ما نتوانسیم در زمینه فرهنگی کار قابل قبولی انجام دهیم و تنها شعارش را داده‌ایم. اینکه هفته‌ای را به نام «هفته دفاع مقدس» نامیده و دفاع خود را در کلیشه‌ای به نام آن قرار دهیم، کارساز نخواهد بود. باید تلاش کرد تا آحاد جامعه دریابند چرا جنگ بر ما تحمیل شد.
به گزارش شهدای ایران، «احمد دواتگر» جانباز و آزاده هشت سال دفاع مقدس و اهل شهرستان آمل استان مازندران، یادداشتی را به مناسبت سی و هفتمین سالروز بزرگداشت هفته دفاع مقدس به دفتر خبرگزاری دفاع مقدس مازندران ارسال کرده است که در ادامه می‌خوانید.
وقتی جنگ آغاز شد یک عده جوان باغیرت شال و کلاهشان را محکم بستند تا کوچه پس کوچه‌هایشان مورد تاخت و تاز بیگانگان قرار نگیرد از این جمع بی ریا یه عده برای سربلندی؛ عزت، دفاع از تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران، حفظ نظام و انقلاب و... به شهادت رسیدند، جمعی نیز با افتخار سند جانبازی را نصیب خود نمودند اما قرعه اسارت نیز به نام جمع دیگری رقم خورد جماعتی که غالبشان با بدنی مجروح به اسارت دشمن درآمده بودند.
جنگ تمام شد و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس به شهرهایشان بازگشتند در حالیکه خیلی چیزها در حال تغییر بود بهتر بگویم کم کم ارزش ها به ضد ارزش ها در حال جابجایی بود مسئولین آنطور که می بایست نه تنها از تجربه گرانبهای این جماعت بازگشته از میادین سخت روزهای مرد و مردانگی استفاده نکردند بلکه در بسیاری از مواقع آن ها را به حال خود رها کردند در حالیکه اگر از این افراد در پست های مختلف مدیریتی در سطوح مختلف نظام استفاده می شد به یقین بسیاری از مشکلات امروزی در این کشور را شاهد نبودیم.
سال ها گذشت و ارزش های باقی مانده از هشت سال دفاع مقدس توسط برخی ها به تاراج گذاشته شد در این میان آقا و مقتدایمان امام خامنه ای عزیز تمام تلاش خود را در راستای حفظ این ارزش ها بکار گرفته و بارها در خصوص فراموشی ارزش های باقی مانده از دفاع مقدس و جماعتی که نقش اصلی را در این نبرد داشته و خون دل ها نیز خورده اند؛ اشاره نمود اما انگار جمعی وجود جماعت باقی مانده از روزهای سخت در این مملکت را نمی توانستند تحمل نمایند.
به نام ما انواع و اقسام قوانین تنظیم شد حال آن که بسیاری از آن ها به مرحله اجرا در نیامد و تنها زخم‌زبانهایش برایمان به یادگار ماند. پس از جنگ عده‌ای تلاش کردند تا ما را تنها برای بالا رفتن از پله‌های ترقی و آوردن چند رای بیشتر برای قرار گرفتن در مسند ریاست برای خود استفاده نمایند.
جمعی دیگر نیز که تحصیل را واجب‌تر از حضور در میادین دفاع مقدس می دانستند کم کم بر صندلی قدرت قرار گرفتند در میانشان بودند کسانیکه در باطن خود هیچ تعهدی به آرمان های این کشور نداشته و تا آنجا پیش رفتند که دست به چپاول و اختلاس زدند خوی سرمایه داری و اقتخار به کاخ نشینی در میان همین افراد در حال گسترش بود اما طعنه ها و توهین هایش نصیب ما شد فضای را به سمتی هدایت نمودند که حتی بچه هایمان نیز نتوانستند در مدارس و دانشگاه ها سر خود را با افتخار بلند کرده و اعلان نمایند ما فرزندان همان کسانی هستیم که از این کشور با چنگ و دندان دفاع کردند.
سال‌ها گذشت ما و خانواده‌هایمان تنها نظاره‌گر زخم زبان‌ها، توهین‌ها، تهمت‌ها و یا شعارهایی همچون توپ، تانک، بسیجی دیگر اثر ندارد و... بودیم ما را دلواپس، تندرو، بی‌سواد و بی‌هویت نامیدند، اما بنا به دلایلی سکوت را پیشه کار خود قرار دادیم. این بار بحران‌های منطقه ای همچون زخم‌های کهنه سر باز نموده بود و جنگ در سوریه و عراق با جنایت داعش آن هم با حمایت های علنی و آشکار دشمنان قسم خورده کشورمان که برخی ها بر اساس وابستگی و یا برداشت های غلط خود آن ها را فرشته نجات خود می دانند به اوج خود رسید؛ بحرانی که هدف اصلی از ایجاد آن ناامنی و در نهایت فروپاشی جمهوری اسلامی ایران بوده است لذا بار دیگر عده ای که غالب آن ها حتی در زمان دفاع مقدس و یا انقلاب در قید حیات نیز نبودند با التماس از مسئولین به عنوان مدافعین حرم در صحنه های نبرد حضور یافتند اما یه عده بی انصاف و نامرد گستاخانه مدافعین حرم ما را آماج تهمت و توهین‌های خود قرار دادند و همان جملاتی را بکار بردند که برای رزمندگان هشت سال دفاع مقدس تازگی نداشته است و......
بگذریم. شاید گفته شود چرا ما نتوانسیم فرهنگ موجود در دفاع مقدس که برگرفته از فرهنگ ناب دین اسلام می‌باشد را در این مملکت گسترش دهیم تا شاهد اختلاس و دزدی، گرفتن حقوق‌های نجومی که برخی‌ها با افتخار از آن دفاع کرده و دریافت‌کنندگان آن را خادمان این مملکت می‌نامند؛ باشیم و یا شاهد بی‌حجابی و بی‌بند و باری، خلق و خوی سرمایه‌داری و کاخ‌نشینی و از همه مهمتر بی‌تفاوتی به ارزش‌هایی که شهدا جانشان را برای آن تقدیم نموده‌اند، نباشیم.
در پاسخ بایستی بیان داشت ما نتوانسیم در زمینه فرهنگی کار قابل قبولی انجام داده و تنها شعارش را داده‌ایم، اینکه هفته‌ای را به نام هفته دفاع مقدس نامیده و دفاع خود را در کلیشه‌ای به نام آن قرار دهیم کارساز نخواهد بود، باید تلاش کرد تا آحاد این جامعه دریابند چرا جنگ بر ما تحمیل شد؟ آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران چه بوده است که از همان ابتدا آمریکا و هم‌پیمانانش در مقابل این انقلاب قرار گرفتند؟
وظیفه ما در راستای حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران چه می‌باشد و چگونه می‌توانیم از آرمان ها و ارزش هایی که شهدا و امام شهدا آنها را برایمان به یادگار گذاشته اند، محافظت کنیم؟
وقتی جنگ آغاز شد یک عده جوان باغیرت شال و کلاهشان را محکم بستند تا کوچه پس کوچه‌هایشان مورد تاخت و تاز بیگانگان قرار نگیرد از این جمع بی ریا یه عده برای سربلندی؛ عزت، دفاع از تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران، حفظ نظام و انقلاب و... به شهادت رسیدند، جمعی نیز با افتخار سند جانبازی را نصیب خود نمودند اما قرعه اسارت نیز به نام جمع دیگری رقم خورد جماعتی که غالبشان با بدنی مجروح به اسارت دشمن درآمده بودند.
جنگ تمام شد و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس به شهرهایشان بازگشتند در حالیکه خیلی چیزها در حال تغییر بود بهتر بگویم کم کم ارزش ها به ضد ارزش ها در حال جابجایی بود مسئولین آنطور که می بایست نه تنها از تجربه گرانبهای این جماعت بازگشته از میادین سخت روزهای مرد و مردانگی استفاده نکردند بلکه در بسیاری از مواقع آن ها را به حال خود رها کردند در حالیکه اگر از این افراد در پست های مختلف مدیریتی در سطوح مختلف نظام استفاده می شد به یقین بسیاری از مشکلات امروزی در این کشور را شاهد نبودیم.
سال ها گذشت و ارزش های باقی مانده از هشت سال دفاع مقدس توسط برخی ها به تاراج گذاشته شد در این میان آقا و مقتدایمان امام خامنه ای عزیز تمام تلاش خود را در راستای حفظ این ارزش ها بکار گرفته و بارها در خصوص فراموشی ارزش های باقی مانده از دفاع مقدس و جماعتی که نقش اصلی را در این نبرد داشته و خون دل ها نیز خورده اند؛ اشاره نمود اما انگار جمعی وجود جماعت باقی مانده از روزهای سخت در این مملکت را نمی توانستند تحمل نمایند.
به نام ما انواع و اقسام قوانین تنظیم شد حال آن که بسیاری از آن ها به مرحله اجرا در نیامد و تنها زخم‌زبانهایش برایمان به یادگار ماند. پس از جنگ عده‌ای تلاش کردند تا ما را تنها برای بالا رفتن از پله‌های ترقی و آوردن چند رای بیشتر برای قرار گرفتن در مسند ریاست برای خود استفاده نمایند.
جمعی دیگر نیز که تحصیل را واجب‌تر از حضور در میادین دفاع مقدس می دانستند کم کم بر صندلی قدرت قرار گرفتند در میانشان بودند کسانیکه در باطن خود هیچ تعهدی به آرمان های این کشور نداشته و تا آنجا پیش رفتند که دست به چپاول و اختلاس زدند خوی سرمایه داری و اقتخار به کاخ نشینی در میان همین افراد در حال گسترش بود اما طعنه ها و توهین هایش نصیب ما شد فضای را به سمتی هدایت نمودند که حتی بچه هایمان نیز نتوانستند در مدارس و دانشگاه ها سر خود را با افتخار بلند کرده و اعلان نمایند ما فرزندان همان کسانی هستیم که از این کشور با چنگ و دندان دفاع کردند.
سال‌ها گذشت ما و خانواده‌هایمان تنها نظاره‌گر زخم زبان‌ها، توهین‌ها، تهمت‌ها و یا شعارهایی همچون توپ، تانک، بسیجی دیگر اثر ندارد و... بودیم ما را دلواپس، تندرو، بی‌سواد و بی‌هویت نامیدند، اما بنا به دلایلی سکوت را پیشه کار خود قرار دادیم. این بار بحران‌های منطقه ای همچون زخم‌های کهنه سر باز نموده بود و جنگ در سوریه و عراق با جنایت داعش آن هم با حمایت های علنی و آشکار دشمنان قسم خورده کشورمان که برخی ها بر اساس وابستگی و یا برداشت های غلط خود آن ها را فرشته نجات خود می دانند به اوج خود رسید؛ بحرانی که هدف اصلی از ایجاد آن ناامنی و در نهایت فروپاشی جمهوری اسلامی ایران بوده است لذا بار دیگر عده ای که غالب آن ها حتی در زمان دفاع مقدس و یا انقلاب در قید حیات نیز نبودند با التماس از مسئولین به عنوان مدافعین حرم در صحنه های نبرد حضور یافتند اما یه عده بی انصاف و نامرد گستاخانه مدافعین حرم ما را آماج تهمت و توهین‌های خود قرار دادند و همان جملاتی را بکار بردند که برای رزمندگان هشت سال دفاع مقدس تازگی نداشته است و......
بگذریم. شاید گفته شود چرا ما نتوانسیم فرهنگ موجود در دفاع مقدس که برگرفته از فرهنگ ناب دین اسلام می‌باشد را در این مملکت گسترش دهیم تا شاهد اختلاس و دزدی، گرفتن حقوق‌های نجومی که برخی‌ها با افتخار از آن دفاع کرده و دریافت‌کنندگان آن را خادمان این مملکت می‌نامند؛ باشیم و یا شاهد بی‌حجابی و بی‌بند و باری، خلق و خوی سرمایه‌داری و کاخ‌نشینی و از همه مهمتر بی‌تفاوتی به ارزش‌هایی که شهدا جانشان را برای آن تقدیم نموده‌اند، نباشیم.
در پاسخ بایستی بیان داشت ما نتوانسیم در زمینه فرهنگی کار قابل قبولی انجام داده و تنها شعارش را داده‌ایم، اینکه هفته‌ای را به نام هفته دفاع مقدس نامیده و دفاع خود را در کلیشه‌ای به نام آن قرار دهیم کارساز نخواهد بود، باید تلاش کرد تا آحاد این جامعه دریابند چرا جنگ بر ما تحمیل شد؟ آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران چه بوده است که از همان ابتدا آمریکا و هم‌پیمانانش در مقابل این انقلاب قرار گرفتند؟
وظیفه ما در راستای حفظ نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران چه می‌باشد و چگونه می‌توانیم از آرمان ها و ارزش هایی که شهدا و امام شهدا آنها را برایمان به یادگار گذاشته اند، محافظت کنیم؟
