به گزارش   شهدای ایران، جشنواره ای که در سه ماهه گذشته با روند کیفی اجرایی و موفقیت چشمگیر در تعامل با جامعه سینمایی کشور و جهان، عملا، از یک ظرفیت بزرگ و نهفته ای رونمایی کرده و توانسته با ایجاد مناسبات گسترده و پیوسته بیش از 3500 سینماگر و نویسنده را با خود مرتبط نماید تا آثارشان را به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند.

 

سالانه در سطح کشور و منطقه ده ها و بلکه صدها جشنواره برگزار می شود. ایرادی نیست. در سطح کشورهای صاحب نام سینمایی دنیا هم می بینیم که سالانه با عناوین و موضوعات مختلف در جغرافیای گوناگون- اعم از شهر و روستا، ساحل، موزه و باغ-  از این گونه جشنواره ها به وفور برگزار می شود که بعضا آثاری از ایران در آن ها حضور می یابند و جایزه کسب می کنند و پزش هم، بر سینه مدیران حک می شود و در ارائه بیلان کار و حجم سازی و فربه کردن فعالیت شان از آن ها بهره برداری هم می کنند. باز هم ایرادی ندارد.

 

چه ایرادی دارد «ونیز» شهر جشنواره ها لقب بگیرد و یا «فلورانس» پایتخت جشن های هنری و ...!

 

خوشبختانه، در کشور ما هم به کرات بویژه در نیمه دوم سال شاهد برگزاری مطول و مستمر جشنواره های عمومی و تخصصی در عرصه سینما هستیم. اتفاقات خیلی خوبی است.

 

اینکه در ازدحام جشنواره های ریز و درشت و کوتاه و بلند، تنها جشنواره بین المللی منتسب به محرم و اربعین برغم درخشش و کسب اعتبار و جایگاه ملی و بین المللی حتی، پیش از برگزاری اش، ناگهان به دلیل پاره ایی منابع مالی متوقف شود جای شگفتی و نگرانی است.

 

بدبینانه اش این است که اراده یا اراده هایی در فضای مقهور جریانات شبه روشنفکری و مصلوب افکار اومانیستی سینما حاضر نشدند این رویداد سینمایی پا بگیرد و محقق شود تا به پایگاه و پایلوتی برای اندیشه ورزی در قلمرو سینمایی دینی تبدیل نشود.

 

 این روزها که از آمارهای میلیاردی درشت و رقم های نجومی در برگزاری جشنواره های فجر صحبت می شود شنیدن خبری مبنی بر اینکه جشنواره اربعین(مسیر عشق) صرفا به خاطر عقب نشینی حامیان مدعی و مشکلات مالی زمینگیر شود خیلی نگران کننده و خطرناک است. البته حامیانی که از اول سخن از حمایت و برپایی جشنواره گفتند لازم است درباره توقف این مهم هم توضیح دهند.

 

آیا نمی شود گوشه کوچکی از ارقام بیست تا چهل میلیاردی و از سفره پرزرق وبرق جشن های آن چنانی دولتی و از کنار هبه هدایای نجومی و ادبیات ریخت و پاش به رویدادهایی از نوع مسیر عشق اختصاص داده شود؟

 

اینکه جشنواره مسیر عشق می آید میزان استقبال، آمار و ارقام، اسامی هنرمندان و سینماگران حاضر در جشنواره را علنا و رسما اطلاع رسانی می کند و همه شواهد و مستندات  هم،گویای آن است که یک اتفاق بی‌حاشیه در قالب جریان فرهنگی و سینمای عاشورایی و اربعینی شکل گرفته و چشم اندازی از امید و انرژی را در قاطبه سینماگران و دغدغه‌مندان این عرصه بوجود آورده است.

 

نمایندگان مجلس که برای رفع توقیف فیلمها پیشگام هستند چرا نسبت به «توقف» و «تعویق» و مشکلات مبتلابه جشنواره اربعین بی تفاوت عبور می کنند؟

 

حماسه اربعین ظرفیت عظیم جهان اسلام و شیعه است.  این ظرفیت برای ایران و جهان شیعه به مراتب از قدرت هسته ای غنی تر و قوی تر است. رسانه های غربی در طول سال های اخیر همواره، کوشیده اند تا با هزاران ترفند و شائبه این بزرگترین پیاده روی استراتژیک، انقلابی و دینی را در مهجوریت قرار دهند ایا سزاوار است اکنون که طیفی از نیروهای انقلابی و سینماگران دغدغه دار پای به میدان نهاده اند و آتش به اختیار اقدام کرده اند چرا از آن ها حمایت نمی شود؟

 

این رویداد فرهنگی و سینمایی می تواند بستری را رقم بزند تا با تمرکز بیشتر و اهتمام جدی تر و نیز با پیش بینی مشوق هایی شاهد تولید و خلق آثار جدی تر و پژوهش محوری گسترده تری در این زمینه باشیم. تا سهم ناچیز سینمای ایران نسبت به محرم و عاشورا چندین برابر شود.

 

وقتی رسانه ها از جشنواره فیلم «مسیر عشق» به طلیعه ایجاد نهضت سینمایی برای مستندسازی و ثبت و روایت ابعاد گسترده و عظیم حماسه اربعین و محرم تعبیر می کنند آیا شایسته است مسئولان و متولیان بی خیال و بی تفاوت از کنار این واقعه و توقف و مشکلات آن عبور کنند؟