شهدای ایران: راهپیمایی ضدآمریکایی 13 آبان دیروز در تهران و سایر شهرهای کشور با حضور گسترده دانش‌آموزان، دانشجویان و اقشار مختلف مردم برگزار شد. در مقایسه با مراسم‌های مشابه، می‌توان گفت که این مراسم بعد از راهپیمایی‌های 22 بهمن و روز قدس، بزرگترین همایش ملی ایرانیان در طول سال است.  

طبیعتاً با توجه به تهدیدها و تحریم‌های اخیر آمریکایی‌ها، انتظار می‌رفت که همانند خود مراسم دیروز، بازتاب آن نیز در رسانه‌ها با شدت بیشتری همراه باشد.

امروز چهاردهم آبان است یعنی فردای سیزدهم آبان. نگاهی به روزنامه‌های اصلاح‌طلب نشان می‌دهد که این رسانه‌ها کمترین توجهی به مراسم سیزدهم آبان نداشته‌اند. 10 روزنامه اصلی اصلاح‌طلبان (شرق، اعتماد، آرمان، بهار، آفتاب یزد، قانون، مردم‌سالاری، همدلی، شهروند، ابتکار) در نیم‌صفحه اول خود یا هیچ اشاره‌ای به راهپیمایی دیروز نکرده‌اند یا با کمترین توجه (یک تیتر کوچک) از کنار آن رد شده‌اند.



در این باره چند سئوال و نکته گفتنی است:
1. حضور ده‌ها هزار نفر در تهران و صدها هزار نفر در شهرستان‌ها بعلاوه ثبت روز سیزدهم آبان در تقویم رسمی کشور به عنوان روز ملی مبارزه با استکبار و روز دانش‌آموز نشانگر ارزش خبری بالای این روز از دیدگاه رسانه‌ای است با این حال مشخص نیست که چرا این رویداد مهم با حصر و حبس رسانه‌های اصلاح‌طلب مواجه شده است؟

2. انتظار می‌رفت در روزهایی که دشمنی‌های ایالات متحده با ملت ایران به اوج رسیده و آنها «مادر تحریم‌ها» را به مرحله اجرا رسانده‌اند، رسانه‌های ایرانی از فرصت مراسم 13 آبان برای روشنگری علیه آمریکا و تبیین جنایات این کشور بهره ببرند اما این موضوع با کمترین واکنش در رسانه های اصلاح طلب مواجه شده است.

3. تصور کنید که راهپیمایی دیروز نه در جلوی سفارت آمریکا بلکه در جلوی سفارت ونزوئلا یا بورکینافاسو انجام شده بود، آیا باز هم رسانه‌های اصلاح‌طلب به همین میزان مراسم را مورد پوشش خبری قرار می‌دادند؟

4. حتی اگر رسانه‌های اصلاح‌طلب موافق برگزاری چنین راهپیمایی نبودند، باز هم ارزش‌های حرفه‌ای حاکم بر رسانه‌ها اقتضا می‌کرد که این مراسم در رسانه‌های مذکور منعکس شود با این حال روزنامه‌های اصلاح‌طلب ترجیح داده‌اند که (حتی بر خلاف رسانه‌های بیگانه و خارجی) در اقدامی غیرحرفه‌ای این مراسم ملی را بایکوت یا سانسور کنند. این چه منطقی است که در آن زنبیل بقایی و بیماری فلان سلبریتی بیشتر از فریاد یک ملت دیده می‌شود؟

5. حالا دیگر باید به منتقدانی که رسانه‌های اصلاح‌طلب را به غربزدگی و پیروی از سیاست‌های آمریکا و هماهنگی با این رژیم متهم می‌کنند، حق داد. در ایامی که رژیم ایالات متحده از هر ابزار و تریبونی برای ضربه به ملت ایران استفاده می‌کند، خفه کردن صدای حق‌طلبانه و استکبارستیز ایرانیان معنایی جز وادادگی و حقارت می‌تواند داشته باشد؟ خیلی باید وامدار بود که در روزهایی که روحانی هم مذاکره با آمریکا را دیوانگی می‌نامد و ظریف علیه واشنگتن به صراحت موضع می‌گیرد و حتی روشنفکران هم ضد آمریکا سخن می‌گویند، باز هم عده ای سنگ شیطان را به سینه بزنند.



*جهان نیوز