته هایی که نمی توان توصیف کرد را نمی توان نوشت. احساس دل است، نوشتنی نیست؛ اما اگر ننویسم جفا کرده ام. زمانی در یک سفر کوتاه یک موضوع پیش رویت است، می توانستی از هر زاویه ای که میل دل است بنویسی اما سفر به کربلا یک موضوع نیست، عشقیست که توصیفش سخت است و هزاران خطابه به دنبال دارد.

از حسم می نویسم. حسی که با من غریبگی می کند.چند روزی که از سفر برگشته ام، این حس می آید و می رود. حس نزدیکی ست اما نمی دانم به کی.

گاهی احساس غم می دهد و گاهی غرور. غمی که نشانه عجز است و غروری که نشانه تکیه.

به نظرم آهن وقتی به آهن ربا می مالد خواصیت پیدا می کند. هر کربلایی خاصیتی به تو می دهد، در کربلا یک اشک برای عاشق شدنت کافیست.

این را نوشتم که بگویم کربلا روح دارد؛ روحش لطیف است و بزرگوار. حس دارد حسش شیرین و چشیدنی و می دانم هر کسی نیاز دارد به این حس، حیف است شیعه علی(ع) این حس را نچشد. چند روزی کربلایی باید شد.