در قبال استقلال کردستان کشورهای ایران،عراق،روسیه،ترکیه،امریکا و انگلستان مواضع متفاوتی را اتخاذ کرده اند.ایران بعنوان کشوری که در همسایگی عراق قرار داشته و نقش پررنگ تری در معادلات این کشور بازی می کند.
به گزارش شهدای ایران، در قبال استقلال کردستان کشورهای ایران،عراق،روسیه،ترکیه،امریکا و انگلستان مواضع متفاوتی را اتخاذ کرده اند.ایران بعنوان کشوری که در همسایگی عراق قرار داشته و نقش پررنگ تری در معادلات این کشور بازی می کند در بیانیه ای مخالفت خود را با تجزیه عراق به صراحت اعلام کرده و این فرایند را "پیش آورنده مشکلات تازه" تلقی کرده است
بیش از صد سال از عقد پیمان محرمانه میان فرانسه و انگلستان موسوم به سایکس - پیکو می گذرد ، پیمانی که منطقه غرب آسیا را دچار مشکلات فراوانی کرده و ریشه بسیاری از مشکلات و معضلات این منطقه بوده است.
این معاهده در کنار تجزیه و نابودی امپراطوری عثمانی مرزهای مصنوعی را بوجود آورد که در درون این مرزها با تجمیع طوایف و اقوام متفاوت بتوانند از بروز و ظهور ملت یکپارچه جلوگیری نمایند تا بتوانند از تنش های طبیعی درونی و عدم تشکیل وحدت کمال استفاده را برده و همزمان از ظهور عبدالناصر دیگری که موجودیت رژیم صهیونیستی را به خطر بیندازد جلوگیری کنند.
کردها از اقوامی هستند که در این میان بعنوان هویتی بدون سرزمین شناسانده شده اند و با هدف استقلال بارها زمینه ساز بحران بوده اند.
بنابر قطعنامه 688 شورای امنیت سازمان ملل ، که در جریان درگیری نظامی میان اکراد خواهان خودمختاری و نیروی حکومت عراق که در سال 1991 رخ داد ،اقلیم کردستان حالتی نیمه مستقل پیدا کرد و امیدها برای استنقلال در میان آنها زنده شد.
اکنون و با گذشت سالهای متمادی وضعیت اقلیم کردستان به گونه ای دیگر رقم خورده است.این اقلیم اکنون به دو گروه اصلی تقسیم می شوند.گروه اول هواداران حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی که از گفتمان دولت سازی حمایت کرده و تامرز برخورد نظامی با دولت جدید عراق هم پیش رفته اند. و گروه دوم که لیبرال تر بوده و بر این باور هستند که قبل از استقلال می بایست ابتدا پایه های شهروند بودن و نیز تشکیل دستگاههای حکومتی ایجاد شود.
با توجه به ظهور پدیده داعش و درگیری نیروهای عراق از لشکری و کشوری با آن ، اکراد زمینه را مساعد دیده و کاتالیزور استقلال خود را داعش دیده اند.لذا ورزهای اقلیم را از سه استان سلیمانیه،دهوک و اربیل به نینوا،صلاح الدین،دیالی و از همه مهمتر کرکوک ، گسترش داده و حتی پا را فراتر نهاده و مهرماه امسال(سپتامبر 2017) را زمان برگزاری رفراندوم استقلال خود اعلام نموده اند.
اما آنچه که به نظر می رسد این است که تحقق این استقلال موانعی را در پی خواهد داشت که اعم از داخلی و خارجی هستند.در بعد داخلی، اقلیم هم اکنون بدلیل سوءمدیریت و کارایی با مشکلاتی همچون فساد گسترده مالی،شرایط بد بهداشتی و رفاهی،عدم پرداخت حقوق کارگران،سقوط بهای نفت،شرایط بد اقتصادی ساکنین و ... دست و پنجه نرم می کند که در صورت استقلال موجبات ایجاد بحران را بوجود خواهد آورد.
در کنار مشکلات داخلی بعد بین المللی و خارجی نیز اهمیت کمتری ندارد.تمامی مسئولین و نخبگان کرد و حتی شخص بارزانی به این مساله واقف هستند که استقلال و تمامیت ارضی و تشکیل کشوری جدید می بایست با رضایت و همکاری کشورهای همسایه و البته سازمانهای بین المللی و قدرتهای جهانی صورت پذیرد و به قول معروف نمی توان بی گدار به آب زد.
در قبال استقلال کردستان کشورهای ایران،عراق،روسیه،ترکیه،امریکا و انگلستان مواضع متفاوتی را اتخاذ کرده اند.ایران بعنوان کشوری که در همسایگی عراق قرار داشته و نقش پررنگ تری در معادلات این کشور بازی می کند در بیانیه ای مخالفت خود را با تجزیه عراق به صراحت اعلام کرده و این فرایند را "پیش آورنده مشکلات تازه" تلقی کرده است.دولت عراق نیز در همین راستا اعلام نموده کسی نمی تواند با نادیده گرفتن دیگران ، سرنوشت خود را تعیین کند.ترکیه این تصمیم را اشتباه بزرگ خوانده و روسیه خود را حامی وحدت عراق اعلام کرده است.
اما مواضع امریکا و انگلستان و البته رژیم صهیونیستی در این خصوص در نوع خود جالب توجه است.امریکا و انگلستان بدون اینکه مخالفت خود را علنی کنند تنها در خصوص زمان رفراندوم اظهار مخالفت کردند و رژیم صهیونیستی نیز تمام قد از استقلال کردستان حمایت کرده است.این رژیم با پیش رو قرار دادن دکترین اتحاد پیرامونی بن گورین سالها قبل و با خرید زمینهای منطقه کرکوک به چند برابر قیمت واقعی و فعال کردن سرویس های جاسوسی در اقلیم بدنبال ایجاد روزنه ای است تا به ایران نزدیک تر شده و تفرقه و بحران را تداوم دهد و بتواند از آب گل آلود ماهی خود را بگیرد.
*بسیج پرس
بیش از صد سال از عقد پیمان محرمانه میان فرانسه و انگلستان موسوم به سایکس - پیکو می گذرد ، پیمانی که منطقه غرب آسیا را دچار مشکلات فراوانی کرده و ریشه بسیاری از مشکلات و معضلات این منطقه بوده است.
این معاهده در کنار تجزیه و نابودی امپراطوری عثمانی مرزهای مصنوعی را بوجود آورد که در درون این مرزها با تجمیع طوایف و اقوام متفاوت بتوانند از بروز و ظهور ملت یکپارچه جلوگیری نمایند تا بتوانند از تنش های طبیعی درونی و عدم تشکیل وحدت کمال استفاده را برده و همزمان از ظهور عبدالناصر دیگری که موجودیت رژیم صهیونیستی را به خطر بیندازد جلوگیری کنند.
کردها از اقوامی هستند که در این میان بعنوان هویتی بدون سرزمین شناسانده شده اند و با هدف استقلال بارها زمینه ساز بحران بوده اند.
بنابر قطعنامه 688 شورای امنیت سازمان ملل ، که در جریان درگیری نظامی میان اکراد خواهان خودمختاری و نیروی حکومت عراق که در سال 1991 رخ داد ،اقلیم کردستان حالتی نیمه مستقل پیدا کرد و امیدها برای استنقلال در میان آنها زنده شد.
اکنون و با گذشت سالهای متمادی وضعیت اقلیم کردستان به گونه ای دیگر رقم خورده است.این اقلیم اکنون به دو گروه اصلی تقسیم می شوند.گروه اول هواداران حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی که از گفتمان دولت سازی حمایت کرده و تامرز برخورد نظامی با دولت جدید عراق هم پیش رفته اند. و گروه دوم که لیبرال تر بوده و بر این باور هستند که قبل از استقلال می بایست ابتدا پایه های شهروند بودن و نیز تشکیل دستگاههای حکومتی ایجاد شود.
با توجه به ظهور پدیده داعش و درگیری نیروهای عراق از لشکری و کشوری با آن ، اکراد زمینه را مساعد دیده و کاتالیزور استقلال خود را داعش دیده اند.لذا ورزهای اقلیم را از سه استان سلیمانیه،دهوک و اربیل به نینوا،صلاح الدین،دیالی و از همه مهمتر کرکوک ، گسترش داده و حتی پا را فراتر نهاده و مهرماه امسال(سپتامبر 2017) را زمان برگزاری رفراندوم استقلال خود اعلام نموده اند.
اما آنچه که به نظر می رسد این است که تحقق این استقلال موانعی را در پی خواهد داشت که اعم از داخلی و خارجی هستند.در بعد داخلی، اقلیم هم اکنون بدلیل سوءمدیریت و کارایی با مشکلاتی همچون فساد گسترده مالی،شرایط بد بهداشتی و رفاهی،عدم پرداخت حقوق کارگران،سقوط بهای نفت،شرایط بد اقتصادی ساکنین و ... دست و پنجه نرم می کند که در صورت استقلال موجبات ایجاد بحران را بوجود خواهد آورد.
در کنار مشکلات داخلی بعد بین المللی و خارجی نیز اهمیت کمتری ندارد.تمامی مسئولین و نخبگان کرد و حتی شخص بارزانی به این مساله واقف هستند که استقلال و تمامیت ارضی و تشکیل کشوری جدید می بایست با رضایت و همکاری کشورهای همسایه و البته سازمانهای بین المللی و قدرتهای جهانی صورت پذیرد و به قول معروف نمی توان بی گدار به آب زد.
در قبال استقلال کردستان کشورهای ایران،عراق،روسیه،ترکیه،امریکا و انگلستان مواضع متفاوتی را اتخاذ کرده اند.ایران بعنوان کشوری که در همسایگی عراق قرار داشته و نقش پررنگ تری در معادلات این کشور بازی می کند در بیانیه ای مخالفت خود را با تجزیه عراق به صراحت اعلام کرده و این فرایند را "پیش آورنده مشکلات تازه" تلقی کرده است.دولت عراق نیز در همین راستا اعلام نموده کسی نمی تواند با نادیده گرفتن دیگران ، سرنوشت خود را تعیین کند.ترکیه این تصمیم را اشتباه بزرگ خوانده و روسیه خود را حامی وحدت عراق اعلام کرده است.
اما مواضع امریکا و انگلستان و البته رژیم صهیونیستی در این خصوص در نوع خود جالب توجه است.امریکا و انگلستان بدون اینکه مخالفت خود را علنی کنند تنها در خصوص زمان رفراندوم اظهار مخالفت کردند و رژیم صهیونیستی نیز تمام قد از استقلال کردستان حمایت کرده است.این رژیم با پیش رو قرار دادن دکترین اتحاد پیرامونی بن گورین سالها قبل و با خرید زمینهای منطقه کرکوک به چند برابر قیمت واقعی و فعال کردن سرویس های جاسوسی در اقلیم بدنبال ایجاد روزنه ای است تا به ایران نزدیک تر شده و تفرقه و بحران را تداوم دهد و بتواند از آب گل آلود ماهی خود را بگیرد.
*بسیج پرس
