وقتی سخن از سینمای دفاع مقدس می شود، این تصور در ذهن به وجود می آید که حتماً باید فیلمی را شاهد باشیم که در آن صدای شلیک می آید، درصورتی که این گونه آثار تنها بخشی از سینمای جنگ را در در بر می گیرند.
به گزارش شهدای ایران، ستاره اسکندری، بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با «حوزه» درباره تجربه حضور خود در فیلم «دریاچه ماهی» اظهار کرد: وقتی فیلمنامه این کار دفاع مقدسی به من پیشنهاد شد، دریافتم این فیلم با دیگر فیلم هایی که تا به حال در این حوزه دیده ام متفاوت است، چون به گونه ای در آن از موضوعات مختلف حرف زده می شود که به شخصه آن را تجربه نکرده بودم، برای همین نیز بازی در آن را پذیرفتم.
وی افزود: وقتی سخن از سینمای دفاع مقدس می شود، این تصور در ذهن به وجود می آید که حتماً باید فیلمی را شاهد باشیم که در آن صدای شلیک می آید، در صورتی که این گونه آثار تنها بخشی از سینمای جنگ را در در بر می گیرند، ولیکن بخش اعظمی از آن موضوعاتی است که ما آن را در آثار سینمایی کمتر می بینیم. بهترین گواه این مطلب را در فیلم «دریاچه ماهی» شاهدیم؛ فیلمی عاشقانه که به زیباترین شکل ممکن، حرف ها در آن زده می شود.
این بازیگر ادامه داد: وقتی درباره «دریاچه ماهی» حرف می زنم نمی خواهم به گونه ای رفتار کنم که انگار این فیلم بدون ایراد است، چون چنین فیلمی در دنیا وجود ندارد، اما نکته مهم اینجاست، حرف هایی که در آن زده می شود، چیزهایی نیست که قبلاً آن را شنیده باشیم؛ برای همین این نو بودن به دل می نشیند و تماشاگر هم با آن ارتباط برقرار می کند.
وی در پاسخ به این سوال خبرنگار حوزه مبنی بر این که شما درباره ارتباط تماشاگر با این فیلم حرف زدید، اما این کار در گیشه نتوانست به فروش مد نظر دست پیدا کند! دلیل این اتفاق را چگونه ارزیابی می کنید؟ چنین توضیح داد: به نکته ای اشاره کردید که حتماً در این بحث باید به آن پرداخته می شد، چون عموماً نقدهایی که به این دست فیلم ها می شود، به گیشه آنها بر می گردد، در صورتی که شرایط برای نمایش این فیلم ها مناسب نیست، برای همین چگونه می توان انتظار داشت فیلمی که در محدودترین سالن ها و بدترین سانس ها به نمایش در می آید، با فیلمی که سالن های متعدد دارد، به واسطه تماشاگر برابری کند؟
اسکندری تاکید کرد: من شرایط بد اکران را می دانم؛ چراکه سینماداران ما تنها به گیشه نظر دارند، البته توجه به گیشه یکی از ضروریات سینماست، ولی به شرطی که در کنار جذابیت های تجاری، به معانی آثار نیز توجه شود. در کلامی اگر قرار است ما از 10 سینما 6 تای آن را به فیلم های تجاری اختصاص دهیم 4 سینما را هم به فیلم های ارزشی و هنری بدهیم. در چنین وضعیتی هم اقتصاد سینما تامین خواهد شد، هم این که فیلم هایی که حرفی برای گفتن دارند، این فرصت را پیدا خواهند کرد.
این بازیگر متذکر شد: ممکن است این سوال پیش بیاید که هر سینماداری حاضر نمی شود فیلم هایی دینی و هنری را به نمایش در آورد، چون برای وی بیش از هر چیز تامین نیازها و هزینه های مالی اهمیت دارد. در چنین شرایطی تکلیف چیست؟ موضوعی که اشاره کردید کاملا درست است، اما اکثر سینماهای ما دولتی هستند، برای همین می توان فیلم های مد نظر را در سالن های دولتی به نمایش در آورد، چون جدا از بحث حمایت بخشی از وظایف نهادهای دولتی به ویژه در حوزه فرهنگ، پشتیبانی از کارهایست که در آنها آرمان های شهدا مد نظر قرار گرفته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که ورود فیلمسازان زن به حوزه دفاع مقدس چه دست آوردهایی می تواند به همراه داشته باشد؟ گفت: در ابتدای بحث باید بگویم من چندان با دسته بندی های این چنینی موافق نیستم، چون جنسیت نمی تواند به ما بگوید یک فیلم خوب یا بد است، ولیکن می توان این نکته را در نظر گرفت که فیلمسازان زن از دریچه ای به موضوعات نگاه می کنند که ممکن است با یک سینماگر مرد متفاوت باشد، برای همین هم حضور فیلمسازانی چون مریم دوستی (کارگردان فیلم دریاچه ماهی) در این حوزه می تواند اتفاقات خوبی را در سینما رقم زند. برای همین امیدوارم هر چه زودتر شاهد جلوی دوربین رفتن فیلم جدید این فیلمساز باشیم.
وی در بخش دیگری از این گفت و گو در پاسخ به این سوال که برای نقش آفرینی در این فیلم سینمایی از الگویی خاص استفاده کرده؟ چنین توضیح داد: معمولاً بازیگران از پیرامون خود الهام می گیرند، اما در چنین حوزه هایی الگوگیری بسیار دشوار است، چون باید شخصیتی که از آن الگو گرفته می شود، غنای لازم را داشته باشد. با این توضیح وقتی فیلمی در حوزه دفاع مقدس ساخته می شود به نظرم بهترین الگو خانواده شهدا هستند که با صبر و ایثارشان به ما درس استقامت را آموختند. من نیز سعی کردم در این فیلم چنین شرطی را رعایت کنم، برای همین از شخصیت هایی چون همسر شهید بابایی و شهید دوران که از مفاخر هستند الگو گرفتم.
اسکندری در پایان این گفت وگو اظهار امیدواری کرد روزی سینمای ایران بتواند فیلم هایی بسازد که در آن ارزش های دفاع مقدس برای مخاطبان جهانی گفته شود.
وی افزود: وقتی سخن از سینمای دفاع مقدس می شود، این تصور در ذهن به وجود می آید که حتماً باید فیلمی را شاهد باشیم که در آن صدای شلیک می آید، در صورتی که این گونه آثار تنها بخشی از سینمای جنگ را در در بر می گیرند، ولیکن بخش اعظمی از آن موضوعاتی است که ما آن را در آثار سینمایی کمتر می بینیم. بهترین گواه این مطلب را در فیلم «دریاچه ماهی» شاهدیم؛ فیلمی عاشقانه که به زیباترین شکل ممکن، حرف ها در آن زده می شود.
این بازیگر ادامه داد: وقتی درباره «دریاچه ماهی» حرف می زنم نمی خواهم به گونه ای رفتار کنم که انگار این فیلم بدون ایراد است، چون چنین فیلمی در دنیا وجود ندارد، اما نکته مهم اینجاست، حرف هایی که در آن زده می شود، چیزهایی نیست که قبلاً آن را شنیده باشیم؛ برای همین این نو بودن به دل می نشیند و تماشاگر هم با آن ارتباط برقرار می کند.
وی در پاسخ به این سوال خبرنگار حوزه مبنی بر این که شما درباره ارتباط تماشاگر با این فیلم حرف زدید، اما این کار در گیشه نتوانست به فروش مد نظر دست پیدا کند! دلیل این اتفاق را چگونه ارزیابی می کنید؟ چنین توضیح داد: به نکته ای اشاره کردید که حتماً در این بحث باید به آن پرداخته می شد، چون عموماً نقدهایی که به این دست فیلم ها می شود، به گیشه آنها بر می گردد، در صورتی که شرایط برای نمایش این فیلم ها مناسب نیست، برای همین چگونه می توان انتظار داشت فیلمی که در محدودترین سالن ها و بدترین سانس ها به نمایش در می آید، با فیلمی که سالن های متعدد دارد، به واسطه تماشاگر برابری کند؟
اسکندری تاکید کرد: من شرایط بد اکران را می دانم؛ چراکه سینماداران ما تنها به گیشه نظر دارند، البته توجه به گیشه یکی از ضروریات سینماست، ولی به شرطی که در کنار جذابیت های تجاری، به معانی آثار نیز توجه شود. در کلامی اگر قرار است ما از 10 سینما 6 تای آن را به فیلم های تجاری اختصاص دهیم 4 سینما را هم به فیلم های ارزشی و هنری بدهیم. در چنین وضعیتی هم اقتصاد سینما تامین خواهد شد، هم این که فیلم هایی که حرفی برای گفتن دارند، این فرصت را پیدا خواهند کرد.
این بازیگر متذکر شد: ممکن است این سوال پیش بیاید که هر سینماداری حاضر نمی شود فیلم هایی دینی و هنری را به نمایش در آورد، چون برای وی بیش از هر چیز تامین نیازها و هزینه های مالی اهمیت دارد. در چنین شرایطی تکلیف چیست؟ موضوعی که اشاره کردید کاملا درست است، اما اکثر سینماهای ما دولتی هستند، برای همین می توان فیلم های مد نظر را در سالن های دولتی به نمایش در آورد، چون جدا از بحث حمایت بخشی از وظایف نهادهای دولتی به ویژه در حوزه فرهنگ، پشتیبانی از کارهایست که در آنها آرمان های شهدا مد نظر قرار گرفته باشد.
وی در پاسخ به این سوال که ورود فیلمسازان زن به حوزه دفاع مقدس چه دست آوردهایی می تواند به همراه داشته باشد؟ گفت: در ابتدای بحث باید بگویم من چندان با دسته بندی های این چنینی موافق نیستم، چون جنسیت نمی تواند به ما بگوید یک فیلم خوب یا بد است، ولیکن می توان این نکته را در نظر گرفت که فیلمسازان زن از دریچه ای به موضوعات نگاه می کنند که ممکن است با یک سینماگر مرد متفاوت باشد، برای همین هم حضور فیلمسازانی چون مریم دوستی (کارگردان فیلم دریاچه ماهی) در این حوزه می تواند اتفاقات خوبی را در سینما رقم زند. برای همین امیدوارم هر چه زودتر شاهد جلوی دوربین رفتن فیلم جدید این فیلمساز باشیم.
وی در بخش دیگری از این گفت و گو در پاسخ به این سوال که برای نقش آفرینی در این فیلم سینمایی از الگویی خاص استفاده کرده؟ چنین توضیح داد: معمولاً بازیگران از پیرامون خود الهام می گیرند، اما در چنین حوزه هایی الگوگیری بسیار دشوار است، چون باید شخصیتی که از آن الگو گرفته می شود، غنای لازم را داشته باشد. با این توضیح وقتی فیلمی در حوزه دفاع مقدس ساخته می شود به نظرم بهترین الگو خانواده شهدا هستند که با صبر و ایثارشان به ما درس استقامت را آموختند. من نیز سعی کردم در این فیلم چنین شرطی را رعایت کنم، برای همین از شخصیت هایی چون همسر شهید بابایی و شهید دوران که از مفاخر هستند الگو گرفتم.
اسکندری در پایان این گفت وگو اظهار امیدواری کرد روزی سینمای ایران بتواند فیلم هایی بسازد که در آن ارزش های دفاع مقدس برای مخاطبان جهانی گفته شود.
