شهدای ایران:«دفاع‌مقدس»؛ واژه‌ای که همه ایرانیان به آن احترام می‌گذارند؛ واژه‌ای که در کنار یادآوری روزهای سخت؛ رشادت‌ و ایثار جوانان کشورمان را متبادر می‌کند. واژه‌ای مقدس که برای رونق سینمای کشور از آن وام گرفتیم و این تقّدس روزهای درخشانی را برای سینمای کشور به ارمغان آورد. شاید کمتر سینماگری را بتوان پیدا کرد که راجع به اثر بخشی سینمای دفاع‌مقدس به نیکی سخن نگوید.


سال‌ها گذشت و هر سال فروغی شمع سینمای دفاع‌مقدس کمتر شد. حال چند سالی است که بی‌توجهی‌های مدیران فرهنگی و سینمایی کشور به این ژانر پر مخاطب، باعث شده است که بسیاری از سینماگران دست و دلشان به ساخت فیلم‌های دفاع‌مقدسی نرود و این آغازی شود بر مغفول ماندن سینمای دفاع‌مقدس.
چند وقتی از اکران فیلم سینمایی «ویلایی‌ها» تازه‌ترین ساخته منیر قیدی در سینمای کشور می‌گذرد؛ ویلایی‌هایی که قربانی بی‌کفایتی برخی از مدیران فرهنگی و سینمایی کشور شد و نتوانست اکران موفقی در سینما داشته باشد. عدم موفقیتی که بخش اعظم آن بخاطر سالن‌های کم و سانس‌های نامناسب سینماهای تحت اختیار این فیلم بود.
فیلم سینمایی «دریاچه ماهی» اولین ساخته بلند سینمایی مریم دوستی در جایگاه کارگردان، در حالی دیروز اکران خود را در سینماهای کشور آغاز کرد که تنها ۴ سینما از صدها سینمای کشور در اختیارش قرار گرفته است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته که سینمای صنعتی شده‌ای دارند از فیلمسازان جوان و تازه کار خود حمایت می‌کند، چه برسد به این که آن فیلمساز جوان از آرمان‌های آن کشور در فیلم خود سخن به میان آورده باشد.
چند وقتی است که به نظر می‌رسد، مدیریت کلان سینمای ایران به فکر این افتاده است که تیشه‌اش را بر ریشه درخت تنومند سینمای دفاع‌مقدس بزند و در این مسیر تمام تلاش خود به‌کار گرفته است. به نظرم می‌رسد داستان بی‌پایان فرهنگ و هنر در کشورمان از مدیرانی آغاز می‌شود که درک درستی از مغوله فرهنگ ندارند و تنها بخاطر درکشان از سیاست و تفکر حزب زیر بیرق آن کار می‌کنند برای مدیریت مراکز و نهادهای فرهنگی انتخاب می‌شود.باید این بازی‌های سیاسی سینما را که فقط ضربه وارد می‌کند بر پیکره فرهنگ و هنر کشور وارد می‌کند تمام کرد.
دست آخر می‌توان به چند سؤال در زمینه سینمای دفاع‌مقدس اشاره کرد:
چرا فیلم‌های سینمای دفاع‌مقدس در کشورمان نادیده گرفته می‌شوند؟
مگر نه آن که سینمای دفاع‌مقدسی پیش از این یکی از ارکان و ستون‌های سینما کشورمان بود است؛ چرا برخی از مدیران حال فرهنگ و هنر کشورمان تیشه به دست به جان این رکن سینما افتاده‌اند؟
آیا تصمیم دارید که سینمای دفاع‌مقدس را نم نمک از بقچه کنید و در گنجه بگذارید؟